Athens News Agency: News in Greek, 09-02-19

Athens News Agency: News in Elot928 Greek Directory - Previous Article - Next Article

From: The Athens News Agency at <http://www.ana.gr/>

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

[01] "Η Ελλάδα έντιμος διαμεσολαβητής"

[02] Στρος-Καν: Ανάκαμψη το 2010

[03] Κακοκαιρία σαρώνει τα Βαλκάνια

[04] "Σημασία στο μαθητή"

[05] Μεσογειακή δίαιτα για γερό... μυαλό

[06] Στον Καναδά ο Ομπάμα

[01] "Η Ελλάδα έντιμος διαμεσολαβητής"

Όπως ανέφερε η υπουργός, στις προτεραιότητες της Ελληνικής Προεδρίας, οι οποίες είναι σαφείς για τις τρεις διαστάσεις του Οργανισμού, συγκαταλέγονται η διαχείριση κρίσεων και η βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας του ΟΑΣΕ, που συνεπάγεται τη θεσμική εξέλιξη του και την απόκτηση νομικής προσωπικότητας.

Ειδικότερα ως προς τη διαχείριση κρίσεων, η κ. Μπακογιάννη παρέπεμψε στη Γεωργία, τονίζοντας πως για την Ελλάδα η παρούσα κρίση επιβάλλει ο ΟΑΣΕ να κάνει εκεί περισσότερα και όχι λιγότερα, η ίδια είναι σταθερά προσηλωμένη στη διατήρηση μιας ουσιαστικής παρουσίας του Οργανισμού στην περιοχή. Η πρόσφατη συμφωνία στη Βιέννη για παράταση της παραμονής της εκεί αποστολής στρατιωτικών παρατηρητών πρέπει να χρησιμεύσει ως θεμέλιο για την αντιμετώπιση μακροπρόθεσμων ζητημάτων οικοδόμησης και σταθερότητας σε ολόκληρη την περιοχή.

Ιδιαίτερη σημασία αποδίδει η Ελληνική Προεδρία στον ειδικό ρόλο του Οργανισμού ως προς την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, όπου πρόθεσή της είναι να προάγει την υλοποίηση των αντιτρομοκρατικών δεσμεύσεών του με πλήρη σεβασμό για το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα εργαστεί επίσης σκληρά υποστηρίζοντας την εφαρμογή και τη βελτίωση των δεσμεύσεων του ΟΑΣΕ ως προς την ασφάλεια και αστυνόμευση των συνόρων.

Η κα Μπακογιάννη επισήμανε ότι προσβλέπει σε έναν αποτελεσματικό διάλογο στο φετινό Οικονομικό και Περιβαλλοντικό Φόρουμ που θα κορυφωθεί το Μάιο στην Αθήνα, όπου θα εξετασθούν οι διάφορες πτυχές της μετανάστευσης, ενώ περαιτέρω έμφαση θα δοθεί στο διάλογο για την εγγύηση της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού, όπως επίσης στην ενίσχυση της ευρύτερης θεματικής του Κράτους Δικαίου και στη διατήρηση υψηλότερων προδιαγραφών για τις δράσεις του ΟΑΣΕ ως προς τη παρακολούθηση της εκλογικής διαδικασίας.

Παραπέμποντας στο γεγονός ότι μέσα στο 2008 ξεκίνησαν ευρύτερες συζητήσεις για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια και τέθηκαν επί τάπητος ιδέες από τους προέδρους της Ρωσίας Μεντβέντεφ και Γαλλίας Σαρκοζί υπέρ ανανέωσης του σχετικού διαλόγου, η Ελληνίδα προεδρεύουσα του ΟΑΣΕ ανακοίνωσε πως η Ελλάδα είναι έτοιμη να διοργανώσει συναντήσεις οποιουδήποτε επιπέδου με σκοπό να διεκολύνει περαιτέρω τον διάλογο.

Όπως σημείωσε η κα Μπακογιάννη, στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, γνώμονας είναι τρεις αρχές, η μετριοπάθεια για να ληφθεί σοβαρά κάθε πρόσκληση σε διάλογο, η κατοχύρωση των όσων έχουν επιτευχθεί και η προσεκτική προετοιμασία μιας θετικής ατζέντας.

Χαρακτηριστικά ανέφερε πως «όταν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων του ΟΑΣΕ συναντήθηκαν το 1975 στο Ελσίνκι, τα συμμετέχοντα κράτη είχαν ήδη πραγματοποιήσει πάνω από 2.400 στη Γενεύη και είχαν συζητήσει επί 4.660 προτάσεων, αν λοιπόν στόχος μας είναι κάτι παραπάνω από το Ελσίνκι, το γνωστό ως Helsinki Plus, τότε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρέπει να κάνουμε προσεκτική δουλειά».

