Στον κατάλογο των εξαιρούμενων δαπανών δεν περιλαμβάνονται οι κωδικοί για μισθούς και συντάξεις.

Όπως ορίζεται στην τροπολογία, εάν η απόκλιση από τους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι μικρότερη ή ίση του 0,25% του ΑΕΠ, δεν θα λαμβάνονται μέτρα.

Αντίθετα:

Διαβάστε επίσης: Πολυνομοσχέδιο: Αλλαγές και στον ΕΝΦΙΑ του 2016

[02] Πολυνομοσχέδιο: Αλλαγές και στον ΕΝΦΙΑ του 2016

Μεταβολές επέρχονται και στους συντελεστές του κύριου φόρου ΕΝΦΙΑ. Τα κλιμάκια αυξάνονται από 12 σε 25 ενώ προβλέπονται χαμηλότεροι συντελεστές για ακίνητα με μικρή αντικειμενική αξία.

- Στα τσιγάρα ο αναλογικός φόρος από 1.1. 2017 αυξάνεται από το 20% στο 26% της λιανικής τιμής ενώ διατηρείται σταθερός ο φόρος των 82,5 ευρώ ανά χίλια τσιγάρα. Στα στριφτά, ο φόρος αυξάνεται από τα 156 στα 170 ευρώ ανά κιλό.

[03] 19 Μαΐου, Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων

(Την πατρίδα μου έχασα, έκλαψα και πόνεσα. Κλαίω και νοσταλγώ, να ξεχάσω δεν μπορώ).

Στις 19 Μαΐου, 1919 με την αποβίβαση του Κεμάλ Ατατούρκ στη Σαμψούντα, άρχισε η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Περίπου 353.000 Έλληνες από τον μικρασιατικό Πόντο εξοντώθηκαν την περίοδο 1916-1923. Οι Τούρκοι με τη γενοκτονία των Ποντίων, τις λεηλασίες, τις πυρπολήσεις των χωριών, τους απαγχονισμούς και τους εκτοπισμούς που ακολούθησαν, κατάφεραν να αλλοιώσουν τον εθνολογικό χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών.

Περισσότεροι από 400.000 ξεριζωμένοι έφθασαν με καραβάνια στα μεγάλα αστικά της Ελλάδος αφήνοντας πίσω τους έναν πολιτισμό 3 χιλιετιών, προγονικά εδάφη, εκκλησίες, τάφους και σχολεία. Άρχισαν έναν αγώνα επιβίωσης προσπαθώντας παράλληλα να διατηρήσουν τον ποντιακό πολιτισμό, την μουσική, τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους .

Επί δεκαετίες οι Πόντιοι αγωνίζονται για την αποκατάσταση της μνήμης των θυμάτων, με την αναγνώριση της γενοκτονίας από την Τουρκία . Η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994 και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».

Η Γενοκτονία των Ποντίων είναι σελίδα μιας ευρύτερης ιστορίας που ιστορικοί αποκαλούν «χριστιανικό ολοκαύτωμα» ανέφερε ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ το 2015 και τον δημοσιογράφο Φάνη Γρηγοριάδη και την οποία αναδημοσιεύουμε από το αρχείο του ΑΠΕ-ΜΠΕ:

Ερ: Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Τι οφείλουμε να θυμόμαστε σήμερα;

Απ: Θα πρέπει να ορίσουμε αρχικά σε τι αναφερόμαστε. Η Γενοκτονία των Ποντίων είναι μία σελίδα μιας μεγάλης, ευρύτερης, ιστορίας. Είναι κομμάτι της πολιτικής των Νεοτούρκων και του Κεμαλισμού να εξοντώσει τις χριστιανικές ομάδες, η οποία έχει διάφορες κατηγορίες. Η υπέρτατη κατηγορία είναι η γενοκτονία των χριστιανικών κοινοτήτων, όπως έχει οριστεί από το συνέδριο των Νεοτούρκων. Έχουν στοχοποιηθεί οι χριστιανικές κοινότητες, αυτό είναι το πρώτο και υπέρτατο πλαίσιο, αυτό που αποκαλούμε εμείς οι χριστιανοί ιστορικοί το «χριστιανικό ολοκαύτωμα». Μέσα εκεί, λοιπόν, υπάρχουν επιμέρους μορφές εξόντωσης των μειονοτήτων, για τους Έλληνες, τους Αρμένιους, τους Ασσυροχαλδαίους - Αραμαίους. Γίνονται γενοκτονίες και των τριών αυτών κοινοτήτων, στη δε περίπτωση των Ελλήνων υπάρχει και μια άλλη επιμέρους διάκριση, γενοκτονίες στον Πόντο, στην Ανατολική Θράκη, στην Ιωνία, στη Βιθυνία. Είναι δηλαδή πολύ ευρύ ιστορικό φαινόμενο. Είναι ο μετασχηματισμός μιας αυτοκρατορίας σε εθνικό κράτος. Και ο μηχανισμός του μετασχηματισμού είναι οι γενοκτονίες. Δηλαδή, αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση.

