Όπως σημείωσε ο Ολγκούν, ο Τατάρ δήλωσε ότι «μετά τη διαμόρφωση ενός κοινού εδάφους με την επιβεβαίωση της κυρίαρχης ισότητας και του ίσου διεθνούς καθεστώτος της τουρκοκυπριακής πλευράς, που είναι οι απαιτήσεις της ισότητας της τουρκοκυπριακής πλευράς, μπορούν να ξεκινήσουν επίσημες διαπραγματεύσεις προκειμένου τα δύο υφιστάμενα κράτη στην Κύπρο να δημιουργήσουν μια νέα σχέση συνεργασίας».

Ο Ολγκούν πρόσθεσε ότι ο Τατάρ «είναι έτοιμος να συζητήσει το βάθος και το εύρος της σχέσης συνεργασίας στη βάση της κυρίαρχης ισότητας και του ίσου διεθνούς καθεστώτος».

Αναφερόμενος στη θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντανά, ο Ολγκούν υποστήριξε τα εξής:

«Υπάρχει ανάγκη να μοιραστούμε μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση ενόψει των εντατικοποιημένων προσπαθειών της ελληνοκυπριακής πλευράς για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντάνα το 2017 για την υλοποίηση της λεγόμενης ομοσπονδιακής λύσης.

Ο καθηγητής Ronald L. Watts, ο οποίος θεωρείται αυθεντία σε θέματα ομοσπονδίας, όρισε την ομοσπονδία ως μια πολιτική οργάνωση που συνδυάζει στοιχεία κοινής διακυβέρνησης δύο τουλάχιστον ισότιμων πολιτικών μονάδων/κυβερνήσεων από τη μια πλευρά και στοιχεία περιφερειακής αυτοδιοίκησης για τις κυβερνήσεις των συνιστώντων κρατών από την άλλη.

Οι ομοσπονδίες γεννιούνται συνήθως από ανάγκη και υλοποιούνται μέσω μιας εθελοντικής σύμβασης στη βάση της ισότητας των δικαιωμάτων και του καθεστώτος των ιδρυτών τους. Αυτό που συνδέει τις ομοσπονδίες μεταξύ τους είναι τα ισχυρά κοινά συμφέροντα και η αλληλεξάρτηση. Οι ομοσπονδίες χωρίζονται γενικά σε δύο ομάδες. Ενώ οι μονοεθνικές/εθνικές ομοσπονδίες στοχεύουν στην εθνική ομοιογένεια και την αποκέντρωση (π.χ. ΗΠΑ), οι πολυεθνικές ομοσπονδίες στοχεύουν στην ένωση λαών που διαφέρουν σημαντικά ως προς την καταγωγή, τη γλώσσα και τον πολιτισμό, καθώς και στα πλεονεκτήματα μιας κοινής πολιτικής μονάδας (π.χ. Βέλγιο και Καναδάς).

Στις μονοεθνικές ομοσπονδίες, η κυριαρχία και οι εξουσίες ανήκουν στο κέντρο και μεταβιβάζονται στις επαρχίες (αποκέντρωση). Στις πολυεθνικές ομοσπονδίες, από την άλλη, η πηγή της κυριαρχίας και των εξουσιών είναι τα συνιστώντα κράτη, τα οποία με τη σειρά τους μεταβιβάζουν εξουσία στο κράτος εταιρικής σχέσης (το κέντρο).

Στις πολυεθνικές ομοσπονδίες τα συνιστώντα κράτη έχουν ίσα δικαιώματα, καθεστώς και ευκαιρίες από κάθε άποψη. Οι πολυεθνικές ομοσπονδίες επιτρέπουν στους λαούς που τις απαρτίζουν να διατηρούν την ταυτότητα και την ισότητά τους, ενώ εξασφαλίζουν ότι οι πολίτες τους αισθάνονται πολλαπλές αφοσιώσεις, τόσο πατριωτική αφοσίωση στην ομοσπονδία όσο και εθνικιστική αφοσίωση στην κοινότητα/περιφερειακή πατρίδα τους. Με αυτά τα χαρακτηριστικά, η δομή της πολυεθνικής ομοσπονδίας θεωρείται ως ένα μοντέλο διακυβέρνησης που προσφέρει τη δυνατότητα συμφιλίωσης των συγκρούσεων ταυτότητας, ένα από τα πιο δυσεπίλυτα πολιτικά προβλήματα της εποχής μας, μέσω του διαμοιρασμού της εξουσίας, της κυριαρχίας και των ρυθμίσεων περιφερειακής αυτοδιοίκησης.

