• Στο Αιγαίο

    Εφιάλτου το ανάγνωσμα

    Με αφορμή το άρθρο "Η Κάθοδος των Δωριαίων και το εθνικό υποσυνείδητο (Τεύχος ΧΙV 19.2.1997)

  • Σχόλια επί των επιστολών
  • Προς "Εφιάλτην" απάντησις
  • Μην εκτελείτε τον οδηγό
  • Από Φιλαδελφείς Επιστολή
  • Υδάρνης προς Εφιάλτη
  • ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ


    Κύριοι,

    Ανακάλυψα μέσα στις σελίδες της αγαπητής www.addgr.com το αξιόλογο SAMIZDAT... Λόγω του ειδικού ενδιαφέροντός μου για τα θέματα του Αιγαίου, συγχαίρω το συνεργάτη σας κ. Ανδρέα Κόρακα για το άρθρο του «Γιατί παραμελήσαμε τα νησιά του Αιγαίου;». Είναι μία πλήρης και αρκετά αξιόπιστη εικόνα της εγκατάλειψης του Β. Αιγαίου, της σημαντικότερης στρατηγικά περιοχής του ελληνικού χώρου σήμερα, αλλά και στο μέλλον.

    Από της ενσωματώσεως στη μητέρα πατρίδα το 1912 η περιοχή μας δεν έτυχε ποτέ ιδιαίτερου ενδιαφέροντος εκ μέρους την Αθηνοκεντρικής Πολιτείας. Σήμερα όμως που τα πράγματα αλλάζουν και ενώ το ενδιαφέρον από δυσμών, παραμένει πλατωνικό, έχουμε μία καλά μεθοδευμένη προσπάθεια προσέγγισης εξ ανατολών, με επισκέψεις δημάρχων, βουλευτών, επιχειρηματιών , προτάσεις για συνεργασίες, αδελφοποιήσεις κλπ. Στο κλίμα της δήθεν πολιτισμένης συνύπαρξης (αφού το Αιγαίο ανήκει στις φώκες και τα ψάρια όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι εξ ανατολών οικολόγοι) έγινε στη Χίο την 1 Φεβρουαρίου 1997 «Συνάντηση των Δημοσιογράφων του Αιγαίου για την Ειρήνη» με συμμετοχή Ελλήνων και Τούρκων βουλευτών. Στη διάρκεια των εργασιών, αναπτύχθηκαν κύρια από πλευράς των Τούρκων, διάφορες προτάσεις για συνεργασία μεταξύ των λαών μας καθώς και επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις περί των αγαθών προθέσεων της Άγκυρας απέναντι στη χώρα μας.

    Ως κάτοικος της Χίου αισθάνθηκα την ανάγκη να επικοινωνήσω με τον δήμαρχο της κωμόπολης του Τσεσμέ (Κρήνη Μ. Ασίας) ο οποίος υπερθεματίζει στην προσπάθεια προσέγγισης Χίου - Τσεσμέ και κατ’ επέκταση Ελλάδας -Τουρκίας, παρακάμπτοντας σκόπιμα ή από άγνοια σημαντικά θέματα εξωτερικής πολιτικής και καλής γειτονίας. Του έγραψα λοιπόν την παρακάτω ανοικτή επιστολή που δημοσιεύθηκε στην ημερήσια εφημερίδα της Χίου «Η ΑΛΗΘΕΙΑ» στις 10 Φεβρουαρίου 1997. Μετάφραση στα αγγλικά της ίδιας γνωστοποίησα στον παραλήπτη μέσω φαξ.

    Αν νομίζετε ότι η επιστολή αυτή έχει κάποιο ενδιαφέρον για τους αναγνώστες του SAMIZDAT μπορείτε να τη δημοσιεύσετε καθώς και την αγγλική εκδοχή της.

    Σας ευχαριστώ για την προσοχή και εύχομαι καλή επιτυχία στο περιοδικό σας.