Ερ: Ποια είναι τα μεγέθη; Τα θύματα;

Απ: Το 1914 με την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ξεκινούν και οι μεγάλες διώξεις κατά των χριστιανικών κοινοτήτων, με τη συγκάλυψη των Αυστρογερμανών που ήταν και οι σύμμαχοι των Νεότουρκων. Υπάρχουν περίπου 2.2000.000 Έλληνες στη Θράκη και στη Μικρασία, εννοούμε Πόντο, Βιθυνία, Καππαδοκία, κ.α. Στον Πόντο, ο πληθυσμός ανέρχεται στους 450.000 ανθρώπους. Αυτό που ξέρουμε είναι, ότι το 1928 καταγράφηκαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα 1.250.000 άνθρωποι. Υπολογίζουμε ότι το συνολικό κόστος θυμάτων και αγνοουμένων είναι 700.000 - 800.000. Δεν έχουμε ακριβή στοιχεία, ποτέ δεν έγιναν λεπτομερειακές έρευνες την εποχή που θα μπορούσαν να γίνουν και τώρα προσπαθούμε, μέσα από τα λιγοστά στοιχεία που μας έχει κληροδοτήσει η Ιστορία, να αναπλάσουμε τα πραγματικά μεγέθη. Η γενοκτονία δεν έχει, όμως, σχέση με τον αριθμό των θυμάτων. Έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων δεν ξέρουμε ποιος είναι στον Πόντο, στη Θράκη, στη Σμύρνη ή στην Ιωνία. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι ο συνολικός αριθμός των θυμάτων, σε όλη την οθωμανική αυτοκρατορία, είναι 700.000 - 800.000. Προσπαθούμε να υπολογίσουμε πόσοι εγκαταστάθηκαν στη Ρωσία, πόσοι μπορεί να έφυγαν στη διασπορά, Γαλλία, ακόμη και Λατινική Αμερική και να δούμε τον αριθμό των θυμάτων στην Ελλάδα που υπήρχε τη δεκαετία του 1920 και μια φοβερή θνησιμότητα των προσφύγων και να καταλήξουμε τελικά, ότι εκεί, στις πατρίδες τους, ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων της γενοκτονίας κατά του συνολικού ελληνικού πληθυσμού της Ανατολής είναι περίπου 700.000 - 800.000 άτομα.

Ερ: Ποιοι είναι υπαίτιοι; Έχει ευθύνες το τουρκικό κράτος;

Απ: Το τουρκικό κράτος, η Τουρκική Δημοκρατία, δημιουργείται το 1923, δηλαδή μετά το τέλος των γεγονότων. Τα γεγονότα και τις γενοκτονίες τις προκάλεσε ο ακραίος τουρκικός εθνικισμός, οι Νεότουρκοι στην αρχή και ο Κεμάλ στη συνέχεια. Η σχέση του τουρκικού κράτους με αυτούς που διέπραξαν τις γενοκτονίες μπορεί να μην είναι θεσμική, είναι όμως οργανική. Γιατί ουσιαστικά αυτοί δημιουργούν το τουρκικό κράτος. Σήμερα, με τον Ερντογάν και τους μουσουλμάνους στην κυβέρνηση της Τουρκίας, σαφώς υπάρχει πιο διαλλακτική αντιμετώπιση του θέματος αυτού, από ό,τι με τους παραδοσιακούς κοσμικούς, τους εθνικιστές, τους Κεμαλιστές δηλαδή. Υπάρχει μια πιο ευνοϊκή, θα λέγαμε, αντιμετώπιση. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, είναι γνωστά τα όρια που έχει το ίδιο το τουρκικό κράτος. Ειδικά για τους Αρμένιους υπάρχει η εκκρεμότητα των αρμενικών περιουσιών που εγκαταλείφθηκαν και οικειοποιήθηκε το τουρκικό κράτος και δόθηκαν μετά σε εκλεκτούς του καθεστώτος. Αυτό δεν υπάρχει στην ελληνική περίπτωση, είτε στον Πόντο, είτε στη Σμύρνη, είτε στη Θράκη, καθώς με τη Συνθήκη της Αγκύρας, το 1930, η Ελλάδα και η Τουρκία συμφώνησαν να αλλάξουν πληθυσμούς και περιουσίες. Άρα, ο φυσικός «αντίδικος» των προσφύγων του '22, Ποντίων, Μικρασιατών, Ανατολικοθρακών είναι ουσιαστικά το ελληνικό Δημόσιο. Είναι αυτή η μεγάλη διαφορά.

Ερ: Υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη άποψη -ορισμένων, μάλιστα, πανεπιστημιακών- που αμφισβητούν ότι διαπράχθηκε γενοκτονία ή ότι οι διωγμοί σε βάρος των Ελλήνων της Ανατολής έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά...