Κατά τη σύσταση πολυεθνικών ομοσπονδιών, οι ιδρυτές, ως κυρίαρχα ισότιμα μέρη, καθορίζουν εκ των προτέρων ποιες εξουσίες θα ανατεθούν στα όργανα της ομοσπονδιακής εταιρικής σχέσης και ποιες εξουσίες θα διαφυλαχθούν στους ιδρυτές στη σύμβαση που υπογράφουν. Υπό αυτή την έννοια, τα όργανα της ομοσπονδιακής εταιρικής σχέσης καθίστανται κυρίαρχα στο μέτρο των εξουσιών που εκχωρούνται στη σύμβαση, ενώ τα συνιστώντα κράτη καθίστανται κυρίαρχα στο μέτρο των εξουσιών που επιφυλάσσουν. Από την άποψη αυτή, ιδίως στις πολυεθνικές ομοσπονδίες, η κυριαρχία κατανέμεται μεταξύ των συνιστώντων κρατών και της ομοσπονδιακής εταιρικής σχέσης.

Η κλασική κατανόηση της κυριαρχίας, η οποία βασίζεται στην ιδέα ότι η κυριαρχία είναι απόλυτη, αδιαίρετη και απεριόριστη, είναι ασύμβατη με τις αρχές της πολυεθνικής/ταυτότητας ομοσπονδιακής εταιρικής σχέσης και της σύγχρονης δημοκρατίας. Στις πολυεθνικές ομοσπονδίες, οι αποφάσεις λαμβάνονται με συναίνεση στα όργανα της εταιρικής σχέσης ως απαίτηση ισότητας και τα συνιστώντα κράτη διατηρούν το δικαίωμα να αποχωρήσουν από την ομοσπονδιακή εταιρική σχέση καθώς και το δικαίωμα να ιδρύσουν εταιρική σχέση. Έχουν διεξαχθεί πολλές επιστημονικές μελέτες σχετικά με τους λόγους για τους οποίους οι ομοσπονδιακές εταιρικές σχέσεις επιτυγχάνουν ή αποτυγχάνουν».

Ο Ολγκούν συνόψισε ως εξής τους λόγους για τους οποίους ο στόχος της ομοσπονδιακής εταιρικής σχέσης δεν κατέστη δυνατό να επιτευχθεί στις διαπραγματεύσεις, παρά την υποστήριξη της τουρκοκυπριακής πλευράς, όπως ισχυρίστηκε, μέχρι τη σύνοδο κορυφής του Κραν Μοντανά το 2017 και γιατί αυτό το μοντέλο λύσης δεν είναι κατάλληλο για τις συνθήκες της Κύπρου:

«Η ελληνοκυπριακή πλευρά και η στερεοτυπική αντίληψη της Ελλάδας για την Κύπρο ως ελληνικό νησί καθιστά αδύνατη την εγκαθίδρυση και διατήρηση μιας ομοσπονδιακής εταιρικής σχέσης βασισμένης στην ισότητα με την τουρκοκυπριακή πλευρά.

Εξαιτίας αυτής της θεσμοθετημένης νοοτροπίας της ελληνοκυπριακής πλευράς και της επιδίωξής της για υπεροχή, δεν μπορεί να διαμορφωθεί κανένα κοινό συμφέρον μεταξύ των δύο πλευρών και δεν μπορεί να προκύψει η ανάγκη εγκαθίδρυσης πολιτικής συνεργασίας/συμπράξεων.

Η ζώνη άνεσης που παρέχεται στην ελληνοκυπριακή πλευρά σε διεθνές επίπεδο έχει επίσης αποτρέψει την ανάδυση μιας κοινής ανάγκης. Για όλους αυτούς τους λόγους, η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν βλέπει την τουρκική πλευρά ως πλεονέκτημα αλλά ως εμπόδιο/υποχρέωση στην επίτευξη των στόχων της.

Η ανισορροπία ισχύος (καθεστώς, οικονομική ισχύς, πληθυσμός κ.λπ.) μεταξύ των μερών στις διμερείς συνεργασίες οδηγεί συνήθως στην τάση του ισχυρού μέρους να εγκαθιδρύσει υπεροχή/κυριαρχία έναντι του ασθενέστερου μέρους. Τα γεγονότα του 1963 και μετέπειτα αποκαλύπτουν ότι αυτή η επιδίωξη της ελληνοκυπριακής πλευράς να εδραιώσει την υπεροχή είναι μια πραγματικότητα.

Στις διμερείς εταιρικές σχέσεις, η ανισορροπία ισχύος είναι ένας από τους κύριους λόγους για τη διάλυση της εταιρικής σχέσης. Στις ομοσπονδιακές εταιρικές σχέσεις, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα κράτη μέλη δεν είναι μόνο εταίροι αλλά και κρυφοί ανταγωνιστές.