Κλείνοντας την ομιλία της στη 8 η Χειμερινή Σύνοδο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΟΑΣΕ στα παλιά ανάκτορα Χόφμπουργκ στη Βιέννη, η κα Μπακογιάννη τόνισε πως στην καρδιά του Οργανισμού παραμένει η αρχή ότι η ασφάλεια ξεκινά με την «εγγενή αξιοπρέπεια του κάθε ατόμου».

«Η ασφάλεια προυποθέτει την πολιτικο-στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των κρατών, την ανάπτυξη ορθής οικονομικής και περιβαλλοντικής διακυβέρνησης και την προστασία των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών», πρόσθεσε χαρακτηριστικά η Ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών ως προεδρεύουσα του Οργανισμού.

[02] Στρος-Καν: Ανάκαμψη το 2010

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε σήμερα στο Παρίσι - εγκαινιάζοντας τις εργασίες του Παγκόσμιου Φόρουμ για την Ανταγωνιστικότητα, που διοργανώνει ο ΟΟΣΑ - ο Στρος-Καν τόνισε ότι "εάν δεν υπάρξει ξεκαθάρισμα των τοξικών στοιχείων ενεργητικού των τραπεζών, το μεγαλύτερο μέρος των πακέτων στήριξης θα χαθεί. Τα πράγματα εξελίσσονται με πολύ βραδύ ρυθμό".

"Εξακολουθούμε να αναμένουμε ανάκαμψη στις αρχές του 2010, αλλά μόνον εάν υλοποιηθούν οι κατάλληλες πολιτικές", πρόσθεσε.

Αν και τα πακέτα δημοσιονομικών κινήτρων αποτελούν συστατικό στοιχείο αυτών των πολιτικών, "η αποτελεσματικότητα του δημοσιονομικού κινήτρου εξαρτάται από την αναδιάρθρωση των τραπεζών και την απαλλαγή τους από τα τοξικά στοιχεία ενεργητικού τους", τόνισε ο γενικός γραμματέας του ΔΝΤ.

Κατά την άποψη του Στρος-Καν, άλλη, πέραν του τραπεζικού τομέα, πηγή ανησυχίας για την παγκόσμια οικονομία είναι η επέκταση, πλέον, της κρίσης στις αναδυόμενες χώρες, καθώς "στεγνώνουν" οι εισροές κεφαλαίων σε αυτές.

Προειδοποίησε, επίσης, ότι το 2009 θα είναι "μια πραγματικά κακή χρονιά", ίσως χειρότερη από ό,τι πιστευόταν προηγουμένως.

Τα σχόλια του Στρος-Καν ήλθαν μία μόνον ημέρα μετά την προκαταρκτική εκτίμηση του ΟΟΣΑ για συρρίκνωση 1,5% του ΑΕΠ του συνόλου των τριάντα χωρών-μελών του το τέταρτο τρίμηνο πέρυσι, τη μεγαλύτερη συρρίκνωση από την ίδρυσή του το 1961.

[03] Κακοκαιρία σαρώνει τα Βαλκάνια

Το χιόνι που έπεσε τις τελευταίες ώρες ξεπέρασε τα τρία μέτρα σε ορισμένες ορεινές περιοχές.

Ο αυτοκινητόδρομος Μορίνα-Κούκες-Κουάφα Σλακ έκλεισε και εκφράζονται φόβοι ότι υπάρχουν εγκλωβισμένοι οδηγοί μέσα στα αυτοκίνητά τους εξαιτίας του χιονιού. Τουλάχιστον μια οικογένεια διασώθηκε από την αστυνομία.

Στη Σερβία, περισσότερα από 30 χωριά αποκλείστηκαν εξαιτίας του χιονιού, ενώ τα τροχαία πολλαπλασιάστηκαν επικίνδυνα εξαιτίας της χαμηλής ορατότητας και της ολισθηρότητας των δρόμων.

Περισσότερο επλήγη το κεντροδυτικό και νότιο τμήμα της χώρας.

Από το βράδυ της Τετάρτης τα χωριά τα οποία καλύφθηκαν με χιόνι έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, αναφέρουν δημοσιεύματα.

Μια χιονοθύελλα, ασυνήθιστα σφοδρή, έπληξε το Ντουμπρόβνικ, δημοφιλές θέρετρο στις κροατικές ακτές της Αδριατικής, οδηγώντας στο κλείσιμο του αεροδρομίου της περιοχής.

Πάγος και λάσπη κάλυψαν τα πλακόστρωτα σοκάκια της παλαιάς πόλης, διακοπές ρεύματος σημειώνονταν κάθε τόσο και τα σχολεία έκλεισαν στη μέση των μαθημάτων, μετέδωσε η κροατική τηλεόραση.

