Ενενήντα Επτά - To Περιοδικό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Τεύχος 7ο

ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΕΚ-ΘΕΣΕΩΝ

Θέμα: ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ

Κανείς δεν θυμάται πότε και γιατί άρχισε η μακροχρόνια εορταστική περίοδος. Όλα άλλαξαν ξαφνικά, με την καινούργια εποχή που μοιάζει να έχει καταφθάσει σαν πανηγυρικό διάλειμμα της Ιστορίας. Ευεξία και απόλαυση. Ευφορία των καρπών της γης και σφρίγος των σωμάτων. Παντού βασιλεύει ανεξήγητη χαρά. Σαν αναπάντεχη εμπλοκή ευδιαθεσίας. Οι άνθρωποι, στις κορυφώσεις τους, σκέφτονται με μουσική και μιλούν με αυθόρμητα κελαηδήματα όπως τα μυθικά πτηνά που μιλούν ανθρώπινα. Τα μάτια λάμπουν σεληνόφως και το απόσταγμα της ψυχής γίνεται δάκρυ ευτυχίας. Κάθε συναίσθημά τους, εκλύει κι ένα διαφορετικό άρωμα σπάνιων λουλουδιών. Η ακατάσχετη ευχαρίστηση και η ψυχική τους ισορροπία συντηρούν μέρα και νύχτα μιαν αδιάκοπη καλοκαιρία. Σε όλη την επικράτεια, φυσάει ανατριχίλα ένας ηδονικός αέρας με αποσμητικό άρωμα. Μερικοί λένε ότι έγινε πλέον αντιληπτός από τις αισθήσεις ο λεγόμενος «άνεμος αισιοδοξίας». Στη φύση απλώνεται απέραντη λιακάδα φθορισμού. Ο χρόνος προέρχεται απ'όλες τις εθνικές επετείους και η ανακύκλωσή του γίνεται με χρονόμετρα που μετρούν την αθανασία.

Το Εορτολόγιο είναι το μοναδικό βιβλίο που διαβάζει ο πληθυσμός της χώρας. Παντού γιορτάζουν. Λαμπαδηφόροι εραστές περιφέρουν στους δρόμους τη φλόγα του έρωτα, κρατώντας αναμμένες τις φαλλόσχημες δάδες τους. Το ερωτικό φως ανάβει ακόμα πιο πολύ τα πυρόχρωμα πρόσωπα οινοχαρών μεθολάγνων που βαδίζουν παραπατώντας -αέρινοι- πάνω στον κυματισμό της ηδονικής τους πορείας. Πανηγυριστές, ομαδική ευφρόσυνη, τελετάρχες, λαμπρότης, μαζικός ενθουσιασμός και δημόσια ευθυμία, κυριαρχούν. Όλοι, αντί για χειραψία, χειροκροτούν ο ένας τον άλλον. Όταν πατούν τα κουδούνια στις πόρτες, ηχούν γιορτινά οι καμπάνες των εκκλησιών. Μεγάλες παρέες κυκλοφορούν σε σχηματισμούς παρελάσεως. Ενθουσιασμός εκρήγνυται προς όλες τις κατευθύνσεις και ηλεκτρονισμένοι διαβάτες λαμποκοπούν. Πολλοί στεφανώνουν τα σπίτια τους -όπως τα ηρώα-, κρεμώντας τα στέφανα του γάμου στις εξώπορτες. Η κάθε οικογένεια συγκροτεί και μιαν αυτοσχέδια μπάντα που παίζει χαρμόσυνα οικιακά εμβατήρια, ενώ οι κουζίνες μοσχοβολούν φαΐ αρωματισμένο με φύλλα δάφνης.

Τεράστιες καμένες εκτάσεις έχουν αναδασωθεί με άφλεκτα χριστουγεννιάτικα δέντρα, που τα στολίδια τους -απαστράπτοντες καρποί- δημιουργούν πραγματική φαντασμαγορία. Στους εορταστικούς χώρους κυριαρχούν αναρριχητικές γιρλάντες, αστερόσκονη και ζεστό βαμβακερό χιόνι. Λαμπρός διάκοσμος και γιορτινά είδη στα καταστήματα και τις βιτρίνες. Προαιώνια επίσημα ενδύματα, στολές μεταμφιεσμένων, αδιάβροχες σημαίες, κεριά γενεθλίων ισόβιας διάρκειας, σκάφανδρα για υποβρύχιο έρωτα, τήβεννοι αθανάτων, αμάραντες ανθοδέσμες με ρυθμιζόμενο χρώμα και άρωμα, πυροτεχνήματα εσωτερικής καύσεως, μουσικά όργανα που παίζουν με υπερήχους, άμφια εξόδου, μάσκες διαφόρων προσώπων και ρόλων, προσωπικά παράσημα, γαμήλιες λαμπάδες ντυμένες με οργαντίνα, βραβεία, κύπελλα και πλήθος άλλα πανηγυρικά δώρα.