Όταν εξεταστούν οι πρακτικές και οι συμπεριφορές της ελληνοκυπριακής πλευράς, θα διαπιστωθεί ότι ο στόχος που θέλουν να επιτύχουν δεν είναι μια λύση στη βάση των εγγενών ίσων δικαιωμάτων και του καθεστώτος των μερών, η οποία είναι απαραίτητη για την εγκαθίδρυση και την επιβίωση μιας ομοσπονδιακής εταιρικής σχέσης πολλαπλών ταυτοτήτων/εθνών, αλλά η ενσωμάτωση της τουρκοκυπριακής πλευράς στο κράτος, το οποίο κατέλαβαν το 1963 και μετέτρεψαν σε ελληνική δημοκρατία, με προνομιακό μειονοτικό καθεστώς μέσω κάποιων νομικών ρυθμίσεων.

Για του λόγου το αληθές, σε επιστολή που απέστειλε στον Ερσίν Τατάρ στις 19 Μαΐου 2022, ο προηγούμενος πρόεδρος της ελληνοκυπριακής διοίκησης, Νίκος Αναστασιάδης, δήλωσε ξεκάθαρα ότι η βάση της λύσης που πρέπει να επιτευχθεί σύμφωνα με αυτούς είναι η μετεξέλιξη της λεγόμενης Κυπριακής Δημοκρατίας σε ομοσπονδιακό κράτος με τρόπο που θα αντιμετωπίζει τις ανησυχίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και θα διασφαλίζει τα δικαιώματά τους.

Οι ομοσπονδιακές συνεργασίες πολλαπλών ταυτοτήτων/εθνών δεν βασίζονται στη νομιμότητα ενός μόνο εκ των ιδρυτών, αλλά στην ισότιμη νομιμότητα όλων των ιδρυτών.

Η απόρριψη των ίσων δικαιωμάτων και του καθεστώτος της τουρκοκυπριακής πλευράς εκ μέρους της ελληνοκυπριακής πλευράς, η επιμονή της στη νομιμότητα του λεγόμενου κράτους τους και στην αποκλειστική κυριαρχία, η απόρριψη της ίδρυσης ενός νέου κράτους-συνεταιρισμού από δύο ισότιμα μέρη, η επιμονή της σε έναν πλειοψηφικό μηχανισμό λήψης αποφάσεων στην κεντρική κυβέρνηση, δηλαδή η απόρριψη της λήψης αποφάσεων με συναίνεση, και η απόρριψη της εκ περιτροπής προεδρίας δείχνουν πόσο μακριά βρίσκονται από μια πραγματική πολυταυτότητα/εθνική ομοσπονδιακή εταιρική σχέση».

Καταλήγοντας ο Ολγκούν υποστηρίζει τα εξής:

«Πέραν των προσπαθειών τους να εδραιώσουν την υπεροχή τους μέσω εσωτερικών πολιτικών διευθετήσεων, η επιμονή της ελληνοκυπριακής πλευράς στην κατάργηση του Συστήματος Εγγυήσεων του 1960, το οποίο είναι ζωτικής σημασίας για την τουρκοκυπριακή πλευρά, αποτελεί άλλη μια αντανάκλαση της ηγεμονικής τους νοοτροπίας.

Λαμβάνοντας υπόψη τόσο την εμπειρία της εταιρικής Δημοκρατίας του 1960 και τα επακόλουθά της, όσο και τη διεθνή εμπειρία και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας για τις ομοσπονδιακές εταιρικές σχέσεις, θα φανεί ότι οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές για τη δημιουργία μιας ομοσπονδιακής εταιρικής σχέσης στην Κύπρο για τους πιο πάνω λόγους, αλλά και για την επιβίωσή της, ακόμη και αν δημιουργηθεί. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι προφανές ότι δεν θα μπορέσει να διατηρηθεί μια λύση που θα επιβληθεί με καθοδήγηση, πίεση ή εξαναγκασμό.

Παρ' όλα αυτά, η τουρκική πλευρά έχει προσφέρει στην ελληνοκυπριακή πλευρά μια διαφορετική προσαρμογή της συνεργασίας που πιστεύει ότι μπορεί να προστατεύσει καλύτερα τον τουρκοκυπριακό λαό από την ελληνοκυπριακή ηγεμονική νοοτροπία. Για το σκοπό αυτό, στην άτυπη πενταμερή συνάντηση + ΟΗΕ για το Κυπριακό που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη τον Απρίλιο του 2021, ο πρόεδρος Ερσίν Τατάρ δήλωσε ότι μετά τη διαμόρφωση κοινού εδάφους με την επιβεβαίωση της κυρίαρχης ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος της τουρκοκυπριακής πλευράς, που είναι οι προϋποθέσεις της ισότητας της τουρκοκυπριακής πλευράς, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν επίσημες διαπραγματεύσεις για τα δύο υφιστάμενα κράτη στην Κύπρο για την εγκαθίδρυση μιας νέας σχέσης συνεργασίας.

