Η εξέγερση των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων ουσιαστικά άρχισε στις 22 Φεβρουαρίου 1821 (με το Ιουλιανό ημερολόγιο), όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας πέρασε τον Προύθο ποταμό που χώριζε τη Ρωσία από τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες με σκοπό να οργανώσει εκεί κίνημα εναντίον των Τούρκων. Ο Υψηλάντης διάλεξε να ξεκινήσει την επανάσταση στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, τη Μολδαβία και τη Βλαχία, διότι στις περιοχές αυτές απαγορευόταν η παραμονή τουρκικού στρατού, ενώ από το 1709 οι τοπικοί άρχοντες ήταν Ελληνες Φαναριώτες. Η επανάσταση στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες κατέληξε σε αποτυχία μέσα σε λίγους μήνες. Οι λόγοι θα πρέπει να αναζητηθούν στην έλλειψη αξιόμαχων δυνάμεων και στην άρνηση του ηγέτη των Βλάχων Θεόδωρο Βλαδιμιρέσκου να συνδράμει τον Υψηλάντη. Επίσης στον αφορισμό του Υψηλάντη από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε', ύστερα από αφόρητες τουρκικές πιέσεις και απειλές για σφαγές των χριστιανών και στην άδεια που παραχώρησε ο τσάρος να εισέλθουν τουρκικά στρατεύματα στις Ηγεμονίες για να αντιμετωπίσουν τους Φιλικούς. Τελικά ο Υψηλάντης συνετρίβη στο Δραγατσάνι και οι οπλαρχηγοί Γεωργάκης Ολύμπιος και Φαρμάκης στη μονή του Σέκκου.