Athens News Agency: News in Greek, 08-01-26

Athens News Agency: News in Elot928 Greek Directory - Previous Article - Next Article

From: The Athens News Agency at <http://www.ana.gr/>

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

[01] ΠΑΣΟΚ: "Ανάγκη πολιτικής δράσης"

[02] Επίθεση με μολότοφ

[03] Ο πρόσφυγας που δεν...γερνά

[01] ΠΑΣΟΚ: "Ανάγκη πολιτικής δράσης"

Το ΠΑΣΟΚ οργανωμένα και συντεταγμένα συζητάει στο εσωτερικό του, διαβουλεύεται με την κοινωνία και μπαίνει μπροστά για να εκφράσει πολιτικά τη δυσαρέσκεια του Ελληνικού λαού απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. και στην γενικευμένη πλέον εικόνα διαφθοράς, σήψης και παρακμής που παράγει η "διαχείριση" του κρατικού μηχανισμού από υψηλόβαθμα στελέχη της, τονίζεται σε ανακοίνωση του Κινήματος.

Εκατοντάδες στελέχη μας εξορμούν σ' όλη την ελληνική επικράτεια για να στείλουν αυτό το μήνυμα αισιοδοξίας και ανάγκης πολιτικής δράσης, δραστηριοποίησης και συστράτευσης των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας.

Δηλώσεις Γ.Ραγκούση

Ο κύκλος της συναλλαγής, που σφίγγει όλο και περισσότερο γύρω από το Μέγαρο Μαξίμου, δεν έχει τέλος. Στην επιχείρηση συγκάλυψης που επιχειρείται, ευτελίζονται θεσμοί για να προστατευτεί ένα σύστημα διαφθοράς και σήψης. Όποιες προσπάθειες και να επιχειρήσουν, ας είναι για ένα βέβαιοι: Θα πέσουν στο κενό, τόνισε σε δηλώσεις του ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ κ.Γ.Ραγκούσης, αναφερόμενος στις εξελίξεις στην υπόθεση Ζαχόπουλου.

Καλούμε για άλλη μια φορά, υπογράμμισε ο κ.Γ.Ραγκούσης, τον κ. Καραμανλή και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, να αποδεχτούν την συνολική πρόταση ευθύνης του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Α. Παπανδρέου, για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο και να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά τα φαινόμενα διαφθοράς που πλήττουν τον δημόσιο βίο.

[02] Επίθεση με μολότοφ

Οι δράστες πέταξαν αρκετές μολότοφ εναντίον του Τμήματος, οι οποίες εξερράγησαν έξω και πήραν φωτιά τουλάχιστον τέσσερα περιπολικά και ΙΧ. Στο σημείο έσπευσαν δυνάμεις της Πυροσβεστικής που έθεσαν υπό έλεγχο τις φωτιές πριν από λίγο.Οι δράστες μετά την πράξη τους διέφυγαν με τα δίκυκλα και αναζητούνται.

Η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ανέλαβε την προανάκριση για την εμπρηστική επίθεση. Όπως ανακοινώθηκε από την Αστυνομία, δράστες ήταν περίπου δέκα άτομα που επέβαιναν σε μοτοσικλέτες και πέταξαν εναντίον του τμήματος βόμβες μολότοφ.

Από τις φωτιές που προκλήθηκαν καταστράφηκαν ένα περιπολικό και μια μοτοσικλέτα ιδιώτη, ενώ έπαθαν σοβαρές ζημιές ένα ακόμα περιπολικό και δύο αυτοκίνητα της Ασφάλειας με συμβατικές πινακίδες και έσπασε η τζαμαρία του τμήματος.

[03] Ο πρόσφυγας που δεν...γερνά

Είναι ένας από τους πρόσφυγες του 1939, που ήρθαν στην Ελλάδα κατά την πιο δύσκολη χρονική περίοδο για τον Ελληνισμό της τότε ΕΣΣΔ. Κατάγεται από την πανέμορφη πόλη - θέρετρο Σότσι (βρίσκεται στα παραλία της Μαύρης Θάλασσας), όπου το 2012 θα διεξαχθούν οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες.

