“Είμαι εδώ απόψε, γιατί με την παρουσία μου θέλω να δείξω ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα σε μια μεριά της Ευρώπης. Είναι πολύ μεγαλύτερη. Βρίσκεται και αλλού, βρίσκεται και εδώ, στην Αστόρια. Είμαι εδώ, απόψε, γιατί θέλω να δείξω ότι οι Ελληνες δεν είναι μόνον εκείνοι που ζουν στον τόπο μας, στην πατρίδα. Ελληνισμός σημαίνει παράδοση, έθιμα, ιδιαιτερότητα, αξίες, θρησκεία. Και όλα αυτά τα έχουμε παντού, όπου και αν βρισκόμαστε. Γιαυτό για εμένα, αυτή την ημέρα, τη γιορτή της ελπίδας, είναι το ίδιο, είτε βρίσκομαι στην Αθήνα, είτε βρίσκομαι μαζί σας. Είμαι στην πατρίδα. Καλό Πάσχα. Χριστός Ανέστη! ”, δηλώνει τη νύχτα της Ανάστασης στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια. Η επιλογή της συγκεκριμένης εκκλησίας - και όχι του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Τριάδος - δημιουργεί προς στιγμήν παρεξήγηση με τον τότε Αρχιεπίσκοπο Βορείου και Αμερικής, Ιάκωβο, η οποία με καλή θέληση και των δύο πλευρών περνά πολύ σύντομα στο παρελθόν. Από την πλευρά του ο ομογενειακός τύπος χαρακτηρίζει την επίσκεψη του κ. Σημίτη ως εκκίνηση μιας νέας εποχής στις σχέσεις Ελλάδας-Ομογένειας.

Στις ομιλίες του στην Αστόρια και το Πανεπιστήμιο του Γέϊλ ο Ελληνας πρωθυπουργός επικεντρώνει στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις: “Η απάντησή μας στην Τουρκία είναι μία και μοναδική. Δε διεκδικούμε τίποτε, αλλά δεν παραχωρούμε και τίποτε. Η Ελλάδα δεν απορρίπτει το διάλογο με καμία χώρα. Ομως, δεν μπορούμε παρά να απορρίψουμε τις χωρίς όρους διαπραγματεύσεις που ζητά η Τουρκία για εθνικά εδάφη, η κατοχή των οποίων κατοχυρώνεται από διεθνείς συνθήκες”.

Απευθύνει, επίσης, πρόσκληση συνεργασίας σε Αμερικανούς επιχειρηματίες, τονίζοντας ότι η Ελλάδα προσφέρει εύκολη πρόσβαση στις ανακύπτουσες νέες αγορές της Βαλκανικής, της Ν.Α. Ευρώπης και της ανατολικής Μεσογείου. Σημειώνεται ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος συμφώνησε, κατά τη συνάντησή του με τον κ. Σημίτη, την αναγκαιότητα κοινών εμπορικών αποστολών Ελλήνων και Αμερικανών σε αυτές τις αγορές, ενώ εξέφρασε την πρόθεσή του να εξεταστεί μέσω της διπλωματικής οδού η δυνατότητα ανάληψης πρωτοβουλίας για τη μεταφορά τεχνολογίας στις βαλκανικές χώρες, μέσω της ίδρυσης ειδικού Ινστιτούτου στη Θεσσαλονίκη, το οποίο θα χρηματοδοτείται από 50% από τις κυβερνήσεις των δύο χωρών.