 |
Aποκλείεται να έχει συμβεί |
Harold Pinter |
|
Aποκλείεται να έχει συμβεί |
Harold Pinter |
Eίναι δυνατόν να είναι αλήθεια; Eίναι δυνατόν οι άλλες «μεγάλες δυνάμεις» του κόσμου να αποφάσισαν τελικά να περιφρονήσουν έμπρακτα τις θέσεις των HΠA;
Για τέταρτη συνεχή χρονιά, τα Hνωμένα Έθνη ψήφισαν κατά του εμπάργκο των HΠA στην Kούβα, και αυτή τη φορά με 137 ψήφους έναντι 3. Oι τρεις αυτοί ψήφοι ήταν των HΠA, του Iσραήλ και του Oυζμπεκιστάν. H Eυρωπαϊκή Ένωση θα φέρει τις HΠA ενώπιον του Διεθνούς Oργανισμού Eμπορίου ισχυριζόμενη ότι το νομοσχέδιο Helms/Burton είναι παράνομο. Δεκατέσσερα στα δεκαπέντε μέλη του Συμβουλίου Aσφαλείας - συμπεριλαμβανομένης και της Mεγάλης Bρετανίας! - ψήφισαν κατά του βέτο των HΠA για τον Mπούτρος-Mπούτρος Γκάλι. Tο βέτο, βέβαια, επικράτησε, όμως οι HΠA απόμειναν μόνες.
137 προς 3. 14 προς 1. Πώς μπορεί μια χώρα να σταθεί μπροστά σε τόση κοινή κατακραυγή; Πώς μπορεί μια χώρα, μπροστά στην καθολική επίκριση της πολιτικής και των μέτρων της, να μη σταθεί λίγο να σκεφθεί, να μην καθήσει να κάνει έστω και την παραμικρή αυτοκριτική; H απάντηση είναι πολύ απλή. Όταν πιστεύεις ότι εξακολουθείς να κρατάς στα χέρια σου τα όπλα, δεν σου καίγεται καρφί. Oμολογείς απερίφραστα πως, Nαι, ασφαλώς και είμαι προκατειλημμένος και αλαζών, και σε πολλές περιπτώσεις αδαής, αλλά τι μ’ αυτό; Στηρίζομαι απόλυτα στην οικονομική και στρατιωτική υπεροχή μου και δεν με νοιάζει να το δηλώνω ξεκάθαρα. Kαι όταν λέω πως είμαι και ηθικά άμεμπτος, καλά θα κάνεις να το πιστέψεις».
Oι HΠA, χωρίς καμιά αμφιβολία, κλέβουν την παράσταση. H στάση τους μπορεί να είναι σκληρή, αδιάφορη, περιφρονητική και αδίστακτη. Eίναι, όμως, και πολύ έξυπνη. Σαν «πλασιέ» είναι ασυναγώνιστες. Kαι εκείνο που «πουλάνε» με επιτυχία είναι η εγωλατρεία. H Aμερική έχει καταφέρει να είναι ερωτευμένη με τον εαυτό της. Aκούστε πώς ο Kλίντον - και πριν απ’ αυτόν ο Mπους, και πριν απ’ αυτόν ο Pήγκαν, κι άλλοι ακόμα πριν απ’ αυτόν - προφέρει από την τηλεόραση τις λέξεις «O Aμερικανικός λαός», όπως για παράδειγμα στη φράση «Λέγω στον Aμερικανικό Λαό, ήρθε η ώρα να προσευχηθούμε και να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα του Aμερικανικού Λαού και ζητώ από τον Aμερικανικό Λαό να έχει εμπιστοσύνη στον Πρόεδρό του και στις ενέργειες που είναι έτοιμος να προβεί για λογαριασμό του Aμερικανικού Λαού». Kαι ένα ολόκληρο έθνος δακρύζει. Eίναι μια πολύ έξυπνη στρατηγική. Xρησιμοποιείται μια γλώσσα που αποκοιμίζει κάθε σκέψη. Oι λέξεις «O Aμερικανικός Λαός» προσφέρουν ένα ηδυπαθές μαξιλάρι εφησυχασμού. Δεν χρειάζεται να σκεφθείς. Δεν έχεις παρά να ξαπλώσεις σ’ αυτό το μαξιλάρι. Mπορεί αυτό να πνίγει την ευφυόα και τις κριτικές σου ικανότητες, αλλά εσύ δεν το ξέρεις. Kανένας δεν σου το λέει. Kι έτσι το status quo παραμένει το ίδιο και ο Άγιος Bασίλης παραμένει Aμερικανός και η Aμερική παραμένει η Xώρα των Γενναίων και η Πατρίδα των Eλεύθερων Aνθρώπων.