Απ: Αυτό είναι από τα πιο ενδιαφέροντα φαινόμενα στην ύπαρξη της σύγχρονης Ελλάδας, η ύπαρξη ενός εκτεταμένου ρεύματος αρνητών της γενοκτονίας. Η άρνηση της γενοκτονίας, αυτού που συνέβη δηλαδή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, μετά το 1922, ήταν η βασική στρατηγική επιλογή του ελληνικού κράτους και των επίσημων ελλαδικών ελίτ. Η μνήμη των προσφύγων, εάν μπόρεσε να διασωθεί, διασώθηκε από τις ίδιες τις κοινότητες των προσφύγων και μόνο όταν έρχεται η μεταπολίτευση, μετά τη δικτατορία, ουσιαστικά αναδύεται η κοινωνία των πολιτών και μπορούν οι προσφυγικοί πληθυσμοί να διεκδικήσουν να ενσωματωθεί η δική τους ιδιαίτερη ιστορική μνήμη στο συλλογικό εθνικό αφήγημα. Κάτι που, μέχρι τότε, δεν είχε γίνει και ήταν κι απαγορευμένο. Στη δεκαετία του '90, λοιπόν, που έχουμε δύο ανακηρύξεις Ημερών Μνήμης, 19 Μαΐου για τον Πόντο, 14 Σεπτεμβρίου για το σύνολο της Μ. Ασίας, στην πραγματικότητα το ελληνικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί, σε συμβολικό επίπεδο, να επιλύσει τις ιστορικές εκκρεμότητες που είχε με τον ελληνισμό της ανατολής με τους πρόσφυγες του 1922. Όμως, αυτό που συμβαίνει είναι ότι μια μικρή ομάδα ιστορικών, αναθεωρητών -όπως θέλετε πέστε το- παραμένει προσκολλημένη στα παλιά μοντέλα, που ήταν εξαιρετικά τουρκοφιλικά, που παραγνώριζαν το γεγονός, ότι εκεί διαπράχθηκε γενοκτονία και ότι αυτός που τη διέπραξε δεν ήταν ούτε δημοκράτης, ούτε μεταρρυθμιστής, Νεότουρκοι και Μουσταφά Κεμάλ Πασά, αλλά αντιθέτως πρωτοναζιστικά ρεύματα που εντάσσονταν στην ιδεολογική κατηγορία των ολοκληρωτικών ακροδεξιών κινημάτων του μεσοπολέμου. Αυτή, λοιπόν, τη φοβερή διάκριση δεν την κάνουν λόγω πολιτικών και ιδεολογικών αγκυλώσεων. Κι έχουν φτάσει στο ακρότατο σημείο της αμφισβήτησης της μνήμης των προσφύγων μέσα από την άρνηση του ότι πραγματοποιήθηκε γενοκτονία. Έτσι, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πολύ ενδιαφέρον μεν, τραγικό δε, δίλημμα και σύγκρουση μέσα στον ελλαδικό χώρο. Πράγματα που είναι διεθνώς πλέον καταχωρημένα ως γενοκτονία, π.χ. η γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής (Πόντος, Ιωνία, Αν. Θράκη) έχει θεωρηθεί σαν μία από τις μεγάλες γενοκτονίες του 20ού αιώνα από τον καθ' ύλην αρμόδιο οργανισμό, το «Ινστιτούτο Μελέτης των Γενοκτονίων» (IAGS). Κι, όμως, στην Ελλάδα υπάρχει μια ερημιά απόλυτη στο θέμα αυτό. Δυστυχώς, μόνο οι προσφυγογενείς ιστορικοί σήμερα και βεβαίως κάποιοι λίγοι, φωτεινές εξαιρέσεις, του περίγυρου, προσεγγίζουν με τόλμη τα γεγονότα αυτά. Η πλειονότητα των Ελλήνων ιστορικών είναι αγνωστικιστές και ουδέτεροι.

Ερ: Μπορεί να στοιχειοθετηθεί γενοκτονία με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία;

Απ: Μα, φυσικά, είναι αυτονόητο. Οι αρνητές κάνουν μια... απατεωνιά, μπερδεύουν τον όρο «γενοκτονία». Η γενοκτονία είναι νομικός όρος, όρος του διεθνούς νομικού δικαίου, δεν είναι ένας όρος της καθομιλουμένης, όπως σφαγή, καταστροφή, εθνική εκκαθάριση, κ.λ.π. Είναι διεθνής νομικός όρος που ορίζεται με πολύ συγκεκριμένα κριτήρια, τα οποία όλα υπάρχουν στην περίπτωση της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής. Είναι πραγματικά οδυνηρό, ότι στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ένας δημόσιος διάλογος για όλα αυτά και ότι υπάρχει μια υπόγεια υπονόμευση της μνήμης των προσφύγων του '22. Οι αρνητές, η μικρή ομάδα των συνειδητών αρνητών, εξαρχής έχουν αποφασίσει και προσπαθούν να βρουν επιχειρήματα να στηρίξουν την άποψή τους. Ουσιαστικά έχουν μια αντίληψη λατρευτική προς τον τουρκικό εθνικισμό, όσο κι εάν ακούγεται παράξενο. Είναι μια τουρκοφιλική, σε σχέση με τον εθνικισμό πάντα, αντίληψη, η οποία ανατρέπεται πρωτίστως από ποιους λέτε; Από τους Τούρκους ιστορικούς... Αυτή τη στιγμή, οι κύριοι σύμμαχοι οι δικοί μας στον ερευνητικό και ακαδημαϊκό χώρο για τη μελέτη των γενοκτονιών είναι μια νέα ιστοριογραφική σχολή στην Τουρκία, Τούρκων αριστερών ιστορικών, οι οποίοι δεν έχουν κανένα ταμπού, μελετούν τα οθωμανικά και τουρκικά αρχεία και με εκπληκτικά διδακτορικά αποκαλύπτουν το τρομερό έγκλημα που έκανε ο τουρκικός εθνικισμός σε βάρος των χριστιανικών κοινοτήτων.

