Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ- ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του πρακτορείου.

[02] Μετά τα χτυπήματα στο Παρίσι, Γάλλοι και Άραβες παίρνουν τον λόγο

Μου τις θυμίζει όμως, και με το παραπάνω, ο συνομιλητής μου, που έρχεται στο ραντεβού μας μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με ξαφνιάζει, χαρακτηρίζοντας μονολεκτικά την κατάσταση: «Καταστροφική». Οι πολιτικοί διακρίνονται συνήθως από «επαγγελματική αισιοδοξία» και αποφεύγουν τέτοιες λέξεις.

Είναι ο Ερίκ Κοκελέρ, εθνικός συντονιστής του «Κόμματος της Αριστεράς», κυριότερου σχηματισμού της γαλλικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Μην κοιτάς, μου λέει, τι γίνεται εδώ, στο 11ο (διαμέρισμα του Παρισιού). Στην επαρχία, η ρητορεία του «Εθνικού Μετώπου» για την ανάγκη της ασφάλειας αποδίδει, πολλαπλασιάζονται οι επιθέσεις σε μουσουλμάνους, ακόμα και το συνδικάτο των αστυνομικών εξέδωσε μια ανακοίνωση σοκαριστικής βιαιότητας εναντίον του συνδικάτου των δικαστών. Οι τελευταίοι είχαν εκφράσει την ανησυχία τους για την τάση μόνιμης καθιέρωσης, στο ίδιο το σύνταγμα (!), της κατάστασης έκτακτης ανάγκης.

Το μόνο θετικό που βλέπει ο Κοκερέλ είναι η στροφή που διέκρινε στον Ολάντ, σε ότι αφορά την διεθνή πολιτική του. Ήδη έγινε σαφής με τη Ρωσία, ενώ, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες διπλωματικές πηγές, το Παρίσι αποφάσισε ήδη να κλιμακώσει τον εξοπλισμό των Κούρδων.

Η στροφή προς ένα αυταρχικό κράτος είναι τώρα πανταχού παρούσα στη Γαλλία, σε σημείο που να ανησυχεί και συντηρητικές εφημερίδες όπως τη «Le Monde», που διερωτάται, στο κύριο άρθρο της «Ως πού;». Άλλοι σχολιαστές επισημαίνουν ότι η αντίδραση Ολάντ, ακόμα και οι λέξεις που χρησιμοποίησε είναι περίπου ταυτόσημες με τους όρους του Τζωρτζ Μπους όταν ξεκινούσε τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».

Η χριστιανική «Croix» επιχειρεί να δείξει πόσο αδικαιολόγητο είναι το αμάγαλμα μουσουλμάνων, εν γένει, και «Ισλαμικού Κράτους». Άλλοι υπογραμμίζουν ότι μέτρα καθαρά αστυνομικά και στρατιωτικά έχουν αποδειχθεί τελείως αναποτελεσματικά, όταν δεν συνοδεύονται από ένα πολιτικό όραμα που θα αντιμετωπίζει τις ρίζες που τροφοδοτούν την τρομοκρατία. Θα τους ακούσει όμως μια πληγωμένη χώρα;

Διαβάζοντας το άρθρο του Ζακ Ζιλιάρ στο «Marianne» εκπλήσσομαι κάπως. Στο κάτω- κάτω αυτή η Γαλλία είναι η πατρίδα του Καρτέσιου και του Βολταίρου. Πώς γίνεται σχολιαστές περιοπής να γράφουν τώρα λες και ζούμε στους καιρούς της πολιορκίας της Βιέννης ή της μάχης του Πουατιέ, όταν το Ισλάμ απειλούσε όντως να υποτάξει την Ευρώπη. Είναι αλήθεια ότι οι εξτρεμιστές ισλαμιστές χτύπησαν στην καρδιά της ηπείρου, αλλά δεν ετοιμάζονται βέβαια να την καταλάβουν. Δεν μπορούν. Προς το παρόν, τέτοιες επιθέσεις είναι καθημερινό γεγονός στην Αραβία, η Συρία έχει μετατραπεί σε παγκόσμιο «πεδίο βολής» και έξη αραβικές χώρες έχουν καταστραφεί μερικώς ή ολικώς από επεμβάσεις προορισμένες, υποτίθεται, να φέρουν τη «δημοκρατία».