[04] "Σημασία στο μαθητή"

Αυτό τόνισε σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ ο υπουργός Παιδείας Αρης Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος θεωρεί ότι το σχολείο πρέπει να δίνει δυνατότητες σε ένα μαθητή που δεν θέλει να σπουδάσει, να στέκεται στα πόδια του ως όσο το δυνατόν "στοιχειωδώς καλλιεργημένος πολίτης".

Η συνέντευξη του Αρη Σπηλιωτόπουλου στη Μαρία Παπουτσάκη:

ΕΡ:: Έχετε ήδη πάνω από ένα μήνα στο Υπουργείο αυτό, έχετε κάνει επισκέψεις σε σχολεία, έχετε ακούσει απόψεις από τους συνδικαλιστές, από τους Πρυτάνεις και έχετε βάλει , νομίζω, ένα φιλόδοξο στόχο: Να επιτύχετε τη συναίνεση. Αυτό που είναι ζητούμενο εδώ και χρόνια. Ποια είναι λοιπόν η εικόνα που έχετε αυτή τη στιγμή και ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η παιδεία σήμερα; Δηλαδή αν ήσασταν ένας μάγος ποιο πρόβλημα θα λύνατε πρώτο.

ΑΠ: Ναι. Βέβαια είναι εξαιρετικά δύσκολο για να είμαστε ειλικρινείς να ιεραρχήσεις με βαθμό σπουδαιότητας τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει η εκπαίδευση στο σύνολό της. Γιατί αντιμετωπίζει πολλά και σημαντικά προβλήματα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να πεις πιο είναι το μεγαλύτερο.

Αλλά θα έλεγα, ότι για μένα η πιο σημαντική δουλειά που πρέπει να γίνει (και αυτό δείχνει και το πόσο ως πρόβλημα το αντιμετωπίζει), είναι η δουλειά στην πρωτοβάθμια και κυρίως στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Θα έλεγα, δηλαδή ότι εάν κάποιος μου ζητούσε με ένα μαγικό ραβδί να αλλάξω τα πράγματα, θα ήθελα να είναι σχολεία τελείως διαφορετικά από τα σημερινά, σχολεία τα οποία δηλαδή να δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο μαθητή, στον ελεύθερο χρόνο του, στο να έδιναν την δυνατότητα να εκδηλώσει όλες τις δημιουργικές δεξιότητες που μπορεί να έχει. Σχολεία τα οποία να μπορούν να ανακαλύπτουν ταλέντα, να κινητροδοτούν αυτά τα ταλέντα.

Άρα σχολεία τα οποία να έχουν και πολιτισμό, σχολεία τα οποία να έχουν και νέες τεχνολογίες, σχολεία τα οποία εκ των πραγμάτων να είναι πιο κοντά στη φύση που μπορεί να έχει ένας μαθητής, η οποία δεν είναι μόνο η φύση της απομνημόνευσης, αλλά η κριτική και κυρίως η φύση που είναι ότι ένας μαθητής πρέπει να ζήσει, πρέπει να αναπνεύσει, θα πρέπει να διαβάσει, θα πρέπει να παίξει, θα πρέπει να αθληθεί, θα πρέπει να έχει και άλλες απασχολήσεις για να φτάσουμε σβ αυτό που ονομάζουμε καλλιέργεια ψυχής.

ΕΡ: Μιλάτε για ένα πιο ελκυστικό σχολείο φαντάζομαι ?

ΑΠ: Μιλάω για ένα σχολείο το οποίο μπορεί να δίνει τις δυνατότητες σε έναν μαθητή που δεν θέλει κάποια στιγμή να ακολουθήσει το δρόμο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, να στέκεται στα πόδια του ως όσο το δυνατόν στοιχειωδώς καλλιεργημένος πολίτης.

Και η καλλιέργεια που εγώ εννοώ δεν είναι η απομνημόνευση του σήμερα που προσφέρει το σχολείο. Η καλλιέργεια έχει και την ευαισθησία της ψυχής, έχει μια συνολική παιδεία, έχει μια συνολική αγωγή, έχει πραγματικά αυτό που λέμε ολοκλήρωση της προσωπικότητας ενός πολίτη. Τελειώνοντας το σχολείο ένα παιδί να μπορεί να πει ότι στέκομαι στα πόδια μου ως πολίτης.

ΕΡ: Ναι, δύσκολο βέβαια αυτό που μου λέτε Υπουργέ μου, γιατί δεν γνωρίζετε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν σχολεία που πέρα από την φιλοσοφία, που δεν είναι αυτή που μας περιγράψατε πριν από λίγο, έχουν προβλήματα πρακτικά. Δεν υπάρχουν αίθουσες, δεν υπάρχουν προαύλια, δεν υπάρχουν όργανα, δεν υπάρχουν υπολογιστές ?