Ερ: Η Βουλή των Ελλήνων όρισε ώς «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου» τη 19η Μαΐου...

Απ: Εάν αναγνωρίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων ήταν γιατί οι πρόσφυγες και οι βουλευτές τους επέβαλαν αυτή τη διαδικασία αναγνώρισης. Όμως, ποτέ δεν είχαμε μια διαδικασία γνώσης και αξιοποίησης του παρελθόντος. Το ελληνικό κράτος και οι μηχανισμοί του ήταν πάντα αντίθετοι σε όλο αυτό, θεωρώντας ότι διαταράσσει την κανονικότητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων... Αν ο προσφυγικός χώρος ήθελε να προχωρήσει αυτή η διαδικασία θα έπρεπε να οργανωθεί καλύτερα, να αναπτύξει τους δικούς του ιστορικούς και να ακολουθήσει τον δρόμο των Αρμενίων, που εάν κατάφεραν να κατοχυρώσουν την ιστορική τους εμπειρία στη διεθνή αντίληψη περί ιστορίας του 20ού αιώνα, δεν το έκαναν επειδή είχαν ένα κράτος από πίσω τους, το έκαναν επειδή ήταν αποφασισμένοι και συνειδητοποιημένοι.

[04] Ο Γιώργος Νταλάρας μιλά στο «Πρακτορείο»

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Γιώργου Νταλάρα έχει ως εξής:

Γιώργος Νταλάρας: Ο νεοφιλελευθερισμός βάζει στον πάγκο του χασάπη τους αδύναμους

Του Χάρη Αναγνωστάκη

Είναι η ζωντανή ιστορία της ελληνικής μουσικής, αλλά, όπως έχει γράψει και η γαλλική «Figaro», τα τραγούδια του μιλάνε σε όλο τον κόσμο. Η καταξίωσή του δεν οφείλεται στις εκατοντάδες επιτυχίες του -και δεν είναι υπερβολή -στους 85 προσωπικούς του δίσκους, στα εκατοντάδες χιλιάδες εισιτήρια που έκοψε, στις 500 συναυλίες που έδωσε από το 1981 και έπειτα, στους 18 εκατομμύρια δίσκους που έχει πουλήσει. Η καταξίωσή του, στους ειδικούς και κυρίως στον ελληνικό λαό, οφείλεται στη σκληρή δουλειά, για να βγει κάθε τραγούδι όπως πρέπει, στη σεμνότητα που απαιτεί η τέχνη του, σε αυτό που ονομάζουν το ήθος του καλλιτέχνη. Ο Γιώργος Νταλάρας είναι σε αυτή τη εξαιρετικά απαιτητική δουλειά, πάνω από 50 χρόνια, ξεκινώντας το 1965, σε ηλικία 16 χρόνων, δίπλα στον θρυλικό ρεμπέτη Στελλάκη Περπινιάδη και πάνω από 40 χρόνια στην κορυφή. Αυτή η κορυφή, όμως, έχει και το κόστος της, ειδικά στη χώρα μας. Αλλά ο Γιώργος Νταλάρας δεν έχει ανάγκη από εισαγωγές και συστάσεις. Χαμένος χώρος και ειδικά όταν απαντά σε ό,τι και αν τον ρωτήσεις. Όπως έλεγε και το τραγούδι του Άκη Πάνου, «θέλω να τα πω, όπως υπάρχουν στο μυαλό».

Οι Έλληνες, οι Ελληνίδες έχουν δείξει με τη στάση τους ότι πήραν μία απόφαση, να συμπαρασταθούν με όσες δυνάμεις έχουν στους πρόσφυγες, αλλά και στους «μετανάστες» - πρόσφυγες των κατεστραμμένων χωρών τους. Σώζουν το γόητρο του «πολιτισμένου» κόσμου. Συμμερίζεστε την άποψη ότι ο ανθρωπισμός των Ελλήνων και των Ελληνίδων θα αποτελέσει μία σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον του ελληνισμού;