Ο παππούς Θόδωρος - όπως τον αποκαλούν σήμερα, με πολύ αγάπη, στη δεύτερη πατρίδα του, τις Κρηνίδες Καβάλας - έκανε στόχο ζωής το συγκεκριμένο ρητό. Μικρός ήθελε να γίνει πιλότος. Όταν, όμως, σε ηλικία 14 χρόνων μετανάστευσε αναγκαστικά στην Ελλάδα, αξιοποίησε τις γνώσεις του από το ρωσικό σχολείο, τη φαντασία του και τη διάθεση για δημιουργική δουλειά.

Δεν μπόρεσε να σπουδάσει κι έγινε εργάτης - κτίστης. «Σίγουρα, εάν έμενα στη Ρωσία, θα ήμουν κανένας μηχανικός στα αεροπλάνα ή πιλότος. Διότι ήμουν αριστούχος, κι ένα παιδί με υψηλούς στόχους», πρόσθεσε. Αρχικά έγινε εργολάβος οικοδομών και στη συνέχεια, όταν αποκαταστάθηκε επιχειρηματικά και οικονομικά, μέντορας των αθλητικών και πολιτιστικών δρώμενων της περιοχής του.

«Εμένα», είπε χαρακτηριστικά, «μου άρεσε να βοηθάω τη νεολαία. Και το κίνητρό μου, να στήσω μια οικοδομική επιχείρηση, δεν ήταν να κερδίσω λεφτά αλλά να οργανώσω και να δώσω δουλειά σβ όλους τους νέους - συμπατριώτες μου». Έπειτα από έξι χρόνια, το 1945, όταν πλέον είχε καταξιωθεί στη νέα του πατρίδα, υλοποίησε και το άλλο του όνειρο, που αφορούσε το ποδόσφαιρο.

Το ποδόσφαιρο?

Αρχικά, ίδρυσε τον αθλητικό σύλλογο των προσφύγων, τον «Κεραυνό Κρηνίδων», του νομού Καβάλας, που ανέδειξε κορυφαίους ποδοσφαιριστές, όπως ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΟΚ και μέχρι πρότινος αρχηγός της Εθνικής Ομάδας, Θοδωρής Ζαγοράκης.

«Το ποδόσφαιρο», ανέφερε, «ήταν το αγαπημένο άθλημα του πατέρα μου Γεώργιου και του μεγάλου μου αδελφού Χρήστου. Στο Σότσι, ο πατέρας μας είχε οργανώσει μια ομάδα ποδοσφαιριστών από Ελληνόπουλα, την Μπιρεβέστνικ, που σημαίνει γλάρος. Το λάβαρο και οι φανέλες της ομάδας ήταν κυανόλευκες. Έτσι, έμμεσα, παράπεμπε στην ελληνική σημαία. Συνέχεια την Ελλάδα σκεφτόμασταν - ήταν σαν ένα όνειρο που κληρονομήσαμε από πολλές γενιές Ποντίων».

Σήμερα στον αθλητικό ποδοσφαιρικό σύλλογο Κρηνίδες αθλούνται πάνω από 150 παιδιά του δήμου Φιλίππων. Ο Θόδωρος Γεζελερίδης νιώθει ιδιαίτερα περήφανος που ο σύλλογος δεν έπαψε ποτέ να προσφέρει στο χώρο του αθλητισμού, του πολιτισμού και του κοινωνικού εθελοντισμού. Έγινε η αφετηρία για πολλούς - εκτός από το Ζαγοράκη - άξιους ποδοσφαιριστές, όπως ο Γιάννης Σφακιανάκης, ο Γιώργος Γεωργιάδης και ο Στρατής Χατζηαποστολίδης.

?και ο πολιτισμός

Ο Θεόδωρος είναι περήφανος και για το γεγονός ότι συνέβαλε στην ανάδειξη και την αναστήλωση του αρχαίου θεάτρου των Φιλίππων. «Προσφέρθηκα να βοηθήσω στην πρώτη παράσταση και με την καθοδήγηση του αρχαιολόγου Δημήτρη Λαζαρίδη, έφτιαξα ξύλινες επιφάνειες για τα καθίσματα του θεάτρου. Τότε, ήταν περίπου 300 θέσεις και έτσι δόθηκε η πρώτη παράσταση, που τη θεωρώ συμβολική: Ο Προμηθέας Δεσμώτης?».

Εργάστηκαν σκληρά, ώστε το 1957 νβ αντηχήσουν πάλι οι στίχοι του μεγάλου τραγωδού στο θέατρο των Φιλίππων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα σε 20 μέρες, με γενική «επιστράτευση» παραγόντων και κατοίκων του τόπου, το σχεδόν κατεστραμμένο αρχαίο θέατρο ανασκάφθηκε κι αποκαλύφθηκε?