ΑΠ: Εσείς με προσγειώνετε, αλλά η πρώτη ερώτηση που μου κάνατε και σας απάντησα έτσι είναι αν είχα ένα μαγικό ραβδί τι θα έκανα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Βεβαίως.

ΑΠ: Με μαγικό, λοιπόν, ραβδί θα άλλαζα όλα αυτά που περιγράφετε. Αν με ρωτήσετε ποια είναι η κατάσταση σήμερα, προφανώς τα σχολεία έχουν άλλη φιλοσοφία, είναι μηχανισμοί απομνημόνευσης και μάλιστα στείρας απομνημόνευσης, είναι μηχανισμοί παπαγαλίας, απέχουν πάρα πολύ από την κριτική σκέψη και από τα μαθήματα που θα απελευθερώνουν την κριτική σκέψη που εγώ θα ήθελα.

Είναι σχολεία τα οποία ξεζουμίζουν το μαθητή, γιατί του στερούν κάθε δημιουργικό ελεύθερο χρόνο. Είναι σχολεία που δεν μαθαίνουν να έχουν σωστή αγωγή, διότι βεβαίως η πρώτη και η βασικότερη για μένα στάση ζωής μαθαίνεις στο σχολείο.

Αν λοιπόν, στο σχολείο δεν μάθω να αγαπώ το περιβάλλον, δεν μάθω να σέβομαι τον συνάνθρωπό μου, τον συμπολίτη μου, δεν μάθω ότι δεν ανοίγω παράθυρο και δεν πετάω το οτιδήποτε σκουπίδι εκείνη τη στιγμή μου περισσεύει, ότι δεν φεύγω από την παραλία αφήνοντας τα σκουπίδια, ότι δεν βρίζω, ότι πρέπει να μάθω να ακούω, να κάνω διάλογο και σημαίνει να μπορώ να κατανοώ και να αφουγκράζομαι τον άλλον, να δω ένα έργο ζωγραφικής και κάτι να μου λέει. Όλα αυτά τα οποία είναι η ευρύτερη στάση ζωής, προφανώς αυτά τα σχολεία είναι πάρα πολύ πίσω. Κι αυτά τα σχολεία πρέπει να αλλάξουν.

Εκεί, λοιπόν, θες αυτό το μαγικό ραβδί και βέβαια όταν θέλεις τέτοια σχολεία, θες και τα εργαστήρια να είναι πλήρως εξοπλισμένα. Βέβαια έχουν γίνει αρκετά και καλά βήματα στην κατεύθυνση αυτή, θες και τις νέες τεχνολογίες που κι αυτές έχουν μπει, απλά να τρέξουμε ακόμη πιο πολύ, γιατί πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτό που εγώ ονομάζω αναλφαβητισμό όσον αφορά τις νέες τεχνολογίες.

ΕΡ: Υπάρχουν όμως σχολεία Υπουργέ μου που έχουν υπολογιστές, αλλά σαπίζουν στα υπόγεια, γιατί δεν υπάρχουν οι καθηγητές.

ΑΠ: Υπάρχουν και τέτοια σχολεία. Υπάρχουν και σχολεία τα οποία έχουν υποδομές, οι οποίες δεν είναι οι καλύτερες, δεν έχει βαμμένη αίθουσα, είναι μικρή η αίθουσα, η σχολική υποδομή δηλαδή δεν είναι η καλύτερη. Και βλέπει κανείς ότι ακόμα και σβ αυτά τα σχολεία υπάρχουν κάτι εκπληκτικές αίθουσες, όσον αφορά τα εργαστήρια ή όσον αφορά τις αίθουσες με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Είμαστε δηλαδή χώρα των αντιθέσεων και των αντιφάσεων και αυτές τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις τις διακρίνεις και στο σχολείο το ίδιο.

ΕΡ: Πιστεύετε ότι με το διάλογο που ξεκινάτε, τουλάχιστον ένα μέρος απβ αυτά τα προβλήματα που έχετε επισημάνει ήδη, θα λυθούν ή θα δρομολογηθούν οι λύσεις τους;

ΑΠ: Για να είμαστε ειλικρινείς, όταν κάνεις ένα διάλογο είναι σαφές ότι δεν θα προκαταλάβεις το διάλογο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν βάζεις και ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί ο διάλογος. Και όταν βεβαίως λες βάζω ένα πλαίσιο δεν σημαίνει την αποποίηση ευθυνών ή δεν έχεις προσωπική άποψη. Την έχεις την προσωπική άποψη και θέλεις την ευθύνη που σου αναλογεί. Αλλά εδώ δεν θέλεις, λέγοντας την να προκαταλάβεις την κατεύθυνση αυτού του διαλόγου.