Οι γλεντιστές και οι εορτάζοντες είναι αντίποδες των αναχωρητών και ασκητών. Οι μεν απολαμβάνουν την κραιπάλη τους, οι δε την εγκράτειά τους - όπως ετάχθησαν. Υπάρχουν όμως πολλοί που, κατά το παράδειγμα των ασκητών, ακολουθούν για μια ορισμένη περίοδο ένα πρόγραμμα στερήσεων, προτού να παραδοθούν στον εορταστικό παροξυσμό. Έτσι, τηρώντας την παράδοση, προσδίδουν περισσότερη ένταση και απόλαυση στο γλέντι τους. Γι'αυτό και η Εκκλησία, με την έναρξη της νέας παράξενης εποχής, άρχισε ν'αφορίζει τους διαδοσίες που διασπείρουν τη φήμη ότι η σχεδόν σύσσωμη νηστεία του πληθυσμού της χώρας, προ των μεγάλων εορτών, οφείλεται στη μεγάλη ακρίβεια της αγοράς ή σε δίαιτα εθνικού αδυνατίσματος.

Κατά την διάρκεια εορταστικών εκδηλώσεων, αναφέρονται πότε πότε κάποια παράδοξα περιστατικά, που μερικές φορές γίνονται αφορμή για διάφορες αδέσποτες ερμηνείες. Αξίζει να θυμηθούμε δυο τρεις τέτοιες περιπτώσεις.

Κάποτε γινόταν επίσημη τελετή για τα αποκαλυπτήρια ενός ανδριάντα. Όταν έφτασε η στιγμή και αποκαλύφθηκε το άγαλμα, οι παριστάμενοι πάγωσαν. Βλέποντάς το, αναγνώρισαν αμέσως τον εαυτό τους και άρχισαν ν'αλληλοκοιτάζονται, υποψιαζόμενοι με δέος ο ένας τον άλλον, σαν εθνικοί ευεργέτες του παρελθόντος.

Ένα καλοκαίρι -όλο φως και ζέστη από τους προβολείς της δημοσιότητας- βρισκόταν στην κορύφωσή του το ετήσιο Φεστιβάλ Ιδεών, όταν κάποιο μέλος ενός ιδεολογικού συγκροτήματος άρχισε να σκέφτεται στη συχνότητα του μεγαλύτερου κρατικού ραδιοσταθμού, με αποτέλεσμα να μεταδίδονται οι σκέψεις του σε όλη τη χώρα.

Με αφορμή την εορτή της Αποκρέω, εξαγριωμένοι πανηγυριστές άρχισαν να γλεντούν λυσσαλέα έξω από το κοινοβούλιο, προβάλλοντας με κέφι και πάθος το αίτημά τους. Έτσι αποφασίστηκε δοκιμαστικά να εργάζονται μεταμφιεσμένοι επί έναν χρόνο οι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί, σε μια προσπάθεια ν'αξιοποιηθεί και ο άλλος τους εαυτός.

Τελευταία, οι πιο πιστοί των εορτών και της τελετουργίας κλείστηκαν μέσα σ'ένα ιστορικό κτίριο με κυκλικό σχήμα, που επειδή θυμίζει σχετικό υπέρογκο έπιπλο της τότε και της νυν πολεοδομίας, το ονόμασαν Ροτόντα. Εκεί γιορτάζουν διαρκώς το παγκόσμιο ημερονύκτιο πολιτισμού -το οποίο ανανεώνεται κάθε 24 ώρες-, ψάλλοντες με ζέση το απόφθεγμα «Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόχευτος», ενώ το κτίριο τους σκέπει και τους περιβάλλει σαν τεράστιο καλυμμαύχι.

Επιστροφή στην προηγούμενη σελίδα..

---