Ο πρόεδρος Τατάρ έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι είναι έτοιμος να συζητήσει το βάθος και το εύρος της σχέσης συνεργασίας στη βάση της κυρίαρχης ισότητας και του ίσου διεθνούς καθεστώτος».

(ΓΜ)

[03] Πληροφόρηση για τις περιουσίες που πωλούνται σε ξένους ζητά ο Όζερσαϊ

«Αγοράζουν ακίνητα από την χώρα μας ξένοι από το Ισραήλ, την Γερμανία, την Φιλανδία, την Ουκρανία, την Ρωσία, το Ιράν και άλλες χώρες και δεν ενημερώθηκε με διαφάνεια η κοινή γνώμη στο θέμα του από ποιες περιοχές αγοράζουν πολύ και πόση γη έχει αγοραστεί συνολικά. Κάνω έκκληση από εδώ. Πρέπει να ανακοινωθεί αμέσως στην κοινή γνώμη η συνολική ποσότητα γης, η γη που πωλήθηκε σε ξένους», ανέφερε ο Όζερσαϊ.

Υποστηρίζοντας ότι ουσιαστικά το πρόβλημα εδώ δεν είναι οι κατοικίες ή οι επαύλεις που ανεγείρονται στο πλαίσιο του τομέα των οικοδομών, διότι υπάρχουν αρκετά «κόσκινα ασφαλείας» στις πωλήσεις κατοικιών σε ξένους, ο Όζερσαϊ είπε ότι υπάρχει αριθμητικός περιορισμός στην αγορά κατοικιών από ξένους και πρέπει να εγκρίνει και το «υπουργικό συμβούλιο» την αγορά κατοικιών από ξένους, όμως γίνεται και «έρευνα ασφάλειας» πριν την έγκριση.

«Αυτά είναι μια δικλείδα ασφαλείας», ανέφερε και υποστήριξε ότι ο ουσιαστικός κίνδυνος είναι οι πωλήσεις που γίνονται μέσω οποιωνδήποτε εταιρειών. Πρόσθεσε και τα εξής:

«Επειδή υπό κανονικές συνθήκες, εταιρεία που ανήκει σε ξένους δεν θα μπορούσε να αγοράσει γη χωρίς περιορισμό, περνούν το 51% των μετοχών της εταιρείας στο όνομα ατόμων που είναι πολίτες της ΤΔΒΚ (κάποιων δικηγόρων τις περισσότερες φορές). Μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα, το 51% της εταιρείας περνά στον αλλοδαπό που είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης με μεταβίβαση ή με άλλες μεθόδους. Σε πόσα στρέμματα έχει φτάσει συνολικά το μέγεθος αυτών των οικοπέδων; Μήπως υπάρχει συγκέντρωση σε στρατηγικές περιοχές και ειδικά συγκέντρωση αλλοδαπών από συγκεκριμένα έθνη; [?]»

(Ι/Τσ.)

[04] Ελληνοκυπριακές οι πλείστες των περιουσιών που πωλούνται σε ξένους

«Όταν κοιτάξει κανείς τα δεδομένα στην αγορά προκύπτει ότι είναι προς πώληση το κάθε μέρος της χώρας», σημειώνει η εφημερίδα, προσθέτοντας ότι «η υφιστάμενη κυβέρνηση, η οποία νομίζει ότι θα ξεπεράσει τις πολύ κακές οικονομικές συνθήκες που υπάρχουν στην χώρα μας πουλώντας περιουσίες, η πλειοψηφία των οποίων έμεινε από τους Ελληνοκύπριους, συνεχίζει να στηρίζει αυτή την επικίνδυνη πορεία με αποφάσεις που λαμβάνει συνεχώς στο υπουργικό συμβούλιο».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στα τέλη Ιουλίου ήταν προς πώληση 4,209 οικόπεδα, από τα οποία μόνο τα 975 είχαν «τουρκικό τίτλο ιδιοκτησίας» και τα υπόλοιπα ήταν ελληνοκυπριακές περιουσίες.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι η γη που βγήκε προς πώληση αποτελείτο από 2,677 οικόπεδα και 1,532 χωράφια κατάλληλα για οικοπεδοποίηση ή για επένδυση. Τα οικόπεδα υπολογίστηκαν στο 63,6% της προς πώληση γης και τα χωράφια στο 36,4%.

Τα 2.091 από τα οικόπεδα και τα χωράφια που βγήκαν προς πώληση ή ποσοστό της τάξης του 49,68% έχουν «τίτλο ιδιοκτησίας» περιουσίας «ίσης αξίας».

Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 13,8% (581 οικόπεδα) είναι «παραχωρημένα οικόπεδα», το 11,79% (498 οικόπεδα) αποτελούν «οικόπεδα απροσδιόριστου είδους τίτλου ιδιοκτησίας» και το 1,6% (64 οικόπεδα) εμπίπτουν στην κατηγορία των «άλλων οικοπέδων». Όταν προστεθούν όλα αυτά φαίνεται ότι το 76,84% των προς πώληση περιουσιών είναι οικόπεδα «που δεν έχουν τουρκικό τίτλο ιδιοκτησίας», σημειώνει το δημοσίευμα.

Τα προς πώληση οικόπεδα που «έχουν τουρκικό τίτλο ιδιοκτησίας» ανέρχονται στα 975 ή ποσοστό 23,16%. Το ποσοστό αυτό ήταν 19,1% στις αρχές του 2022 και 22,33% στις αρχές του 2023.

Στην αγορά υπάρχουν προς πώληση και 5 οικόπεδα με «ξένο τίτλο ιδιοκτησίας», 35 οικόπεδα που αποκτήθηκαν με «βαθμούς αγωνιστών», 31 οικόπεδα που δόθηκαν σε «παιδιά πεσόντων» και 2 που δόθηκαν για κοινωνικές κατοικίες.

Τα περισσότερα προς πώληση οικόπεδα και χωράφια βρίσκονται στην περιοχή της κατεχόμενης Κερύνειας (1,407 οικόπεδα), την οποία ακολουθεί το Τρίκωμο με 1,169 προς πώληση οικόπεδα, η Αμμόχωστος με 784, η Λευκωσία με 726, η Μόρφου με 55 και η Λεύκα με 65.

(Ι/Τσ.)

[05] Έρχουρμαν: «Η αύξηση του πληθυσμού μας αφανίζει στην αγορά»

Μιλώντας την Τετάρτη σε διάσκεψη Τύπου, ο Έρχουρμαν ανέφερε ότι η αγοραστική δύναμη στα κατεχόμενα βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και πρόσθεσε: «Η κατάσταση του ιδιωτικού τομέα, του κατώτατου μισθού και των νεοεισερχόμενων στο δημόσιο τομέα είναι εμφανής. Είναι σχεδόν σαν να μην δίνεται σε αυτούς τους ανθρώπους το δικαίωμα στη ζωή».

Υπενθυμίζοντας ότι εδώ και καιρό ως CTP μιλούσαν για την αναγκαιότητα ύπαρξης πολιτικής για τον πληθυσμό, ο Έρχουρμαν ανέφερε και τα εξής:

«Η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται την έλλειψη πολιτικής για τον πληθυσμό. Δεδομένου ότι η αγοραστική δύναμη έχει μειωθεί, οι άνθρωποί μας δεν μπορούν να πληρώσουν τα ενοίκια των σπιτιών τους, δεν μπορούν να αγοράσουν αυτοκίνητο. Έχουμε ανθρώπους που δεν μπορούν να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες. Υπάρχει μια δομή που παίζει το παιχνίδι της καρέκλας και αυτοαποκαλείται κυβέρνηση».

Ο Έρχουρμαν σημείωσε ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν μπορούν να αγοράσουν σπίτι στη «χώρα», αλλά οι ξένοι αγοράζουν σπίτια στα κατεχόμενα και είπε: «Οι τιμές δεν πέφτουν επειδή οι ξένοι αγοράζουν σπίτια και αυτοκίνητα. Οι τιμές δεν πέφτουν ούτε στις αγορές. Οι ξένοι μπορούν να αγοράσουν. Δεν φτωχαίνουμε απλώς. Μας αγνοούν στις συνθήκες της αγοράς. Μας αγνοούν τελείως».

Δήλωσε ότι η αύξηση του πληθυσμού αφανίζει τους Τουρκοκύπριους στην αγορά και ότι η έλλειψη υποδομών έχει οδηγήσει σε χάος και είπε: «Ως CTP, ετοιμάζουμε εντατικά ένα σχέδιο νόμου για τους αλλοδαπούς που αποκτούν ιδιοκτησία στις επαρχίες. Υπάρχει πολύ σοβαρή ιδιοκτησία από ξένους. Δεν υπάρχει βιώσιμη κατάσταση».