«Είναι πολύ σωστή η τοποθέτησή σας. Η συμπεριφορά του λαού μας, στην πλειονότητά του ήταν και είναι, υποδειγματική. Οι μαύρες συμπεριφορές είναι εξαιρέσεις. Το πιστεύω αυτό. Ακόμα και οι αντιδραστικοί κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους με χυδαία σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είτε από πλάκα είτε από μόδα, ή από φοβίες, ή ακόμα και από αμετανόητο ρατσισμό. Τι να κάνουμε; Υπάρχουν και ιδιαίτερες μορφές φασιστικών ή ακραίων συμπεριφορών. Η ουσία είναι όμως αλλού. Η έκφραση αλληλεγγύης και φιλαλληλίας του λαού μας, εκφράστηκε δυναμικά, άμεσα, με υψηλό φρόνημα, με συνείδηση και πολιτική άποψη. Ίσως γιατί είμαστε και εμείς λαός προσφύγων. Και πολύ σωστά χρησιμοποιήσατε τον όρο ανθρωπισμό. Γιατί, παρά την κρίση, οι Έλληνες δείξανε ότι έχουν συνείδηση, καλλιέργεια και ότι δεν κολλάνε σε ρατσιστικές αγκυλώσεις. Είχα την ευκαιρία να το ζήσω αυτό και στη Μυτιλήνη, αλλά και σε άλλα σημεία της πατρίδας μας που φιλοξενούν πρόσφυγες. Και βέβαια αυτό είναι μια παρακαταθήκη πολιτική και πολιτιστική για το λαό μας. Σ'αυτό το περιβάλλον του νεοφιλελευθερισμού και της αναζωπύρωσης των φυλετικών διακρίσεων, της θεοποίησης του χρήματος, της υπερδύναμης του life style μέσα από την τηλεόραση, της κακής αισθητικής.

Πώς βλέπετε την κατάσταση με τους πρόσφυγες, όπως έχει διαμορφωθεί τελευταία και με την εμπειρία σας ως Πρέσβης Καλής Θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, για τους πρόσφυγες;

«Τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Το βλέπω μέσα από πραγματικούς απολογισμούς της Ύπατης Αρμοστείας, αλλά, πάνω από όλα, ως απλός πολίτης. Όπως έλεγα και πριν, ο νεοφιλελευθερισμός, ο άνευ όρων σύγχρονος καπιταλισμός, που βάζει στον πάγκο του χασάπη τους αδύναμους και τους διωκόμενους, γιατί στην ουσία αυτό είναι οι πρόσφυγες, οδηγεί σε κλειστά σύνορα και κάθε μορφής πολιτικά και ανθρωπιστικά αδιέξοδα. Ό,τι και να κάνουν οι λαοί από μόνοι τους, οι καλλιτέχνες, οι οργανώσεις, αν δεν αλλάξει θεσμικά η Ευρώπη ?ούτε καν η Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες δεν τηρείται όπως ξέρετε? θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδο. Ούτε η φτώχεια, φανερή στη νότια Ευρώπη και υποβόσκουσα στη βόρεια, ούτε οι φράχτες ούτε οι εθνικιστικές κορόνες, μπορούν να σταματήσουν τις προσφυγικές ροές. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Αυτοί οι άνθρωποι που ρισκάρουν τη ζωή των παιδιών τους σε μια βάρκα, δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Όσο κι αν κινητοποιηθούν οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, αν η Ευρώπη που τρέχει ασθμαίνουσα, με αυτά τα παλιά της παπούτσια και τον κακοχωνεμένο διαφωτισμό με υποκρισία πίσω από το πρόβλημα, η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί γιατί, έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα, η Ευρώπη είναι μέρος του προβλήματος, γιατί αυτή ύψωσε τις τελευταίες δεκαετίες αυτά τα τείχη της υποκρισίας με την ανοχή της στους απανωτούς πολέμους».

Η κρίση εδώ και επτά χρόνια έχει σχεδόν γονατίσει τα μεγαλύτερα κομμάτια του ελληνικού λαού. Προσφάτως είχατε δηλώσει ότι οι ηγέτες μας θα έπρεπε να καθήσουν να τους δικάσει η ιστορία. Αν ήσασταν ο συνήγορος του ελληνικού λαού, ποια θα ήταν τα πρώτα σας λόγια;

«Θα έλεγα αυτό το τετριμμένο αλλά τόσο αληθινό και καίριο για το λαό μας «πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα γελασμένος». Θέλω να πω μ'αυτό, ακόμα και τα λάθη που έκανε ο λαός μας παρασυρμένος από το τοπίο της εικονικής πραγματικότητας με την ευωχία, την πολυτέλεια, την ξενοιασιά, έχει ένα μερίδιο ευθύνης, αλλά οι ηθικοί αυτουργοί είναι αυτοί που κατέβασαν τα ξένα βάζα με το γλυκό από τις θυρίδες και από τις τράπεζες και τα έβαλαν πάνω στο τραπέζι των νοικοκυριών. Επίσης αυτή η υπόσχεση εδώ και 6 χρόνια που δυστυχώς συνεχίζεται, κάντε υπομονή για να περάσουμε απέναντι, δεν μας έβγαλε πουθενά. Ο λαός μας δεν αντέχει άλλο. Αυτή είναι η ωμή σκληρή πραγματικότητα».