    Να είστε καλά

    Θ. Χαβιάρας Απλωταριάς 18 Χίος


    «ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΙΤΟΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΜΕ... ΗΣΥΧΑ ΚΑΙ ΑΠΛΑ»

    ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
    Προς
    τον Δήμαρχο Τσεσμέ,
    Μικρά Ασία

    Αξιότιμε Δήμαρχε της γειτονικής και αγαπητής «Κρήνης»,
    Παρακολούθησα με υπομονή τις εργασίες της συνάντησης των «Δημοσιογράφων του Αιγαίου για την Ειρήνη», στην οποία συμμετείχατε αλλά επειδή δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσω μαζί σας, θέλω να σας εκθέσω τις απόψεις μου σχετικά με την προσπάθεια προσέγγισης Ελλήνων και Τούρκων που έχετε αναλάβει. Κατ’ αρχήν σας συγχαίρω, όπως και το κ. Γιάννη Τζούμα και τους άλλους Έλληνες και Τούρκους για την πρωτοβουλία σας να συναντηθείτε και να συζητήσετε, ένα χρόνο μετά το τραγικό επεισόδιο στα νησιά Ύμια. Χίλιες περίπου ημέρες πριν από την είσοδο στον 21ο αιώνα, είναι γελοίο να διατυπώνονται απειλές πολέμου και μάλιστα, στην περιοχή που γέννησε το «δυτικό» τρόπο σκέψεις και έθεσε τις βάσεις της Φιλοσοφίας. Είναι ανησυχητικό το γεγονός, ότι κάποιοι θερμοκέφαλοι, επαναλαμβάνουν άκριτα απειλές, σαν να είναι απόλυτα βέβαιοι, ότι η έκβαση ενός πολέμου θα τους ευνοήσει εκ του ασφαλούς. Ευτυχώς ή δυστυχώς, ιστορία έχει πολλά να διδάξει και οι αγχόνες ακόμα περισσότερα να διηγηθούν... Εντυπωσιάστηκα από τα καλά λόγια με τα οποία αναφέρθηκες στους «ωραίους ανθρώπους του Αιγαίου», για «την ανοικτή αγκαλιά» με την οποία περιμένεις να μας δεχθείς στην πόλη σου, για τις δηλώσεις περί μη διεκδίκησης ούτε χιλιοστού ελληνικού εδάφους κλπ. Διατύπωσες μια λογικά συναισθηματικές απόψεις όπως αρμόζει σ’ ένα πολιτισμένο κάτοικο μιας κωμόπολης, που ζει κάτω από το φως του ήλιου της Ιωνίας. Όσα «χάιδεψαν» τα αυτιά μου, παρά λίγο θα τα πίστευα, αν τη στιγμή που τα διατύπωνες από το βήμα του Ομήρειου Πνευματικού Κέντρου του Δήμου της Χίου, η υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας κ. Τ.Ciler δεν απειλούσε σκαιά, με δηλώσεις της, την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία της χώρας μου. Δηλαδή δεν απειλούσε ευθέως την ζωή, την τιμή και την περιουσία μας. Μου έκανε εντύπωση η επιμονή και η ομοφωνία με την οποία, οι βουλευτές των 4 τουρκικών κομμάτων, αλλά και εσύ ο ίδιος, μας διαβεβαιώσατε για 2 πράγματα. Πρώτο ότι η Τουρκία δεν ζητά ούτε χιλιοστό από τα χώματα της Ελλάδας (ελπίζω να εννοούσατε ότι η Τουρκία δεν ζητά ούτε μια κουταλιά και από τα νερά του Αιγαίου). Και δεύτερο, ότι για την επιδείνωση της κρίσης στη σχέση των δύο χωρών, φταίνε οι πολιτικοί κι απ’ τις δύο πλευρές (θα ήθελα να με βοηθήσεις να καταλάβω, ποιους πολιτικούς κατηγορούσαν αφού και οι ίδιοι είναι πολιτικοί άνδρες και πώς μπορούν να διαχωρίζουν τη θέση τους ανοικτά και απροκάλυπτα, χωρίς να παραιτούνται από τα κόμματά τους...) Δεν έχω αντιληφθεί χρόνια τώρα, ποιος αποφασίζει για την εξωτερική πολιτική στη χώρα σου. Το στρατιωτικό κατεστημένο ή οι πολιτικοί; Πάντως δεν μπορείς να περιμένεις από εμένα, τον κάτοικο της Χίου, να εμπιστευθώ δύο πολιτικές, εκ διαμέτρου αντίθετες. Η μία, να με απειλεί με αφανισμό και η άλλη, να μου υπόσχεται bussiness και γλέντια.