ΕΡ: Μπορεί δηλαδή να υιοθετήσετε και κάτι που θα βγει και θα είναι αντίθετο μβ αυτό που εσείς πιστεύετε;

ΑΠ: Δεν έχω κανένα κόμπλεξ να υιοθετήσω οιαδήποτε άποψη αρκεί να είναι χρήσιμη. Και χρήσιμη είναι η άποψη που έχει περιεχόμενο και είναι αποτελεσματική. Δεν είναι χρήσιμη μια άποψη μόνο και μόνο γιατί προέρχεται από τη δική μου πολιτική, ιδεολογική αφετηρία ή ενδεχομένως δεν προέρχεται, προέρχεται από την αντίθετη ?.

ΕΡ: Έστω και αν αφίσταται του προγράμματος παιδείας της Νέας Δημοκρατίας για το οποίο σας ψήφισε και ο λαός;

ΑΠ: Εγώ εκπροσωπώ μια παράταξη, το κάνω με ευχαρίστηση, διότι η παράταξη αυτή δεν είναι δογματική. Μια παράταξη, λοιπόν, που δεν είναι δογματική, όπως εγώ πιστεύω ότι δεν είναι η Νέα Δημοκρατία γιβ αυτό άλλωστε την εκπροσωπώ, δεν πιστεύει ότι τα προγράμματα έχουν το θέσφατο της στατικότητος, τα προγράμματα εξελίσσονται ανάλογα με τις κοινωνικές ανάγκες.

Άρα εκ των πραγμάτων μία άποψη που πριν τέσσερα χρόνια ενδεχομένως να μην ήταν λειτουργική ή αν σήμερα η κοινωνική ανάγκη την έχει καταστήσει λειτουργική, η Νέα Δημοκρατία είναι η πρώτη που θα την υιοθετήσει. Εμπλουτίζουμε τον προγραμματικό μας λόγο γιατί εμπλουτίζονται οι κοινωνικές εξελίξεις. Υπάρχει κινητικότητα και ιδεών και απόψεων και αλίμονο άνθρωποι οι οποίοι υπηρετούμε την παιδεία να μην πιστεύουμε στην κινητικότητα των ιδεών και των απόψεων.

ΕΡΣ: Και έτσι τοποθετείτε και εξηγείτε το tabula rasa, που σας έχουν κατηγορήσει ?..το εξηγείτε και έτσι.

ΑΠ: Να το θέμα δεν είναι όταν λες tabula rasa ότι δεν έχεις άποψη, ούτε ότι δεν υπάρχει έργο. Γιατί το tabula rasa δεν αναφέρεται ούτε στο έργο, ούτε στο ότι δεν έχω άποψη. Το tabula rasa αναφέρεται σβ αυτό που λέει ο λατινικός όρος, tabula και rasa, δηλαδή άγραφος χάρτης.

Τι σημαίνει άγραφος χάρτης; Άγραφος είναι ο χάρτης όταν δεν έχει προδιαγεγραμμένες, προσχεδιασμένες κατευθύνσεις. Άρα αναφερόμαστε αποκλειστικά και μόνο στο διάλογο, ότι ξεκινούμε έναν διάλογο χωρίς να έχουμε προδιαγράψει την κατεύθυνση που θέλουμε αυτός να πάει.

Γιβ αυτό ακριβώς, για το συγκεκριμένο θέμα που μπαίνουν στο διάλογο, αφού δεν υπάρχουν προδιαγεγραμμένες πορείες στο χάρτη και δεν υπάρχει χάρτης καθοδήγησης της συζήτησης. Είναι tabula rasa.

ΕΡ: Πριν πάμε στο διάλογο, να μιλήσουμε για τις αλλαγές που εξαγγείλατε χθες, που αποφασίσατε μάλλον χθες, αλλαγές που θα ισχύσουν από φέτος.

Κυρίως με ενδιαφέρει το θέμα της έκθεσης. Ήδη Φιλόλογοι έχουν την άποψη, ότι ενδεχομένως το ότι θα μετράει λιγότερο το κείμενο, η έκθεση θα οδηγήσει τα παιδιά στην απομνημόνευση και στην αποστήθιση, στην παπαγαλία.

ΑΠ: Δεν είναι έτσι, δεν είναι έτσι, διότι η προσπάθεια που κάνουμε δεν έχει να κάνει με το να αφαιρέσουμε την κριτική σκέψη που μπορεί να αναπτυχθεί επί των ερωτήσεων βάση του συγκεκριμένου κειμένου ή δοκιμίου. Προφανώς ο πρώτος ο οποίος υποστηρίζει την κριτική σκέψη με βάση ερωτήσεις που γίνονται στα δοκίμια είμαι εγώ.