Δεν είναι όμως μόνο οι εξτρεμιστές ισλαμιστές στο στόχαστρο. Στην έκθεσή του, που επαίνεσε μάλιστα ο πρωθυπουργός Βαλς, ο βουλευτής Μαλέκ Μπουτί υπογραμμίζει την εμφάνιση μιας «ριζοσπαστικής γενιάς», της νεολαίας στην οποία περιλαμβάνει όχι μόνο το ριζοσπαστικό Ισλάμ, αλλά και τη ριζοσπαστική αριστερά της χώρας! Είναι αντίθετοι, γράφει, με τον τρόπο ζωής μας, ανοίγοντας το δρόμο για την αντιμετώπισή τους ως «εχθρών της κοινωνίας». Ο Ολάντ και οι Σοσιαλιστές επιχειρούν να υιοθετήσουν τα συνθήματα της άκρας δεξιάς για να την περιορίσουν. Κινδυνεύουν όμως τελικά να διευρύνουν, στην πραγματικότητα, την επιρροή της. Οι άνθρωποι, συνήθως, προτιμούν το πρωτότυπο από την απομίμηση.

Ο Μωχάμεντ Χάρμπι μας δέχεται στο σπίτι του, σε μια λαϊκή και κάπως μαγκρεμπίνικη γειτονιά του Παρισιού για να διερωτηθεί: «Τι περιμένει ακριβώς η Γαλλία υποστηρίζοντας τον Ταγίπ Ερντογάν, του οποίου γνωρίζουμε τις επαφές με τον εξτρεμιστικό ισλαμισμό; Η υποστήριξη αυτή συνέβαλε σημαντικά στην επανεκλογή του» τονίζει ο συνομιλητής μας, ιστορικό στέλεχος, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου της Αλγερίας κατά τη διάρκεια της επανάστασης και, μετά, στέλεχος της κυβέρνησης Μπεν Μπέλα.

Η Γαλλία, μας λέει ο Χάρμπι, ανέπτυξε εξαιρετικά στενές σχέσεις, τα τελευταία χρόνια, με τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, κλείνοντας τα μάτια στην ευθύνη τους για την «παγκοσμιοποίηση» του ισλαμιστικού εξτρεμισμού. Αλλά, λέει, ο τζιχαντισμός είναι το παιδί των Σαούντ και των άλλων εμίρηδων, στους οποίους η γαλλική κυβέρνηση υπερηφάνως πουλάει τα όπλα της. Ποια η διαφορά της βαρβαρότητας του Ισλαμικού Κράτους από τη βαρβαρότητα του σαουδαραβικού βασιλείου, ποια η διαφορά της ιδεολογίας του μεν από αυτή του δε, διερωτάται ο βετεράνος επαναστάτης και διανοούμενος από το Μαγκρέμπ.

Για τον Χαρμπί, που ζει στο Παρίσι και συνεργάστηκε στενά με τον «δικό μας» Μιχάλη Ράπτη (Pablo), την εποχή της επανάστασης και μετά, οι αιτίες ανάπτυξης του ριζοσπαστικού ισλαμισμού είναι πολλαπλές, εσωτερικές στη Γαλλία και διεθνείς. Περιλαμβάνουν την εγκατάλειψη των γαλλικών προαστίων και ένα όλο και πιο ολιγαρχικό και άνισο σύστημα. Χωρίς να αντιμετωπιστούν οι αιτίες της, η τρομοκρατία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με αντιτρομοκρατικά μέτρα που λαμβάνονται «απόντος οποιουδήποτε πολιτικού οράματος».

Πράγματι. Ένα τέταρτο έως ένα τρίτο των τζιχαντιστών που στρατολογούνται από τους ισλαμιστές και πάνε στη Συρία να πολεμήσουν προέρχονται από λευκές, γαλλικές καθολικές οικογένειες, μας λέει ο Ρενέ Μονζά, από τους καλύτερους Γάλλους μελετητές της ριζοσπαστικής και άκρας δεξιάς. Συχνά, προσθέτει, είναι οι ίδιοι οι γονείς τους που απευθύνονται στις αρχές, προσπαθώντας να τους εμποδίσουν να πάρουν το δρόμο για τη Συρία, που μπορεί να τους οδηγήσει στον θάνατο.