    Γείτονα, τα τελευταία 23 χρόνια, έχω επιστρατευθεί τρεις φορές, εξ αιτίας των απειλών των στρατηγών της Άγκυρας, εγκαταλείποντας την οικογένεια και την εργασία μου, αποφασισμένος να υπερασπιστώ τη γη που μου παρέδωσαν οι πρόγονοί μου, αφού την απελευθέρωσαν με θυσίες και ποταμούς αίματος. Θα προσπαθήσω για λίγο να αντιστρέψω τους όρους και να σε παρακαλέσω, ως πατέρας που είσαι, να καταλάβεις τι αισθάνεται εκείνος του οποίου το σπίτι απειλείται. Τι θα έλεγες λοιπόν, αν ο υιός σου, έπρεπε κάθε τόσο να επιστρατεύεται για να προστατεύσει το Τσεσμέ από τις απειλές της ελληνικής κυβερνήσεως που με δηλώσεις της και αντίστοιχες κινήσεις του ελληνικού στρατού, απαιτούσαν τη γη της Ιωνίας, κοιτίδα του πολιτισμού μας και πατρίδα 2 εκατομμυρίων Ελλήνων; Τι θα έλεγες αν, αγνοώντας τις διεθνείς συνθήκες έμπαινε ξαφνικά στο τραπέζι διαπραγματεύσεων την περιουσία σου; Τι διάθεση θα είχες εσύ ως πατέρας να κάνεις bussiness ή να πέσεις στην αγκαλιά εκείνων οι οποίοι απειλούν τη ζωή του παιδιού σου; Άλλωστε η απάντηση που λαμβάνουν οι Κούρδοι στο αίτημά τους για μία Πατρίδα είναι ωμή βία και ο νόμος που επιβάλουν τα οπλικά συστήματα μαζικής καταστροφής. Οι Έλληνες και λαός της Χίου που σε υποδέχεται ευγενικά, έχει υποφέρει τα πάνδεινα για να εξασφαλίσει το επίπεδο ευημερίας που κατέχει σήμερα. Πόλεμοι, κακουχίες, μετανάστευση, σκληρή δουλειά, έφεραν το αποτέλεσμα που βλέπεις . Οι Έλληνες, την ελευθερία και την ευημερία την κατακτήσαμε και θα ήταν αφέλεια να πιστέψει κανένας ότι είμαστε έτοιμοι να τη μοιραστούμε με τον πρώτο τυχόντα, επειδή μας απειλεί ή, επειδή μας περιβάλλει.... με την αγάπη και την εκτίμησή του. Το κατά κεφαλή εισόδημά των Ελλήνων είναι τετραπλάσιο των Τούρκων και είναι παράλογο να περιμένεις να το μοιραστούμε, επειδή ο πληθυσμός της χώρας σου αυξάνεται ανεξέλεγκτα ή, επειδή οι στρατιωτικοί που σας κυβερνούν, επέλεξαν αντί της ευημερίας την υπεροπλία, για ευνόητους λόγους. Το κόστος των αλαζονικών εξοπλισμών το πληρώνει ήδη ο τούρκικος λαός, με μειωμένη περίθαλψη, χαμηλής ποιότητας Παιδεία, προβληματική ανάπτυξη και κοινωνική εξαθλίωση. Κατά τη γνώμη μου κύριε Δήμαρχε εκεί βρίσκεται το πρόβλημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στην προσπάθεια δηλαδή του πολιτικο-στρατοκρατικού κατεστημένου να εκτονώσει τα συσσωρευμένα προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία και την οικονομία της Τουρκίας αποπροσανατολίζοντας τους απλούς πολίτες και επιρρίπτοντας το φταίξιμο στους Έλληνες. Αλλά ας δούμε σε τί φταίνε οι Έλληνες; Μήπως και παλαιότερα δεν έγινε προσπάθεια από τους ίδιους κύκλους να εκτονωθούν τα εσωτερικά προβλήματα της Τουρκίας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Οι διωγμοί των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και η διαπόμπευση των ελλήνων αξιωματικών του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη, τί άλλο, παρά σκηνοθεσίες για εσωτερική κατανάλωση υπήρξαν, που είχαν όμως θύματα, χιλιάδες Ελληνικές οικογένειες οι οποίες αναγκάστηκαν να αναχώρησαν για πάντα από την επί χιλιετίες πατρίδα τους. Εάν ακούγονται παράλογα τα λόγια μου σε παρακαλώ προσπάθησε να τα διαψεύσεις. Εν πάση περιπτώσει όμως πρέπει να δούμε μαζί Έλληνες και Τούρκοι τι μπορούμε να κάνουμε για να ζήσουμε φιλικά αφού δεν έχουμε άλλη επιλογή. Να γνωρίζεις ότι οι Έλληνες είμαστε πρόθυμοι και κάτι τέτοιο θα μας κάνει ευτυχισμένους. Γιατί είναι εκτός των άλλων, είναι πολύ ευχάριστο να ζεις με ένα γείτονα που σε αγαπά και εργάζεται ειλικρινά για να σε προσεγγίσει. Ας προσπαθήσουμε μαζί λοιπόν ώστε να πείσουμε τους στενοκέφαλους Έλληνες και Τούρκους, ότι το συμφέρον των χωρών μας επιβάλλει καλές σχέσεις γειτονίας.