Υπηρετείτε το ελληνικό τραγούδι πάνω από 50 χρόνια. Ξεκινήσατε σε ηλικία 15 ετών δίπλα στον θρυλικό Στελλάκη Περπινιάδη. Σήμερα σας βλέπουμε να έχετε δίπλα σας σχετικά νέους τραγουδιστές. Να υποθέσω ότι με αυτό τον τρόπο δεν σπάει η αλυσίδα του καλού αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού;

«Μα είναι αυτονόητο. Το λαϊκό τραγούδι όσο και να το πολεμήσουν, δεν θα σταματήσει να υπάρχει. Είναι στην κυτταρική μνήμη του λαού μας, σε κάθε γενιά. Η Ελλάδα είχε και θα έχει ποιητές και λαϊκούς μουσικούς, όσο και να το πολεμήσουν τα συστήματα. Έτσι συνεχίζεται η αλυσίδα. Εμείς δεν έχουμε παρά να δίνουμε βήμα στους νέους μουσικούς, τραγουδοποιούς και τραγουδιστές, οι οποίοι βασισμένοι στις αρχές του καλού τραγουδιού, το διευρύνουν με το ταλέντο και την έμπνευσή τους και το εξελίσσουν. Για μένα αυτό δεν είναι απλά υποχρέωση, αλλά κομμάτι της εργασίας μου. Οτιδήποτε άλλο, θα ήταν στείρο. Το να κάνω, δηλαδή, συναυλίες με καλά τραγούδια χωρίς να δίνω βήμα στους επόμενους».

Σε αυτά τα 50 χρόνια έχετε συνεργαστεί με όλους τους κορυφαίους της μουσικής και της ποίησης, της στιχουργικής. Είναι δυνατόν για το «γνωστό» σύστημα εξουσίας, εταιριών και πολιτικών, δυστυχώς και δημοσιογράφων, να εξακολουθεί η επιχείρηση ότι το λαϊκό, και κυρίως το ρεμπέτικο, τραγούδι είναι απλώς μία παρένθεση στη μουσική μας;

«Εμείς κάνουμε αυτό που κάνουμε, αυτό που μπορούμε και αυτό που αγαπάμε και εκείνοι, όπως πολύ σωστά θίξατε, φροντίζουν την «επιχείρησή τους», η οποία λέει χαμηλό κόστος και προϊόντα με ημερομηνία λήξεως. Ακούστε. Έχετε δίκιο. Δεν βολεύει τις επιχειρήσεις το καλό τραγούδι. Το καλό τραγούδι είναι ακριβό και πραγματικά και μεταφορικά. Θέλει χρόνο, θέλει παρέες μουσικών, θέλει δεκάδες ώρες στο στούντιο, θέλει μελέτη, θέλει παραγωγούς στις εταιρείες και στα ραδιόφωνα και δημοσιογράφους που θα ασχοληθούν μ'αυτό και που γνωρίζουν την ιστορία του. Με playlist, παρατρεχάμενους, τραγουδίστριες μοντέλα και δημοσιογράφους life style, δεν υπηρετείται το λαϊκό τραγούδι. Που μ'ένα τρόπο ήταν πάντα κοινωνικό. Έτσι το τραγούδι έχει πραγματικά χτυπηθεί, έχει πολεμηθεί. Όμως κανείς δεν μπορεί να το εξαφανίσει. Γιατί μέσα από την ανέχεια, την οικονομική και την ηθική, μέσα από τη μιζέρια, θα βρίσκονται πάντα νέοι μουσικοί, που θα γράφουν τραγούδια που θα μοιάζουν με του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Κουγιουμτζή, του Λοΐζου, του Νικολόπουλου, του Μάλαμα και τόσων άλλων νεότερων, όπως και νέα αγόρια και κορίτσια, που θα γράφουν στίχους που θα μοιάζουν με του Λευτέρη (Παπαδόπουλου) και του Μάνου (Ελευθερίου). Έτσι το λαϊκό τραγούδι δεν θα γίνει ποτέ παρένθεση. Στην πραγματικότητα θα είναι ο δρόμος».

Το γνωρίζετε καλά. Έχουν δημιουργηθεί μία σειρά από στερεότυπα εναντίον σας σε ένα κομμάτι της κοινωνίας, χωρίς να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη βάση. Πώς εξηγείτε τόσο ντόρο, εκτός από το προφανές ότι κάποιοι βρίζοντας τον Νταλάρα και τις τεράστιες επιτυχίες του, έφτιαξαν όνομα και έκαναν καριέρα;

«Εγώ έχω τελειώσει με αυτό. Περνώντας τα χρόνια και ωριμάζοντας, το θεωρώ νομοτέλεια. Συμβαίνει παντού και πάντα. Όμως δεν θεωρώ ότι είναι κομμάτι της κοινωνίας, αλλά στερεότυπο των επιτήδειων. Είναι λίγοι αλλά κάνουν ντόρο, γιατί αυτός είναι ο σκοπός τους. Και βέβαια, όταν είσαι πάνω από 45 χρόνια παρών, ο φθόνος και η μικροψυχία κάποιων είναι συναισθήματα αυτονόητα. Εμένα δεν με πειράζει αυτό. Με ενοχλεί και πολέμησα μόνο τη συκοφαντία και την κακοήθεια».