Άλλο αυτό και άλλο τα μόρια και η βαρύτητα που έχουν αυτά σε σχέση με τη έκθεση όπου έχει παρατηρηθεί ?. την πολύ μεγάλη απόκλιση μεταξύ των βαθμών που δίδουν οι εξεταστές στο πολύ υποκειμενικό θέμα της εκθέσεως. Η έκθεση ιδεών είναι υποκειμενική και ορθώς είναι. Όμως εξίσου υποκειμενική είναι και η βαθμολόγησή της.

Άρα όταν θες να έχεις ένα όσο το δυνατόν αντικειμενικό σύστημα αξιολόγησης από τη στιγμή που δεν έχεις την πολυτέλεια ως και σήμερα να δώσεις πολλές ευκαιρίες στα παιδιά. Και δυστυχώς καταδικάζεις τα παιδιά να εξετάζονται με τη μόνη και τη μία ευκαιρία που μπορεί να είναι συναισθηματικά φορτισμένα, μπορεί να μην είναι η καλύτερή τους μέρα, μπορεί να έχουν προσωπικά προβλήματα, μπορεί πάρα πολλά μπορεί, να είναι στρεσαρισμένα, δεν μπορείς σε αυτά τα παιδιά με την μία ευκαιρία που δυστυχώς μόνο μία τους δίδεις , να τα επιβαρύνεις και με τις πολύ μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ των δύο εξεταστών.

Και να σας πω και κάτι και σας το αποκαλύπτω. Πήραμε μια έκθεση που θεωρούσαμε καλή και την δώσαμε σε 70 διαφορετικούς εξεταστές. Το ξέρετε ότι οι 68 είχαν διαφορετική βαθμολογία μεταξύ τους;

ΕΡ: Αυτό το κάνατε τώρα για να καταλήξετε εκεί που καταλήξατε;

ΑΠ: Ακριβώς εκεί υπάρχει αυτή η διαδικασία. Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν εάν έχουμε τέτοιες μεγάλες αποκλίσεις, να θέλεις μία ευκαιρία, θα θες αυτή η ευκαιρία επειδή είναι μόνο μία να είναι και αντικειμενική και από την άλλη πλευρά η αντικειμενικότητα να χάνεται λόγω των τεραστίων αποκλίσεων από εξεταστή σε εξεταστή.

ΕΡ: Όλα αυτά και κυρίως για τον αριθμό των εισακτέων που κι αυτό το θέμα εθίγη, είστε θετικός στο να αυξηθεί ο αριθμός.

ΑΠ: Κοιτάξτε, θεωρητικά πάντα θα ήθελα, γιατί πιστεύω ότι όσοι περισσότεροι νέοι έχουν τη δυνατότητα της πρόσβασης στην εκπαίδευση, οποιασδήποτε βαθμίδας τόσο ανεβαίνει και το εκπαιδευτικό επίπεδο του συνόλου της κοινωνίας, άρα ως κοινωνίας είμαστε πολύ πιο καλά προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του αύριο. Και όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί αυτό να γίνει εις βάρος των πραγματικών δεδομένων ή της ποιότητας της παροχής υπηρεσιών των πανεπιστημίων.

Δηλαδή αν με ρωτήσετε θεωρητικά, θα σας έλεγα, μακάρι όσο το δυνατόν περισσότεροι να έχουν τριτοβάθμια εκπαίδευση. Από την άλλη όμως ξέρω, ότι αν αυξάνουμε κάθε φορά τον αριθμό χωρίς να αφουγκραζόμαστε τις πραγματικές δυνατότητες των ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, τότε αυτό θα γίνει εις βάρος της ποιότητας της παρεχόμενης υπηρεσίας.

Άρα λέω, ότι η ανάγκη αυτή θα πρέπει να είναι απολύτως ισόρροπη με τις πραγματικές ανάγκες όπως αυτές εκφράζονται από τους αρμόδιους φορείς.

ΕΡ: Άρα μπορεί να τον αυξήσετε τον αριθμό ας πούμε σε περιφερειακά πανεπιστήμια ή σε τμήματα που δεν έχουν φοιτητές.

ΑΠ: Δεν είναι κάτι που αποκλείω, δεν είναι κάτι που έχω όμως και προεπιλέξει και σίγουρα δεν θα είναι κάτι που θα αιφνιδιάσει τα πανεπιστήμια. Θα ακούσω τα πανεπιστήμια, θα ακούσω τις πραγματικές ανάγκες, θα δω τι μου λένε οι Πρυτάνεις, θα πάω στη Σύνοδο των Πρυτάνεων να τους ακούσω και με βάση όλα αυτά θα δούμε αν υπάρχει δυνατότητα, δεν είμαι φύση και θέση αντίθετος. Θα σας έλεγα ότι από τη φύση μου είμαι θετικός, από τη θέση είμαι υποχρεωμένος να το εξετάσω.