«Η τραγωδία του Αισχύλου παραπέμπει στον Καύκασο, και το θέμα της θυσίας του Προμηθέα για τον άνθρωπο. Εγώ, στη Ρωσία, είχα μεγαλώσει με τέτοιες αρχές», επισήμανε.

Αυτή η στάση ζωής, που τήρησε όλα αυτά τα χρόνια, τον έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή και, σήμερα, μιλάνε όλοι οι συγχωριανοί του με τρυφερότητα και αγάπη για τον παππού Θόδωρο Γεζελερίδη. «Μας έμαθε πολλά, πώς να γινόμαστε πετυχημένοι επιχειρηματίες - εργολάβοι, πώς να αγαπάμε το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό, πώς να φροντίζουμε τον τόπο μας, και πώς να ζει κανείς με αξιοπρέπεια στα γεράματα», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επιχειρηματίας και πάλαι ποτέ μαθητής του, Μιχάλης Ντουνιάπιλεν.

Ο παράδεισος που δεν ξεχνά

«Συνέχεια ονειρεύομαι ότι ξαναπηγαίνω στο Σότσι. Στη μνήμη μου έμεινε σαν ένας παράδεισος. Θυμάμαι το καταπληκτικό φυσικό περιβάλλον, με τα πολλά πάρκα και τα εξωτικά δένδρα. Ήταν για μένα τα ευτυχισμένα χρόνια? Πήγαινα στο σχολείο και ονειρευόμουν να γίνω πιλότος, να πετάω ψηλά στον ουρανό», είπε χαρακτηριστικά.

Από τα «παραδεισένια χρόνια», όμως, θυμάται και τα τραγικά γεγονότα: Το 1937-38 συνέλαβαν τον πατέρα του - το Γεώργιο Γαζελερίδη - κι έκτοτε η τύχη του αγνοείται. Κάποιοι έλεγαν πως τον εκτέλεσαν στη φυλακή του Κρασνοντάρ, με την κατηγορία της αντικαθεστωτικής δραστηριότητας: «Ποτέ δεν πήραμε καμιά απάντηση ή συγνώμη, ίσως επειδή είχαμε έλθει στην Ελλάδα, μαζί με τη μητέρα μας», είπε ο κ. Θόδωρος.

«Στην Ελλάδα», θυμάται ο κ. Θόδωρος, «φύγαμε τα τέσσερα αδέλφια, μαζί με τη μητέρα μας την Ελένη. Αλλά ο μεγάλος μας αδελφός, ο Χρίστος, έμεινε στη Ρωσία επειδή ήταν ποδοσφαιριστής. Αργότερα, το 1949, τον εξόρισαν στο Καζακστάν. Εκεί, όμως, καταξιώθηκε ως προπονητής στην ομάδα Σαχτιόρ - Ντινάμο, της πόλης Καραγκαντά».

Οι πιο έντονες μνήμες του, όμως, είναι από τη Λέσχη των Μειονοτήτων. Εκεί έκανε μαθήματα κλασικού μπαλέτου. Συμμετείχε επίσης στο συγκρότημα καυκάσιων χορών. Με το συγκρότημα, ο 14χρονος τότε Θόδωρος έπαιρνε μέρος σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, που γίνονταν στο θέρετρο Σότσι. Μια φορά, μάλιστα, υπήρξε και ο Στάλιν θεατής.

Τα κρυφά δάκρυα της μάνας

«Το θερινό ανοικτό θέατρο, όπου πραγματοποιούνταν η συναυλία, βρισκόταν δίπλα στην ορθόδοξη εκκλησία, που χρησιμοποιούνταν ως αποθήκη. Την τελευταία στιγμή, ο δάσκαλος χορού μας είπε να χορέψουμε όσο καλύτερα μπορούμε, επειδή ανάμεσα στους θεατές θα ήταν και υψηλά πρόσωπα. Ο δάσκαλος παρότι συνήθως ήταν ήρεμος άνθρωπος, έδειξε νευρικότητα και άγχος. Εγώ δεν κρατήθηκα και φώναξα χαρούμενα: Μήπως θα μας δει ο Στάλιν; Δεν πήρα απάντηση. Δέχτηκα, όμως, ένα προειδοποιητικό κτύπημα στο κεφάλι. Όταν τελείωσε η συναυλία, μάθαμε ότι - πράγματι - εκείνη τη φορά μας χειροκρότησε ο ίδιος ο Στάλιν, που λάτρευε το Σότσι και συχνά παραθέριζε στην ντάτσα του».