    Είναι πίστη μου ότι Τούρκικος λαός έχει μόνο να ωφεληθεί από τη συνεργασία με τους Έλληνες, γιατί έχουμε αποδείξει ότι κατέχουμε τη «συνταγή» για την ευημερία και την πρόοδο. Για να επιβεβαιώσω τα παραπάνω θα σου θυμίσω ότι έχουμε έρθει ως τουρίστες κατά εκατοντάδες χιλιάδες και δώσαμε μεγάλη ώθηση στην Τουρκική οικονομία πριν από μερικά χρόνια αλλά μέχρι πότε νομίζεις ότι πρέπει να ανεχόμαστε την τακτική των απειλών και της βίας... Γείτονα θέλω να θεωρήσεις την ειλικρίνεια μου δεδομένη και να μου επιτρέψεις, να προχωρήσω λίγο παραπέρα από τα κολακευτικά λόγια που μας είπες στη Χίο. Να γνωρίζεις, ότι οι Έλληνες μπορούμε να σας βοηθήσουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αλλού, αρκεί να πείσετε ότι ο Τουρκικός λαός θέλει πράγματι τη φιλία και τη συνεργασία με τους γείτονες. Να μην εργάζεστε εσείς οι ίδιοι εναντίον του συμφέροντός σας. Λάβε δε υπ’ όψη σου ότι εάν χρειαστεί, δεν θα αρνηθούμε να ανοίξουμε την αγκαλιά μας για να φιλοξενήσουμε τα παιδιά σας, αν στον αγώνα τους για ένα καλύτερο δημοκρατικό μέλλον στη χώρας σας, αναγκαστούν να ξενιτευτούν, όπως έκαναν τα ελληνόπουλα εδώ και αιώνες, παλεύοντας με κατακτητές και δικτάτορες. Είμαστε έτοιμοι να σας ανταποδώσουμε τις υπηρεσίες που προσφέρατε στους εκπατρισθέντες του 2ου Παγκοσμίου πολέμου που κατέφυγαν στη Μ. Ανατολή δια της Τουρκίας. Αλλά μη μας ζητάτε να διαγράψουμε την ιστορία μας, να παραδώσουμε τις περιουσίες μας, να ζήσουμε πάλι μία νέα προσφυγιά και να ανοίξουμε την πόρτα σε κάποιους, που με διπλή γλώσσα, μας υπόσχονται αγάπη και θάνατο ταυτόχρονα. Κάτι τέτοιο δεν είναι μόνο παράλογο. Είναι γελοίο. Νομίζω κ. Δήμαρχε ότι είναι ώρα να κάνετε τις επιλογές σας ως κοινωνία. Πρέπει να αποφασίσετε, αν το μέλλον θα το κερδίσετε με τη δουλειά και την πρόοδο, ή με τον πόλεμο και τους κατακτητικούς αγώνες. Είναι αφέλεια να προβάλεται η άποψη ότι ο τουρκικός λαός τρέφει φιλικά αισθήματα απέναντι στους Έλληνες. Τότε γιατί αποδέχεται παθητικά και άβουλα τις διαταγές για να σκοτώνει και να λεηλατεί. Οι καιροί άλλαξαν και αυτοί που ορίζουν τις τύχες του τούρκικου λαού, δεν πρέπει να κάνουν το λάθος να θεωρήσουν την επίθεση και κατοχή της Κύπρου το ’74, ως μέτρο σύγκρισης για την Ελλάδα του ’97. Μία σχιζοφρενής απόφαση που θα έχει σκοπό να αλλάξει με τη βία το καθεστώς των συνόρων, θα έχει βαρύτατες συνέπειες και για τους δύο λαούς, αλλά κυρίως, για μας τους κατοίκους των παραμεθόριων περιοχών που θα πληρώσουμε και το μεγαλύτερο τίμημα. Οι επιτακτικές ανάγκες της τουρκικής κοινωνίας, λόγω του υπερπληθυσμού και των δομικών