Επεσήμανε επίσης τη «σύμβαση» που υπεγράφη μεταξύ της τουρκικής εταιρείας Aksa και της λεγ΄μενης αρχής ηλεκτρισμού («KIB-TEK») και τη φορολογική αμνηστία που δόθηκε στον Emrullah Turanli, τον κύριο εταίρο της T&T, του φορέα εκμετάλλευσης του αεροδρομίου της Τύμπου» και είπε:

«Ενώ λέγονταν ότι η χρηματοδότηση δεν ήταν διαθέσιμη, ήρθαμε αντιμέτωποι με τη σύμβαση της Aksa και τη σύμβαση στο Ερτζιάν (αεροδρόμιο Τύμπου). Το κόστος για τη χώρα είναι 1 δισεκατομμύριο 770 εκατομμύρια TL, δηλαδή 59 εκατομμύρια ευρώ. Με αυτό το ποσό, υπολογίστε τι μπορεί να γίνει για την ιατρική, τι μπορεί να γίνει για τα σχολεία».

Σημείωσε επίσης ότι θα καταθέσουν «αγωγή» σχετικά με τη σύμβαση για το παράνομο αεροδρόμιο εντός μιας εβδομάδας ή δέκα ημερών.

Αναφέροντας τι θα συνέβαινε «εάν το CTP ήταν στην κυβέρνηση», ο Έρχουρμαν είπε: «Εάν το CTP ήταν στην εξουσία, δεν θα υπήρχε υπογραφή στο πλαίσιο της σύμβασης των 59 εκατομμυρίων ευρώ στην Τύμπου. Εάν το CTP ήταν στην εξουσία, δεν θα είχε υπογραφεί σύμβαση με την Aksa χωρίς ενεργειακή πολιτική. Είναι ο τουρκοκυπριακός λαός που έχει τη βούληση να αποφασίσει για τις πρόωρες εκλογές».

(ΚΣ)

[06] Απευθείας πτήσεις σύντομα αναμένει ο «πρέσβης» του καθεστώτος στην Άγκυρα

Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό TGRT, o Κορούκογλου υποστήριξε ότι το νέο παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου «έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει έως και 10-12 εκατομμύρια επιβάτες» και πρόσθεσε ότι ο νέος τερματικός σταθμός έχει τη μεγαλύτερη χωρητικότητα επιβατών στην Κύπρο.

Σχολιάζοντας την έκκληση του Βρετανού βουλευτή Duncan Smith για απευθείας πτήσεις προς τα κατεχόμενα, ο Κορούκογλου είπε:

«Η έκκληση του Βρετανού βουλευτή για άρση των απομονώσεων είναι πολύ σημαντική. Μπορείτε να μαντέψετε ότι υπάρχει λόγος για τόσες πολλές επενδύσεις. Όπως είπε ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν, αναμένουμε ότι οι απευθείας πτήσεις από το αεροδρόμιο Ερτζάν θα γίνουν στο όχι πολύ μακρινό μέλλον».

Αναφερόμενος στην απόφαση της Ρωσίας να ανοίξει γραφείο παροχής προξενικών υπηρεσιών στα κατεχόμενα, ο Κορούκογλου σημείωσε ότι αυτό δεν σημαίνει αναγνώριση, αλλά είναι μια σημαντική απόφαση. Είπε χαρακτηριστικά:

«Δε χρειάζεται να βγάλουμε πολιτικό συμπέρασμα από τη σημασία αυτού του γεγονότος. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι σημαίνει αναγνώριση. Από τις δηλώσεις των Ρώσων πολιτών που ζουν στην ΤΔΒΚ μπορούμε να δούμε ότι είναι ικανοποιημένοι. Υπολογίζουμε ότι πάνω από 10 χιλιάδες Ρώσοι πολίτες ζουν στην ΤΔΒΚ».

(ΓΜ)

[07] Συνάντηση Ερτουγρούλογλου με τον Τούρκο Πρέσβη στη Βαρσοβία Ντενκτάς

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το «υπουργείο», αναφέρεται ότι ο Ερτουγρούλογλου ευχήθηκε στον Ντενκτάς καλή επιτυχία στη νέα του αποστολή και δήλωσε:

«Είμαι βέβαιος ότι στη νέα σας αποστολή θα υπερασπιστείτε αποτελεσματικά την εθνική μας υπόθεση του Κυπριακού, την οποία διεξάγουμε μαζί με την Τουρκική Δημοκρατία και την εξωτερική μας πολιτική με στόχο την αναγνώριση της ΤΔΒΚ, όπως κάνατε μέχρι σήμερα».