Όταν έφτασε στο σπίτι, χαρούμενος και περήφανος, τα είπε όλα στη μητέρα του. "«Όταν ο διάβολος σε χειροκροτεί, να μη χαίρεσαι πολύ», μου είπε εκείνη πολύ αυστηρά και εγώ δεν απάντησα. Τότε, ίσως για πρώτη φορά, με προβλημάτισαν τα σχόλια της μητέρας μου για το Στάλιν, επειδή, συνήθως, δεν αναφέραμε το όνομα του. Σαν να ήταν κάτι το δεδομένο, που θα διαρκούσε αιώνια. Θυμήθηκα και τον εξαφανισμένο πατέρα μας, που ίσως να τον είχαν σκοτώσει στις φυλακές αλλά και τα κρυφά δάκρυα της μητέρας? Ήμουν αρκετά μεγάλος, ώστε να καταλάβω ότι δεν είναι όλα όπως φαίνονται".

Ο κρυμμένος θησαυρός και η φυγή

Θυμάται μόνον τα καλά από τη ζωή του στο Σότσι. «Σβήνω τα κακά, αφήνω μόνον τα ευχάριστα. Τα χρόνια εκείνα υπήρχε διαφορετική ατμόσφαιρα. Από φόβο δε μιλούσαμε και δε μεταφέραμε τα άσχημα γεγονότα». Τους μάθανε, πάντως, να βλέπουν τη ζωή με αισιοδοξία και γιβ αυτό μιλάει για το παρελθόν με μια γλυκιά νοσταλγία.

«Θυμάμαι», είπε, «το ψάρεμα στον ποταμό Σότσι, τις βόλτες στις λεωφόρους της πόλης, το σπίτι μας στην οδό Ναβαγκίνσκι 1, στην καρδιά της πόλης. Ο παππούς μας είχε κρύψει στους τοίχους του σπιτιού ένα δοχείο χρυσές λίρες, που έφερε από την Τραπεζούντα. Όταν το σπίτι μας απαλλοτριώθηκε, κι έγινε Ταχυδρομείο, αποκαλύφθηκε και ο θησαυρός. Όλο το δοχείο με τις λίρες το πήρε το κράτος. Κάτι δώσανε και στον πατέρα μας, όπως μου είπανε».

Άλλωστε, το δεκατετράχρονο αγόρι δεν κατανοούσε πολλά από τα όσα συνέβαιναν εκείνη την εποχή. «Όταν το 1939 μπαίναμε στο πλοίο», είπε χαρακτηριστικά, «δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί φεύγαμε από τη Ρωσία. Η μητέρα μας έλεγε ότι θα έρθουν χειρότερες εποχές για τον Ελληνισμό, αλλά εγώ δεν μπορούσα να κατανοήσω τα αίτια της φυγής». Ο Θόδωρος δεν θυμάται ούτε πόσοι πρόσφυγες βρίσκονταν στο πλοίο «Ουκρανία», με το οποίο κατέπλευσαν στο λιμάνι της Οδησσού. Από εκεί, με άλλο πλοίο, το «Σβανέτια», έπλευσαν στον Πειραιά.

Αργότερα διάβασε σβ ένα άρθρο του καθηγητή Κώστα Φωτιάδη, ότι το 1939 μετανάστευσαν με πλοία περίπου 12.000 Έλληνες.

«Στην Ελλάδα», πρόσθεσε, «αρχικά μείναμε στην Αθήνα, για περίπου έξι μήνες. Μετά μας μετέφεραν στο χωριό, που μένω μέχρι σήμερα.

Στις Κρηνίδες, είχαμε ήδη συγγενείς, που φτάσανε εδώ το 1922, μαζί με τους πρόσφυγες από τον Πόντο. Είμαστε περίπου 80 οικογένειες νεοπροσφύγων από τη Ρωσία. Το κράτος μας παραχώρησε από 2,5 στρέμματα γης, κι εγώ, στα 23 μου, έκτισα το πρώτο μου σπίτι».

Athens News Agency: News in Elot928 Greek Directory - Previous Article - Next Article