Οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί κατά την Επανάσταση

Τον Μάρτιο του 1821 οι Έλληνες επαναστάτησαν για μια ακόμη φορά εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τελικά ο ελληνικός αγώνας στέφθηκε από επιτυχία και η Ευρώπη αναγκάστηκε να αποδεχθεί την επιτυχή έκβαση της ελληνικής επανάστασης. Πραγματικά στις 22 Ιανουαρίου του 1830 οι Μεγάλες Δυνάμεις, Μεγάλη Βρεττανία, Γαλλία και Ρωσία στη διάσκεψη του Λονδίνου, με αγγλική πρόταση, αναγνώρισαν την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος.

Πάντως από τον πρώτο χρόνο της επανάστασης είχε γίνει φανερή η ανάγκη για τη συγκρότηση μιας ενιαίας κεντρικής εξουσίας για τον επαναστατημένο Ελληνισμό και τον καθορισμό του πολιτειακού καθεστώτος. Έτσι η Α' Εθνοσυνέλευση συγκλήθηκε την 20η Δεκεμβρίου του 1821 για να διακηρύξει "... την πολιτική αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν". Αυτή η πρώτη Εθνοσυνέλευση του Έθνους ψήφισε το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος ή Σύνταγμα της Επιδαύρου την 1η Ιανουαρίου του 1822. Στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης ψηφίστηκαν άλλα δυό Συντάγματα από αντίστοιχες Εθνοσυνελεύσεις. Συγκεκριμένα στις 29 Μαρτίου του 1823 ψηφίστηκε στο Άστρος ο Νόμος της Επιδαύρου που ήταν μια αναθεώρηση κάποιων διατάξεων του προηγουμένου Συντάγματος. Τέσσερα χρόνια αργότερα, την 1η Μαίου 1827 η Γ' Εθνοσυνέλευση στην Τροιζήνα ψήφισε το Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδας, που ήταν το πιο δημοκρατικό και φιλελεύθερο σύνταγμα της εποχής του.