Όταν όμως μιλάμε για Ισλάμ και για Μέση Ανατολή, όσες προσπάθειες κι αν γίνονται για να ξεχαστεί αυτή η υπόθεση, η συζήτηση αναπόφευκτα φτάνει τελικά, στη «μητέρα όλων των ζητημάτων» κι αυτή δεν είναι άλλη από την παλαιστινιακή υπόθεση, η απόδειξη και το σύμβολο για κάθε Άραβα και μουσουλμάνο στον κόσμο της τεράστιας αδικίας και προσβολής που υφίστανται.

«Τίποτα δεν μπορεί να γίνει μακροχρόνια στη Μέση Ανατολή και εναντίον της τρομοκρατίας» μας λέει ο Μωχάμεντ Χάρμπι, «αν η διεθνής κοινότης δεν απαιτήσει την άμεση εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ για το παλαιστινιακό, τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους και την επιστροφή του Ισραήλ στα σύνορα της 4ης Ιουνίου 1967. Το ξέρω ότι θα γελάσουν οι οπαδοί της ?ρεαλπολιτίκ?, με αυτά που λέω, αλλά μόνο ερείπια έχει πετύχει ο δήθεν ρεαλισμός τους» υπενθυμίζει ο Άραβας διανοούμενος.

Η Λίλια Γκάνεμ διευθύνει το περιοδικό «Μπαντα?λ» («Αμφισβήτηση») στη Βυρηττό και μοιράζει τον καιρό της ανάμεσα στις πρωτεύουσες του Λιβάνου και της Γαλλίας. «Επιχειρούν να πλήξουν τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες στη Γαλλία, εκμεταλλευόμενοι τις τρομοκρατικές επιθέσεις» μου λέει, συμπληρώνοντας ότι τώρα η δημοτικότητα του Ολάντ είναι πολύ υψηλή, αλλά αυτό δεν θα διαρκέσει.

Η Γκάνεμ θυμίζει ότι η στρατολόγηση για το Ισλαμικό Κράτος γινόταν σχεδόν απροκάλυπτα στη Γαλλία επί δύο χρόνια, όλος ο κόσμος ήξερε τι συνέβαινε, αφού το Παρίσι «έκλεινε τα μάτια», έχοντας επιλέξει ως βασική του προτεραιότητα την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ.

Τώρα οι Γάλλοι ιθύνοντες προσπαθούν να «μαζέψουν τα ασυμμάζευτα», όπως ο επικεφαλής της γαλλικής διπλωματίας Λοράν Φαμπιούς, (από τους πολλούς πρωτεργάτες της πλήρους εγκατάλειψης των γκωλικών παραδόσεων και της ταύτισης Γαλλίας και Ισραήλ). Η δήλωση που έκανε στο παρελθόν ότι «το μέτωπο Αλ Νούσρα κάνει καλή δουλειά στη Συρία» κάνει τώρα τον γύρο του διαδικτύου (το μέτωπο αυτό είναι μια ελαφρώς ηπιότερη εκδοχή του εξτρεμιστικού ισλαμισμού τύπου «Ισλαμικού Κράτους»). Ποτέ στην ιστορία δεν παρατηρήθηκε παρόμοια έκλειψη της γαλλικής διπλωματίας, υπογραμμίζει ο εκδότης της «Μοντ Ντιπλοματίκ» Σερζ Αλιμί.

Η Γαλλία διατηρούσε άριστες σχέσεις με την Τουρκία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία και αυτοί, με τη σειρά τους, με το Ισλαμικό Κράτος, υπενθυμίζει η Γκάνεμ. Σχέσεις που δεν ήταν μόνο κράτους προς κράτη, αλλά και Γάλλων πολιτικών με κράτη. Όσο για το Ισραήλ, η στάση του γεννά, το λιγότερο, ερωτηματικά. Βαριά ισραηλινά όπλα βρέθηκαν στα χέρια του μετώπου Αλ Νούσρα, που έχει τον ίδιο κύριο αντίπαλο με το Ισραήλ, δηλαδή το κίνημα των Χεζμπολά του Λιβάνου.