ΕΡ: Σας στεναχωρεί το γεγονός ότι δεν θα έρθει στο διάλογο ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΚΚΕ;

ΑΠ: Είναι σαφές, ότι είναι κάτι το οποίο δεν θα ήθελα να είναι έτσι. Πρώτον για λόγους αρχής, γιατί πιστεύω η παιδεία είναι πάνω και πέρα από κομματικές αντιπαραθέσεις ή τουλάχιστον έτσι έπρεπε να την βλέπουμε.

Πιστεύω ότι στην παιδεία αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα απβ αυτά που μας χωρίζουν και αν μιλάμε για ένα εθνικό σχέδιο για την παιδεία που μπορεί να εφαρμοστεί με προοπτική μακροπρόθεσμη χρειάζεται να έχει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συναίνεση όλων. Άρα μέσα στο σύνολο είναι και οι δυνάμεις της Αριστεράς.

Δεύτερον, διότι πιστεύω, ότι και το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ έχουν χρήσιμες απόψεις. Άρα στα πλαίσια ενός διαλόγου αυτές τις απόψεις θέλω να τις ακούσω. Να σας πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, ότι ακούω με μεγάλη συμπάθεια αυτή τη θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος, ότι πρέπει να υπάρχει υποχρεωτικότητα στην 12ετή εκπαίδευση.

Δεν ξέρω εάν εγώ εύκολα την είχα ακούσει σήμερα, ίσως να ήμουν σε θέση σήμερα να δημιουργήσω τις χιλιάδες θέσεις που υπάρχουν για τα παιδιά, τις χιλιάδες νέες αίθουσες, άρα αν έβαζα το υποχρεωτικό χωρίς να φτιάξω τις αίθουσες που πρέπει άμεσα, ενδεχομένως έτσι να ωθούσα τα παιδιά στην ιδιωτική εκπαίδευση, κάτι το οποίο βεβαίως δεν επιθυμώ, διότι πάνω απβ όλα πιστεύω στο δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης και στην ελεύθερη ανεξαρτήτως οικονομικής πηγής πρόσβασης όλων σβ αυτήν.

Άρα ναι στόχος μιας πολιτείας θα πρέπει να είναι η 12ετης υποχρεωτική. Αλλά το πώς θα πάμε, πότε θα πάμε, με τι χρονοδιάγραμμα, πιστεύω το ΚΚΕ θα μπορούσε να με βοηθήσει και θα ήθελα να βοηθήσει για να το δούμε.

Και υπάρχουν αντίστοιχα θέσεις και του ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω δηλαδή για να μην γίνομαι επαναληπτικός, ότι τα κόμματα έχουν χρήσιμες απόψεις και θα ήθελα αυτές οι απόψεις να ακουστούν για να βοηθήσουν πραγματικά στη σύνθεση που είναι απαραίτητη για ένα εθνικό σχέδιο για την παιδεία.

ΕΡ: Ίσως κανένας ή πολλοί λίγοι θα βρίσκονταν για να αμφισβητήσουν τις προθέσεις σας, όχι μόνο τις δικές σας, του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας νομίζω, όμως υπάρχει μια δαμόκλειος σπάθη που λέγεται Υπουργείο Οικονομικών. Και επειδή νομίζω ότι πολλά οράματα στην εποχή μας πια, υλοποιούνται οικονομικά και μόνο, ένα πολύ μεγάλο και σημαντικό μέρος της πραγματοποίησης των οραμάτων σας στην παιδεία βασίζεται στα χρήματα, στα κονδύλια, τι θα κάνετε;

ΑΠ: Κοιτάξτε να δείτε, είναι ..? μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδος.

ΕΡ: Θα το παλέψετε Υπουργέ;

ΑΠ: Μια περίοδος που η χρηματοπιστωτική κρίση όπως βλέπετε αγγίζει καθημερινά τη ευρωπαϊκή οικονομία, δημιουργεί χιλιάδες ανέργους, δημιουργεί τεράστιες κοινωνικές αντιθέσεις που αυτές με τη σειρά τους δημιουργούν έξαρση της εγκληματικότητας, βίαιες συγκρούσεις. Δεν είναι εύκολο να πεις σήμερα ότι δανείζομαι και άλλο, ούτε μπορείς να κάνεις πολιτική με δανεικά υπονομεύοντας και υποθηκεύοντας το μέλλον του ελληνικού λαού.

Από την άλλη πλευρά πρέπει να έχεις τη γενναιότητα να πεις ότι είσαι αναντίστοιχος μβ αυτά που πρέπει. Και αυτά που πρέπει είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει γενναία αύξηση των κονδυλίων για την παιδεία, για την εκπαίδευση, θα πρέπει κάποια στιγμή να φτάσουμε επιτέλους στο 5%. Αυτά τα δύο πρέπει να ισορροπήσουν.