(ΚΣ)

[08] «Χωρίς Ταυτότητα»: Η Κυπριακή Δημοκρατία συμπεριφέρεται με ρατσισμό

Μιλώντας εκ μέρους του συνδέσμου, ο Τζαν Αζέρ (Can Azer) διευκρίνισε ότι το δικαστήριο δεν αξιολόγησε κατά πόσον τα τέκνα μεικτών γάμων/συμβίωσης έχουν δικαιώματα ιθαγένειας και δήλωσε τα εξής:

«Το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία έχει υιοθετήσει την αρχή της γέννησης (γραμμή καταγωγής) στην ιθαγένεια, αλλά δεν την εφαρμόζει στους Τουρκοκύπριους κάνοντας διακρίσεις με τρόπο που αντικατοπτρίζεται στη νομοθεσία της, αποτελεί το κύριο πεδίο αγώνα του σωματείου μας και των θυμάτων.

Εν ολίγοις, η ουσία του ζητήματος είναι ότι οι κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας συμπεριφέρονται με διακρίσεις και ρατσισμό εφαρμόζοντας ή αλλάζοντας τους νόμους της χώρας με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με την εθνοτική καταγωγή των πολιτών της».

Αναφέροντας ότι το γεγονός ότι τα παιδιά είναι πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας δεν τα εμποδίζει να αποκτήσουν την ιθαγένεια που δικαιούνται, όπως υποστήριξε, ο Αζέρ δήλωσε τα ακόλουθα:

«Όπως το παιδί Ελληνοκύπριου πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας που γεννιέται από ένωση με Γάλλο πολίτη λαμβάνει την υπηκοότητα και των δύο γονέων, έτσι και το παιδί Τουρκοκύπριου που γεννιέται από ένωση με ξένο πρόσωπο έχει το δικαίωμα να λάβει την υπηκοότητα και των δύο γονέων (Τουρκική Δημοκρατία ή άλλη χώρα). Επιπλέον, το γεγονός ότι το παιδί είναι επίσης Τούρκος πολίτης ή πολίτης άλλης χώρας δεν αποτελεί ασφαλώς νομικό εμπόδιο για να γίνει πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Τέλος, ο Αζέρ δήλωσε ότι ο σύνδεσμος είναι αποφασισμένος να συνεχίσει αυτή την προσπάθεια χρησιμοποιώντας όλες τις δημοκρατικές οδούς, όπως έκαναν στο παρελθόν και θα συνεχίσουν να κάνουν με δράσεις, συναντήσεις και αλληλεγγύη στις υποθέσεις που έχουν ήδη ξεκινήσει.

(ΙΣ)

[09] «Θα μπορούσαμε να αφανιστούμε από την αγορά χαλλουμιού»

Ο Μαχμουτ Ερντέμ, πρόεδρος της «ένωσης κατασκευαστών γαλακτοκομικών προϊόντων» δήλωσε ότι οι παραγωγοί κινδυνεύουν να χάσουν την αγορά της Μέσης Ανατολής, που αποτελεί την μοναδική τους αγορά εξαγωγών, από το «τυρί για σχάρα» της Πολωνίας και της Ουγγαρίας.

Αναφέροντας ότι οι τιμές του νωπού γάλακτος έχουν αυξηθεί τρεις φορές τους τελευταίους έξι μήνες, και το κόστος έχει αυξηθεί κατά 52%, ο Ερντέμ είπε ότι η Ουγγαρία και η Πολωνία βάζουν το «τυρί για σχάρα» στην αγορά για 5 δολάρια και ότι οι Τουρκοκύπριοι αναζητούν αγοραστές για 7 δολάρια.

Ο πρόεδρος του τουρκοκυπριακού «βιομηχανικού επιμελητηρίου», Αλί Καματσίογλου δήλωσε ότι με αυτό τον τρόπο θα σταματήσουν οι εξαγωγές χαλουμιού και πρόσθεσε πως πριν τρία χρόνια οι τιμές του γάλακτος στα κατεχόμενα ήταν κατά 50% χαμηλότερες από τις παγκόσμιες τιμές γάλατος, αλλά ως αποτέλεσμα των λανθασμένων πολιτικών που εφαρμόστηκαν, οι τιμές σήμερα είναι πολύ υψηλότερες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

(ΚΣ)

[10] Κράτηση Βέλγου τουρίστα από το κατοχικό καθεστώς για 10 μέρες

«Ο Jules έρχεται για διακοπές στη νότια Κύπρο. Εγκαθίσταται σε ένα ωραίο ξενοδοχείο στην Πάφο. Τρώει, πίνει και κάνει βόλτες. Αυτός είναι ο σκοπός.

Νοικιάζει κι ένα αυτοκίνητο, κι όντας διαφορετικός από εμάς, αντί να γυρίζει στα εμπορικά κέντρα ξεκινά να ανακαλύψει τις παραθαλάσσιες οδούς. Ανοίγει το σύστημα πλοήγησης και ξεκινά για την πρωτεύουσα Λευκωσία. Το σύστημα του λέει ότι ο πιο σύντομος δρόμος είναι από τον Πύργο και το Λιμνίτη, κι έπειτα Λευκωσία. Εξάλλου, η διαδρομή είναι υπέροχη. Κι ο Jules μας συνεχίζει. Φοράει σορτσάκι και αμάνικη μπλούζα κι έχει το πορτοφόλι του και το διαβατήριό του.