Θα είναι ούτως ή άλλως πολύ δύσκολο να διατηρηθεί η ενότητα της Συρίας και να μην επιτύχουν τελικά τα σενάρια «τύπου Γινόν» των ισραηλινών εξτρεμιστών, για τριχοτόμηση αυτού του κράτους, την ίδια τριχοτόμηση που επιβλήθηκε στο Ιράκ, με καταστροφικά αποτελέσματα, υποστηρίζει η Γκάνεμ. Μόνο η Μόσχα προσπαθεί να διατηρήσει το ενιαίο συριακό κράτος, λέει η Λιβανέζα διανοούμενη και χάρη σε αυτή οι τελευταίες αποφάσεις της Βιέννης πάνε στη σωστή κατεύθυνση. Η Γκάνεμ αναπολεί με θλίψη τις μεγάλες ελπίδες που γέννησαν σε όλο τον αραβικό κόσμο οι επαναστάσεις του 2011 και το πού κατέληξαν, είτε πρόκειται για την καταστροφή της Λιβύης και τον συριακό εμφύλιο, είτε για την αποτρόπαιη δικτατορία του Καΐρου, που, εν ονόματι της καταπολέμησης του ισλαμισμού, καταδιώκει απηνώς τους (καθόλου ισλαμιστές) πρωτεργάτες της ανατροπής του καθεστώτος Μουμπάρακ.

Βαθιά πληγωμένος από 15 χρόνια δυτικών στρατιωτικών επεμβάσεων εν ονόματι της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, ο αραβομουσουλμανικός κόσμος παραμένει όσο ποτέ διχασμένος ανάμεσα στην πιο «λαϊκή», σιΐτική και την πιο «καθεστωτική» σουνιτική εκδοχή του Ισλάμ, αλλά στο εσωτερικό αυτών των ομάδων ανάμεσα στους «ουαχαμπί», αίφνης και τους «μετριοπαθείς» Σουνίτες.

Όσο για τον εξτρεμιστικό ισλαμισμό, σε όλους χρησιμεύει στην πραγματικότητα, είτε ως ασυνείδητος πράκτωρ, είτε ως «ιδανικός εχθρός», όπως σημειώνει στην πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυσή του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» ο Ολιβιέ Ρουά. Το Ισλαμικό Κράτος ελέγχει τώρα μια περιοχή που κατοικείται από 10 εκατομμύρια ανθρώπους και είναι η δεύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα της περιοχής. «Η μόνη λύση είναι, η συμμαχία να καταστρέψει πλήρως αυτή την περιοχή από αέρος, να την εξαφανίσει από τον χάρτη, όπως οι Σύμμαχοι τη Δρέσδη, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», προτείνει στο ισραηλινό ραδιόφωνο ο πρώην αρχηγός της Μοσάντ, Σαμπτάι Σαβίτ. («International New York Times», 18.11.2015)

Η «συμμαχία» μπορεί ασφαλώς να το κάνει. Κινδυνεύει όμως να εξασφαλίσει έτσι μια άβυσσο μουσουλμανικού μίσους για χίλια χρόνια, και να σπρώξει ίσως σε νέες, ανήκουστες μορφές τρομοκρατίας.

Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ- ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του πρακτορείου.

[03] «Κλειδώνει» η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, για αύριο Σάββατο

Ο πρωθυπουργός επικοινώνησε ήδη με τον προσωρινό πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Γιάννη Πλακιωτάκη.

Ο Αλέξης Τσίπρας είχε επίσης τηλεφωνική επικοινωνία με την επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά, όπου την ενημέρωσε για την πρωτοβουλία του να ζητήσει τη σύγκληση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών και για τα προς συζήτηση θέματα.

[04] Γαλλία: Πιθανή η συμμετοχή των δυνάμεων του Ασαντ στις επιχειρήσεις κατά του ISIS

Στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους "υπάρχουν δύο σειρές μέτρων: οι βομβαρδισμοί... και στρατιωτικές δυνάμεις στο έδαφος, που δεν μπορούν να είναι οι δικές μας, αλλά που πρέπει να είναι ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, οι αραβικές σουνιτικές δυνάμεις και , γιατί όχι, οι δυνάμεις του καθεστώτος", δήλωσε ο Λοράν Φαμπιούς στο δίκτυο RTL.