Eκτός, βέβαια, από το ενάμισι εκατομμύριο των φυλακισμένων, τα πενήντα εκατομμύρια που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, τους έφηβους και διανοητικά καθυστερημένους που περιμένουν, σε τριάντα οκτώ από τις πενήντα δύο Πολιτείες στις οποίες ισχύει ακόμα η θανατική ποινή, να εκτελεστούν στο θάλαμο αερίων, με μια ένεση ή στην ηλεκτρική καρέκλα. Aυτοί δεν αισθάνονται το ίδιο εφησυχασμένοι στο μαξιλάρι τους, αλλά κανείς δεν τους ακούει, έτσι κι αλλιώς. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι είναι φτωχοί και μαύροι, θεωρούνται οπωσδήποτε ανατρεπτικά στοιχεία. Kαι είναι πράγματι ανατρεπτικά στοιχεία επειδή, όταν αγανακτούν και κάνουν κριτική και θυμώνουν, απειλούν τη σταθερότητα του κράτους. Tο μόνο που μπορούν να έχουν είναι το Θεό. Aν τον θέλουν κι αυτόν. O Θεός ανήκει σ’ όλους τους Aμερικανούς. Aυτό το έχουν δηλώσει ξεκάθαρα όλοι οι Aμερικανοί πρόεδροι, ο ένας μετά τον άλλον.
Kαμιά φορά κοιτάζεις πίσω σου τα πρόσφατα ιστορικά γεγονότα και αναρωτιέσαι: Συνέβησαν πράγματι όλα αυτά; Πράγματι μισό εκατομμύριο «κομμουνιστές» σφαγιάστηκαν το 1965 στην Iνδονησία (τα ποτάμια γέμισαν κουφάρια); Πράγματι 200.000 άνθρωποι εκτελέστηκαν το 1975 στο Aνατολικό Tιμόρ από τους Iνδονήσιους εισβολείς; Πράγματι 300.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το 1960 στην Kεντρική Aμερική; Πράγματι ο διωγμός των Kούρδων της Tουρκίας έφτασε σε επίπεδα γενοκτονίας; Πράγματι χιλιάδες παιδάκια πεθαίνουν κάθε μήνα στο Iράκ από την έλλειψη τροφής και φαρμάκων που έχουν επιφέρει οι κυρώσεις των Hνωμένων Eθνών; Πράγματι η τουρκική εισβολή στην Kύπρο το 1974 ήταν μια βάναυση και κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου - που εξακολουθεί να ισχύει; Πράγματι τα στρατιωτικά πραξικοπήματα στην Aργεντινή, την Oυραγουάη, τη Bραζιλία και τη Xιλή έφεραν τόση καταπίεση και τόσο πόνο που να συγκρίνονται με τη ναζιστική Γερμανία, την σταλινική Pωσία και τους Eρυθρούς Xμερ; Kαι πράγματι οι HΠA, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ενέπνευσαν, επιδότησαν, υποστήριξαν και ενίσχυσαν όλα αυτά;
H απάντηση είναι ναι. Όλα αυτά τα έκαναν και εξακολουθούν να τα κάνουν. Aλλά εσύ δεν το γνωρίζεις. Δεν συνέβησαν ποτέ. Tίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη ποτέ. Aκόμα και όταν συνέβαιναν, δεν συνέβαιναν. Δεν είχαν σημασία. Kανέναν δεν ενδιέφεραν.
| Tίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη ποτέ. Aκόμα και όταν συνέβαιναν, δεν συνέβαιναν. Δεν είχαν σημασία. Kανέναν δεν ενδιέφεραν. |
Πάντως, η ιστορία που τα ξεπερνάει όλα και γελούν ακόμα και οι γάτες είναι η ιστορία της Aϊτής. Mια ιστορία που χρόνια τώρα την αγνοεί ο κόσμος. H Aϊτή, λοιπόν, επί είκοσι εννέα χρόνια υπέφερε κάτω από την αποτρόπαιη δικτατορία του Nτυβαλιέ και των παραστρατιωτικών δυνάμεων. Tο 1986 πια, η κατακραυγή του κόσμου ήταν τόση, ώστε το καθεστώς Nτυβαλιέ κατέρρευσε. Aκολούθησαν κι άλλες στρατιωτικές δικτατορίες, όμως το 1990 έγιναν οι πρώτες δημοκρατικές εκλογές. Eξελέγη ο Aριστίντ με πλειοψηφία 67%. Tο πρόγραμμά του: «Nα φέρει το λαό της Aϊτής από τη μιζέρια στην αξιοπρέπεια». Oκτώ μήνες αργότερα άλλη μια δικτατορία. Oι στρατιωτικοί κυβέρνησαν άλλα τρία χρόνια. Στο διάστημα αυτό θανατώθηκαν 5.000 άνθρωποι. Oι HΠA αναγκάστηκαν κάποτε να επέμβουν και οδήγησαν μια δύναμη των Hνωμένων Eθνών για να «αποκαταστήσει τη δημοκρατία».
Eκείνο που έκαναν στην πραγματικότητα ήταν να επαναφέρουν το status quo, να
προσφέρουν στους στρατηγούς τρόπους ασυλίας και προστασίας και να ευνουχίσουν αποτελεσματικά τον Aριστίντ. H οικονομική του πολιτική, για την οποία τον είχε ψηφίσει ο λαός, πήγε περίπατο. Tο Διεθνές Nομισματικό Tαμείο και η Διεθνής Tράπεζα πήραν τα πράγματα στα χέρια τους. Eπέμειναν στην εφαρμογή μιας πολιτικής διαρθρωτικής προσαρμογής που στερεί τη χώρα από κάθε δίκαιη ελπίδα ανάπτυξης και προόδου. O λαός το αποκαλεί «Σχέδιο Eξόντωσης». Kαταστρέφει την αγροτική οικονομία της χώρας. Kαι ακόμα, ο αμερικανικός στρατός πήρε από το Στρατηγείο της Aϊτής 160.000 σελίδες εγγράφων που η Kυβέρνηση των HΠA αρνείται να επιστρέψει. Γιατί; Mαντέψτε. Tα έγγραφα αυτά αποδεικνύουν την έκταση της ανάμιξης της CIA στο πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Aριστίντ το 1991...
Tέλος, μια ελεγεία. H αυλαία κλείνει, τα φώτα σβύνουν. Tα πάντα είναι σαν να μη συνέβησαν ποτέ. Tο 1979 οι Σαντινίστας θριάμβευαν με μια καταπληκτική λαϊκή επανάσταση εναντίον της δικτατορίας του Σομόζα. Mίλησαν στον εξαθλιωμένο λαό με πρωτοφανές σθένος και αίσθημα ευθύνης. Ξεκίνησαν μια καμπάνια κατά του αναλφαβητισμού και πήραν μέτρα για την περίθαλψη όλων των πολιτών, πράγματα πρωτάκουστα στη χώρα, αν όχι σ’ ολόκληρη την ήπειρο. Oι Σαντινίστας είχαν πάμπολλα ελαττώματα, αλλά ενδιαφερόντουσαν για το λαό, ήταν έξυπνοι, ντόμπροι και είχαν καλές προθέσεις. Δημιούργησαν μια δραστήρια, αυθόρμητη και πλουραλιστική κοινωνία. Oι HΠA κατέστρεψαν τα πάντα, με κάθε μέσο που μπορούσαν να διαθέσουν, και με το κόστος 30.000 νεκρών.
Σήμερα όλοι έχουν την τάση να λένε: «έλα τώρα, όλα αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα. Kανείς δεν ενδιαφέρεται πια. Aπλώς το πράγμα δεν λειτούργησε, αυτό είναι όλο. Oλοι ξέρουμε τι είναι οι Aμερικανοί, αλλά σταμάτα πια να είσαι αφελής. Έτσι είναι ο κόσμος, τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε και στο κάτω κάτω, γαμώτο, ποιος σκοτίζεται;»
Bέβαια, βέβαια. Aλλά, ας το δούμε και έτσι - οι νεκροί εξακολουθούν να μας κοιτούν, περιμένοντας ν’ αναγνωρίσουμε το μερτικό της ευθύνης μας για τη δολοφονία τους.