προβλημάτων, δεν θα ξεπεραστούν με ευχολόγια ούτε με απειλές χρήσης βίας εναντίον των γειτόνων. Η επιλογή είναι δική σας και όσοι αγαπούν την Τουρκία, πρέπει να αποφασίσουν να διαχειριστούν τα προβλήματά της ειρηνικά, εκσυγχρονίζοντας την κοινωνία, αντί να τη στρέφουν αρπαχτικά κατά της ζωής και της περιουσίας των γειτόνων. Οι διεθνείς συμφωνίες, οι συνθήκες, ακόμα και οι μεταξύ μας προσωπικές, φιλικές, σχέσεις δεν μπορούν να γίνονται κουρελόχαρτα στα γραφεία των στρατιωτικών, εξ αιτίας της παράλογης πολιτικής που ακολουθούν οι τουρκικές κυβερνήσεις, εδώ και δεκαετίες. Να είσαι βέβαιος ότι η αμφισβήτηση των συνόρων στο Αιγαίο θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, για την ίδια τη χώρα σου, με ταυτόχρονες αμφισβητήσεις στην Αλεξανδρέττα από τη Συρία, στα ύδατα του Τίγρη και του Ευφράτη από τη Συρία και το Ιράκ, στα σύνορα με την Αρμενία. Ακόμα στην Ίμβρο και την Τένεδο και τέλος στην Κωνσταντινούπολη για την τύχη της Ελληνικής μειονότητας κλπ. Η λέξη αμφισβήτηση προφέρεται μεν εύκολα αλλά γίνεται πράξη πολύ δυσκολότερα ιδίως στις μέρες μας και από χώρες με τα πιεστικά προβλήματα της Τουρκίας... Η ειρηνική συνύπαρξη κύριε Δήμαρχε απαιτεί ειλικρινή, και υψηλά αισθήματα. Αυτοπειθαρχία, κατανόηση, σεβασμό των δικαιωμάτων του άλλου. Οι διακηρύξεις καλών προθέσεων μόνες δεν αρκούν και ακούγονται όπως ο ήχος κενών βαρελιών. Να γνωρίζεις ότι οι Έλληνες έχουμε κάνει τις επιλογές μας. Βάλαμε στόχο την ειρήνη, την ευημερία, την κατανόηση και το σεβασμό των δικαιωμάτων των πολιτών αλλά και των γειτόνων μας. Γι αυτό δεν ζητούμε τίποτα από τον τουρκικό λαό, παρά μόνο να μας σέβεται και να αναγνωρίζει τα δικαιώματά μας. Είναι λοιπόν καλό να συναντιόμαστε για να μιλάμε και να γνωριζόμαστε. Έχομε άλλωστε πολλά να πούμε. Θέλομε όμως, αντί να προσπαθείτε να μας πείσετε προσωπικά, για την αγάπη σας, που άλλωστε δεν αμφισβητούμε, να καταβάλετε προσπάθειες ώστε να πείσετε το κατεστημένο της χώρας σας να πάψει να ονειρεύεται αυτοκρατορίες και υποτελείς λαούς. Οι καιροί άλλαξαν και η Ευρώπη σας περιμένει για να ζήσει ειρηνικά μαζί σας. Όχι για να ποδοπατηθεί. Ώρα σου καλή γείτονα. Καθώς κάθε πρωί αντικρίζω μαζί με τον ήλιο που ανατέλλει τον καπνό από τις εστίες των σπιτιών του Τσεσμέ αναρωτιέμαι πόσο πιο καλά θα ζούσαμε, αν μάθαιναν αυτοί που σας κυβερνούν πόσα κοινά μας ενώνουν... Εύχομαι να είσαι καλά και ο Αλλάχ να μας δείχνει το δρόμο της λογικής.

    Ένας δημότης Χίου. Για την αντιγραφή Θεόδωρος Χαβιάρας



    Contact us skbllz@hol.gr.
    All contents copyright © SAMIZDAT All rights reserved.