Αν, όπως είπατε κάποια στιγμή, «είμαστε τα ταξίδια μας», τότε τα μεγάλα τραγούδια, που μιλούν στην καρδιά του λαού τι είναι;

«Τα μεγάλα τραγούδια είναι η έμπνευσή μας, η δύναμή μας, η παρηγοριά μας...Σε μια μουσική παράσταση που είχαμε κάνει πριν από χρόνια στο Μέγαρο για τον Τσιτσάνη, που σκηνοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής, έλεγε μια κατάκοπη γυναίκα που υποδυόταν μια ηθοποιός όταν ακουγόταν το τραγούδι "Τα ξένα χέρια", "μα που με ξέρει εμένα αυτός ο Τσιτσάνης και γράφει τραγούδια για τη ζωή μου;"Αυτό είναι το λαϊκό τραγούδι».

Θα στηρίζατε μια προσπάθεια να μπει το παραδοσιακό και λαϊκό τραγούδι στην εκπαίδευση; Τουλάχιστον ως μία γνωριμία των παιδιών μας με τους κορυφαίους και τις δημιουργίες τους;

«Δεν θα τη στήριζα, τη στηρίζω. Είναι ο καημός μου και η αγωνία μου. Είναι κάτι που προσπαθούμε με μουσικούς που κάνουν ακριβώς αυτή τη δουλειά, διδάσκουν λαϊκό πιάνο, λαϊκή κιθάρα, μπουζούκι, όπως ο Ορδουλίδης, ο Μυστακίδης, ο Αχαλινοτόπουλος, οι Τσαχουρίδηδες και πολλοί άλλοι. Άνθρωποι που κάνουν διδακτορικά σε ξένα πανεπιστήμια για τη λαϊκή μας μουσική και εδώ οι σχολές μας δεν είναι ανώτατες».

Έχετε πλέον δύο εγγόνια. Τι ονειρεύεστε για αυτά; Τι θα θέλατε να λένε κι αυτά στα παιδιά τους για τον παππού τους, αλλά και τους μεγάλους του ελληνικού τραγουδιού, τον Τσιτσάνη, τον Μίκη, τον Μάρκο, τον Μάνο, τον Λοΐζο, τον Ξαρχάκο;

«Μα τι άλλο; Ότι ήταν καλοί μουσικοί και καλοί άνθρωποι, καλοί πολίτες. Ότι δεν σπάσανε την αλυσίδα που είπατε πιο πριν. Δεν μπορώ όμως να μην ανησυχώ που τα παιδιά και ίσως τα εγγόνια μας, όχι μόνο τα δικά μου, τα παιδιά όλων, θα είναι η πρώτη γενιά που θα περάσει χειρότερα από μας. Αυτό είναι μία διαρκής αγωνία».

[05] Τηλεφωνική επικοινωνία Ομπάμα - Ερντογάν, για Συρία και ΙΚ

Οι δύο ηγέτες συμφώνησαν ότι επείγει να συνεχιστούν οι προσπάθειες να υποβιβαστεί και ηττηθεί το Ισλαμικό Κράτος και να διακοπεί η ικανότητα της τζιχαντιστικής οργάνωσης να διοργανώνει επιθέσεις στη Τουρκία, την Ευρώπη και αλλού, είπε ο Λευκός Οίκος.

Εάν τα μέτρα αυτά ληφθούν τον Ιούνιο με τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους, το φθινόπωρο θα μπορούν να αντικαθίστανται με μέτρα μόνιμου χαρακτήρα - συμπεριλαμβανομένων των μέτρων αύξησης των εσόδων - υπό τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών. Τα συγκεκριμένα μέτρα θα ισχύουν έως ότου λήξει το Πρόγραμμα.

Η εφαρμογή του «κόφτη» θα μπορεί να επανεξεταστεί σε εξαιρετικές περιπτώσεις που δεν ανάγονται σε ευθύνη του κράτους, όπως η φυσική καταστροφή ή οι λόγοι ανωτέρας βίας με επίπτωση άνω του 0,5% του ΑΕΠ, και κατόπιν διαβούλευσης με τους πιστωτές. Επίσης, θα επανεξετάζονται σε περίπτωση υστέρησης του ρυθμού ανόδου τού ΑΕΠ άνω του 0,5%. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα υπάρχει προσαρμογή των αναγκαίων μέτρων στο ήμισυ της διαφοράς που προκύπτει από την πρόβλεψη για το ΑΕΠ.

Σημειώνεται ότι οι αποκλίσεις θα προκύπτουν από την επίσημη ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ, επικυρωμένη από την Eurostat για τις ετήσιες δημοσιονομικές επιδόσεις.

[06] Επτά νεκροί από πτώση αεροσκάφους μεταφορών στο Αφγανιστάν

Η πτώση του αεροσκάφους έγινε μετά την απογείωσή του, από το αεροδρόμιο Dwyer στο Αφγανιστάν. Τα μέλη του πληρώματός του, κατάγονταν από το Αζερμπαϊτζάν, την Ουκρανία και το Ουζμπεκιστάν.

[07] Αμερικανικό βομβαρδιστικό συνετρίβη στο Γκουάμ, διασώθηκε το πλήρωμα

Τα επτά μέλη του πληρώματος εγκατέλειψαν το αεροσκάφος, το οποίο συνετρίβη στην αεροπορική βάση Andersen. Το Β-52 ανήκε στην 69η Μοίρα Βομβαρδισμού, ενώ εκτελούσε εκπαιδευτική πτήση ρουτίνας.