[05] Δεν χρειάζεται να μετατραπεί σε φρούριο η Ευρώπη, λέει ο Κ. Χρυσόγονος στο Πρακτορείο 104,9 FM

Όπως είπε, μιλώντας στο "Πρακτορείο 104,9 FM" και στην εκπομπή "Δεύτερη Ανάγνωση" με τον Κώστα Μπλιάτκα, στα γραφεία του περιοδικού "Charlie Hebdo", αλλά και στα πρόσφατα αιματηρά γεγονότα στο Μπατακλάν συμμετείχαν συνολικά 11 τρομοκράτες μαζί με κάποιους συνεργούς και υπογράμμισε ότι θα πρέπει να δοθεί η πραγματική διάσταση από τις χώρες - μέλη της ΕΕ. "Δεν μιλάμε για έναν στρατό από βομβιστές αυτοκτονίας που έρχονται στην Ευρώπη για να σκορπίσουν το θάνατο. Συνεπώς δεν πρέπει να μεγενθύνουμε το πρόβλημα πέρα από τα όρια που έχει" είπε ο κ. Χρυσόγονος.

Υπογράμμισε ότι το ζήτημα με τις τρομοκρατικές επιθέσεις ήταν περισσότερο ο αιφνιδιασμός που κατάφεραν να επιτύχουν οι τρομοκράτες και εξέφρασε την άποψη ότι δεν θα πρέπει να μετατραπεί η Ευρώπη σε φρούριο και να περιοριστούν σε μεγάλο βαθμό οι ατομικές ελευθερίες των πολιτών για να αντιμετωπιστούν "μερικές δεκάδες τζιχαντιστών", όπως είπε, και επισήμανε ότι το "καρκίνωμα του ισλαμικού κράτους" πρέπει να ξεριζωθεί στις ρίζες του, στη Συρία και στο Ιράκ.

[06] Πάνω από 4000 πρόσφυγες αναμένεται να αποβιβαστούν στο λιμάνι του Πειραιά

Έχουν αποβιβαστεί ήδη από το πλοίο «Αριάδνη» 1706 εκ των οποίων οι 956 επιβιβάστηκαν στη Μυτιλήνη και οι 750 στη Χίο, ενώ αναμένεται να καταπλεύσει σε λίγη ώρα, προερχόμενο από τη Μυτιλήνη, το πλοίο «Ελευθέριος Βενιζέλος», το οποίο μεταφέρει 2448 πρόσφυγες.

[07] Την έναρξη εθνικού διαλόγου για την Παιδεία ανακοίνωσε ο Ν. Φίλης

Πιο συγκεκριμένα, όπως ανέφερε ο υπουργός Νίκος Φίλης, ο διάλογος θα διαρθρωθεί σε τρία επίπεδα, από ισάριθμες επιτροπές, οι οποίες θα επιφορτιστούν με την αναζήτηση λύσεων στα προβλήματα όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Πρώτον, θα συγκροτηθεί η Επιτροπή Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου, υπό την προεδρία του καθηγητή Αντώνη Λιάκου, με τη συμμετοχή και προσωπικοτήτων από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Δεύτερον, θα ανασυσταθεί το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, με πρόεδρο τον καθηγητή Νίκο Θεοτοκά και τη συμμετοχή κοινωνικών φορέων και εταίρων. Τρίτο βήμα διαλόγου θα αποτελέσει η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, στην οποία θα προεδρεύει ο καθηγητής Κώστας Γαβρόγλου και στην οποία συμμετέχουν όλα τα κόμματα, με τη δυνατότητα υπόδειξης εμπειρογνωμόνων.