Δείχνει το διαβατήριο του στο ελληνοκυπριακό σημείο ελέγχου, που είναι το πρώτο στάδιο για να περάσεις από το νότο στο βορρά. Μετά οδηγεί για λίγο ακόμη και φτάνει στην συνοριακή πύλη της ΤΔΒΚ στο Λιμνίτη. Κοιτάει ότι το μέρος είναι εντελώς έρημο. Ούτε αστυνομία, ούτε κάποιος επί καθήκοντι. Οι μπάρες δεν είναι κλειστές. Κοιτάζει, κοιτάζει, μπαίνει στα σύνορα της χώρας μας με ταχύτητα 10 χλμ ανά ώρα κουνώντας το χέρι του με την ελπίδα να βρει κάποιον να δείξει το διαβατήριό του [?]

Ο Jules σιγά σιγά έρχεται στη Λευκωσία. Σκοπός του να περάσει στο νότο από τον Άγιο Δομέτιο και ακολουθώντας τα νότια παράλια να φτάσει πάλι στην Πάφο.

Αλλά δεν έχει ιδέα για την έκπληξη που του επιφυλάσσει αυτό που λέμε ΤΔΒΚ. Οι επί καθήκοντι στην υπηρεσία μετανάστευσης στον Άγιο Δομέτιο του λένε πρώτα ‘Δεν έχεις κάνει είσοδο’ και μετά τον ανακρίνουν. Έπειτα φωνάζουν την αστυνομία. Καταλήγουν στην άποψη ότι ο Jules εισήλθε στη χώρα μας από λαθραίες οδούς. Κανείς δεν ακούει τα μουρμουρητά του ότι ‘Δεν ήταν κανείς στην πύλη. Οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν ανοιχτά’, μάλλον δεν κατάλαβαν κιόλας και συλλαμβάνουν τον Jules και τον πάνε στο στρατιωτικό δικαστήριο. Ο δικαστής, αφού άκουσε την κατηγορία για παραβίαση στρατιωτικής περιοχής, αποφασίζει να τεθεί υπό κράτηση ο Jules μας μέχρι την εκδίκαση καθώς υπάρχει κίνδυνος να διαφύγει και τον στέλνει στις κεντρικές φυλακές για διάστημα όχι μεγαλύτερο των 10 ημερών. Με το σορτσάκι του, την αμάνικη και το πορτοφόλι του.

Μη έχοντας νέα, η οικογένειά του στο Βέλγιο αρχίζει τα τηλέφωνα. Ψάξε ψάξε για εννιά μέρες, μαθαίνουν την τύχη του Jules, ο οποίος δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την έκπληξή τους για εννιά μέρες, δεν είχε παράπονο από τη συμπεριφορά στις φυλακές αλλά δεν του άρεσαν τα φαγητά. Αμέσως βρίσκουν έναν δικηγόρο και του εξασφαλίζουν εκπροσώπηση στην υπόθεση της επόμενης μέρας. Ο δικαστής του στρατιωτικού δικαστηρίου, μετά την ακρόαση των γεγονότων, ούτε καν επιβάλει πρόστιμο στον Jules και διατάσσει την άμεση αποφυλάκιση του. Επειδή όμως έχουν περάσει οι 17:00, δεν μπορεί να παραλάβει το διαβατήριό του από τις φυλακές και αναγκάζεται να παραμείνει ακόμη ένα βράδι στην ΤΔΒΚ, αυτή τη φορά σε ξενοδοχείο. Το επόμενο πρωί περνάει στο νότο κι επιστρέφει στη χώρα του».

Ο αρθρογράφος διερωτάται κατά πόσο ο «Jules» ή όσοι ακούσουν τα όσα έπαθε θα επισκεφθούν ξανά την «ΤΔΒΚ» και κατά πόσο τιμωρήθηκαν οι υπαίτιοι και αυτοί που τον έριξαν στη φυλακή χωρίς να τον ακούσουν.

Καταλήγει ως εξής ο Ρεσιάτ: «Άντε, αυτή η χώρα και αυτά που ζούμε αξίζουν και με το παραπάνω σε εμάς εξαιτίας των επιλογών μας, αλλά γιατί υποβάλλουμε αυτούς τους φτωχούς τουρίστες σε αυτό το μαρτύριο;»

(ΙΣ)

[11] Πρόσκληση υποβολής προσφορών για εξορύξεις στις κατεχόμενες περιοχές