Τα αίτια που προκάλεσαν την πτώση του, διερευνούνται.

To Β-52H είναι στρατηγικό βομβαρδιστικό μακράς ακτίνας δράσης, ενώ βρίσκεται σε υπηρεσία για περισσότερα από 40 χρόνια, αποτελώντας το κύριο αεροσκάφος για τη διεξαγωγή στρατηγικών αποστολών μακρού πλήγματος της αμερικανικής αεροπορίας (USAF).

[08] Πρωθυπουργός Γαλλίας για εξαφάνιση του αεροσκάφους της Egyptair: Κανένα ενδεχόμενο δεν μπορεί να αποκλεισθεί

Το υπουργείο Αεροπορίας της Αιγύπτου ανακοίνωσε ότι 30 Αιγύπτιοι, 15 Γάλλοι, 1 Βρετανός περιλαμβάνονται μεταξύ των επιβατών του αεροσκάφους της Egyptair.

[09] «Πρακτορείο EU», η νέα ιστοσελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ

ευρωπαϊκά πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά θέματα σε μία χρονική στιγμή που θεωρείται καμπή για την ίδια την ταυτότητα της

Ευρωπαϊκής Ένωσης και για την πορεία της ευρωπαϊκής ιδέας.

Η Ευρώπη καλείται να αντιμετωπίσει σειρά κρίσεων που εκτυλίσσονται στο εσωτερικό της, στον κοντινό της περίγυρο, στον κόσμο.

Παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρώπη, αναδεικνύουμε τα θέματα που συνθέτουν το «παζλ», γιατί είμαστε μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανήκουμε σε αυτό που αποκαλούμε κοινή ευρωπαϊκή εστία.

Αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το φθινόπωρο του 2014, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είχε δηλώσει ότι «αφού πέρασε μία από τις πιο δύσκολες κρίσεις της ιστορίας της, η ΕΕ θα πρέπει να πείσει τους πολίτες της ότι τα πράγματα θα αλλάξουν», προειδοποιώντας ότι η νέα Επιτροπή αποτελεί «την τελευταία ευκαιρία» της Ένωσης, εάν θέλει να ξανακερδίσει τις καρδιές των πολιτών της.

Επισημαίνοντας την ανάγκη για υπεύθυνη και αντικειμενική ενημέρωση σήμερα περισσότερο από ποτέ, ο επικεφαλής εκπρόσωπος Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μαργαρίτης Σχοινάς, χαιρετίζει το εγχείρημα του ΑΠΕ-ΜΠΕ:

«Η έναρξη λειτουργίας της ιστοσελίδας "Πρακτορείο EU" του ΑΠΕ-ΜΠΕ αποτελεί μια εύστοχη πρωτοβουλία που καλωσορίζω θερμά. Η αξιόπιστη και ευρυγώνια ματιά των δημοσιογράφων του Πρακτορείου παντού στην Ευρώπη, είμαι σίγουρος ότι θα φωτίσει ακόμη περισσότερο την Ευρώπη που χρειαζόμαστε, την Ευρώπη μου μας αφορά, την Ευρώπη όπου επιλέξαμε να ανήκουμε».

[10] Αεροπορικές ασκήσεις στην Κίνα, για αντιμετώπιση σεναρίων σύγχρονων απειλών

Ωστόσο, δε γνωστοποιήθηκαν λεπτομέρειες για τον ακριβή χρόνο και τόπο διεξαγωγής των ασκήσεων αυτών, με τη συμμετοχή ιπτάμενων ραντάρ, αεροσκαφών ηλεκτρονικού πολέμου, μαχητικών αεροσκαφών, αεροσκαφών βομβαρδισμού, αλλά και μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων.

Στην υλοποίηση των επιχειρησιακών σεναρίων των ασκήσεων, χρησιμοποιήθηκε επίσης εξοπλισμός και συσκευές ηλεκτρονικών αντιμέτρων.

Οι αεροπορικές ασκήσεις περιλάμβαναν επίσης τη διεξαγωγή εναερίων ανεφοδιασμών με καύσιμα, αλλά και την προσομοίωση της τεχνικής υποστήριξης των αεροσκαφών, σε συνθήκες μάχης.

Οι κινεζικές αεροπορικές δυνάμεις ασκήθηκαν επίσης, σε σενάρια αντιμετώπισης τρομοκρατικών απειλών από αεροσκάφη, με τη διεξαγωγή πτήσεων χαμηλού ύψους, αλλά και τη στοχοποίηση μη επανδρωμένων οχημάτων.

[11] Επικοινωνία Ολάντ - Σίσι για την εξαφάνιση του αεροσκάφους της Egyptair

Κανένα ενδεχόμενο δεν μπορεί να αποκλεισθεί, δήλωσε ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς.

Το υπουργείο Αεροπορίας της Αιγύπτου ανακοίνωσε ότι 30 Αιγύπτιοι, 15 Γάλλοι, 1 Βρετανός περιλαμβάνονται μεταξύ των επιβατών του αεροσκάφους της Egyptair.

Athens News Agency: News in Elot928 Greek Directory - Previous Article - Next Article