Τώρα πώς θα ισορροπήσουν; Ενδεχομένως με ανακατανομή των πόρων. Πώς αυτό μπορεί να γίνει; Το συζητούμε. Δεν μβ αρέσει να είμαι υπεραισιόδοξος, δεν μβ αρέσει να είμαι και απαισιόδοξος, προσπαθώ στη ζωή μου να είμαι όσο το δυνατόν πιο συγκρατημένος, πιστεύω ότι στα πλαίσια της οικονομίας που είναι εξαιρετικά ασφυκτικά θα παλέψουμε και θα πετύχουμε το καλύτερο δυνατόν.

Εγώ μόνο να διεκδικήσω μπορώ. Εκείνο που μπορώ να δεσμευτώ είναι ότι η φωνή μου θα ακούγεται, θα είμαι διεκδικητικός, μέχρι εκεί μπορώ να δεσμευτώ ?

ΕΡ: Ναι, γιατί για να πετύχουν οι αλλαγές, απαιτούνται κονδύλια, για παράδειγμα ας πούμε, αν θέλετε να αλλάξετε τα βιβλία. Ο Γιώργος Παπανδρέου προτείνει το ηλεκτρονικό βιβλίο για παράδειγμα, το οποίο είναι πανάκριβο, δεν ξέρω όμως αν είναι πολύ πιο ακριβό από τα σημερινά ?

ΑΠ: Κοιτάξτε να δείτε, εμείς για μια σειρά απβ όλα αυτά τα πράγματα, όπως το ηλεκτρονικό βιβλίο που είναι πανάκριβο, ρωτάμε αν έχουμε τη δυνατότητα;

ΕΡ: Αυτό είναι, πάλι στα χρήματα, πάλι στα κονδύλια πέφτουμε.

ΑΠ: Βεβαίως. Και αν αυτό το πανάκριβο ηλεκτρονικό το δώσεις, πώς θα δουλέψει, μόνο του; Θες και υπολογιστή. ?

Άρα δεν είναι μόνο πώς αγοράζεις το ηλεκτρονικό βιβλίο. Είναι πώς αγοράζεις το ηλεκτρονικό βιβλίο και μετά τους υπολογιστές για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί το ηλεκτρονικό βιβλίο. Εκεί θέλεις όχι 5%, 10%, 7%.

ΕΡ: Ετσι κι αλλιώς εσείς έχετε στόχο πάντως να αλλάξετε τα βιβλία, όχι εσείς προσωπικά μέσα απο διάλογο εννοώ.

ΑΠ: Προφανώς και βεβαίως το μέλλον θα είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ηλεκτρονική χρήση της πληροφορίας ή του γνωστικού αντικειμένου, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Και αν θέλετε εγώ με πολύ συμπάθεια άκουσα την άποψη του κ. Παπανδρέου και αν μπορεί να γίνει, προφανώς αν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να το κάνουμε, ο πρώτος που θα το έκανα ήμουνα εγώ, άλλωστε και η ηλικία μου είναι πολύ πιο κοντά σε έναν τέτοιο τρόπο προσβασιμότητας. Αλλά όπως είπαμε δεν έχω το μαγικό ραβδί, έχω απλώς τη δύναμη να παλέψω.

ΕΡ: Σας την έκανα αυτή την ερώτηση και θέλω να κλείσουμε, γιατί θα σας πω οτι όχι μόνον τα πολιτικά κόμματα, αλλά ο καθένας θα μπορούσε να χαρακτηρίσει σωστά και ωραία τα οράματα που έχετε, αλλά από τη στιγμή που δεν έχετε λεφτά, μήπως ο διάλογος καταλήξει σε παρωδία. Αποφασίζουμε 10 πράγματα, αλλά τελικά δεν έχουμε λεφτά να τα κάνουμε ούτε τα μισά;

ΑΠ: Δεν είναι έτσι, γιατί ορισμένα πράγματα, θέλουν άλλη φιλοσοφία. Το να κάνω αναδιάρθρωση του αναλυτικού προγράμματος σπουδών, να βάλω τη ζώνη πολιτισμού, να εισαγάγω την εκπαίδευση στους ξένους ?., Το να εξετάσω αν μπορεί να υπάρχει ένα πιστοποιητικό γλωσσομάθειας μέσα στα σχολεία, το να δω κατά πόσο ελευθερώνονται δεξιότητες και ταλέντα δεν είναι οικονομικό θέμα, είναι πρωτίστως φιλοσοφία. Του να έχω γενική παιδεία είναι φιλοσοφία. Του να αναβαθμίσω το λύκειο είναι στάση ζωής.