Σε πρώτη φάση, όπως ανέφερε ο κ. Φίλης, μέχρι τις γιορτές θα έχουν εντοπιστεί και διατυπωθεί τα προβλήματα και οι προτεραιότητες. Στη συνέχεια, θα ακολουθήσει συζήτηση σε ομάδες εργασίας, αλλά και δημόσιες εκδηλώσεις, ούτως ώστε «να βρεθούν οι αναγκαίες και ρεαλιστικές λύσεις». Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε ο υπουργός στη συμμετοχή στο διάλογο όχι μόνο των φορέων, αλλά και των ίδιων των εκπαιδευτικών. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι ο διάλογος θα αφορά το σύνολο της εκπαίδευσης, ξεκινώντας από την προσχολική ηλικία και το δημοτικό και προχωρώντας στο γυμνάσιο, το λύκειο -και την αναβάθμιση και αυτονομία του- και, εν τέλει, τα πανεπιστήμια, καθώς και έναν νέο τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια.

[08] H ταινία «Ουζερί Τσιτσάνης» του Μ.Μανουσάκη στις αίθουσες, από 3 Δεκεμβρίου

Βρεθήκαμε πριν από λίγες ημέρες με τον σκηνοθέτη και τους πρωταγωνιστές της ταινίας και μας μίλησαν για τον ρόλο τους, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν στα γυρίσματα και για τον Βασίλη Τσιτσάνη.

Πρόκειται για μεταφορά του βιβλίου του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, μια μυθιστορηματική βιογραφία του Βασίλη Τσιτσάνη. Το βιβλίοήτανγια τον Μανούσο Μανουσάκη«πηγή για τους σεναριογράφους να δημιουργήσουν ένα έργο το οποίο θα μίλαγε για κάτι απλό αλλά ταυτόχρονα σύγχρονο: «Αφενός να καταδείξει τον παραλογισμό των φυλετικών διακρίσεων και αφετέρου,να θυμίσει σ' αυτούς που ξεχνούν αλλά και να γνωρίσεισ αυτούς που δεν ξέρουν τι είναι ο ναζισμός. Σε μία εποχή που στην Ευρώπη χτυπούν την πόρτα τα ναζιστικά μορφώματα και ο ρατσισμός, εστιάζουμε στη κριτική ματιά ενός μεγάλου συνθέτη, του Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος εμπνέεται αποτροπιαζόμενος από αυτά που βλέπει και ζει καθημερινάκαι μέσα από ένα μεγάλο έρωτα δύο νέων ανθρώπων».

Ποιες δυσκολίες συνάντησε σε αυτό το «μαγικό ταξίδι»; 'Οπως το περιγράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης: «Όλες οι δυσκολίες ήταν ηδονικές και συνάμα πολύ γοητευτικές, γιατί μέσα από αυτές μάθαμε πράγματα.Για παράδειγμαόλοι οι ηθοποιοί, που ερμηνεύουν ρόλους Εβραίων έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα «Λαντίνο», τη γλώσσα που μιλούσαν οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, παράλληλα με τα ελληνικά».

Ο ηθοποιός Ανδρέας Κωνσταντίνου υποδύεται τον Βασίλη Τσιτσάνη στην ηλικία των 26 ετών. Παντρεμένος, με μία κόρη λίγων μηνών. Η μορφή του λιτή. Η μουσική δημιουργία εκτονώνει την ένταση που σιγοβράζει μέσα του. Αυτός ο άνθρωπος μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες επιβίωσης«κατόρθωσε να γίνει πόλος έλξης και πομπός κουράγιου και δύναμης για όλο αυτό που περνούσε η Θεσσαλονίκη αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα» παρατηρεί ο ηθοποιός.

Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ενσαρκώνουν ο Χάρης Φραγκούλης (Γιώργος), η Βασιλική Τρουφάκου (Λέλα) και η πρωτοεμφανιζόμενη Χριστίνα Χειλά Φαμέλη (Εστρέα).

[09] Η ποίηση γράφεται και με ιδέες» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο συγγραφέας Γιώργος Κοροπούλης

Αφορμή για τη συνομιλία μας, τέσσερα δοκιμιακά του βιβλία, που μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Sestina: «Εδώ ο κόσμος χάνεται?», «Η παρτίδα 'Αμλετ», «Αναμνήσεις από τη ζωή του Παπαδιαμάντη» και «Ma donna petra».

Athens News Agency: News in Elot928 Greek Directory - Previous Article - Next Article