Οι Γενουάτες είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή του Γαλατά το 1160 με την έγκριση του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού. Το 1261 ο Μανουήλ (Παλαιολόγος;), που επιθυμούσε να ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη από τους Λατίνους, υπέγραψε με τους Λατίνους τη συνθήκη του Νυμφαίου.

Οι Γενουάτες τους παραχώρησαν τον στόλο που χρειαζόταν, αλλά πήραν το δικαίωμα να επεκτείνουν την παρουσία τους στο Γαλατά και να χτίσουν γύρω από τα σπίτια τα πρώτα τείχη. Ο Γαλατάς γρήγορα πήρε από την Κων/πολη το μεγαλύτερο μέρος της διακίνησης των εμπορευμάτων από τη μια ήπειρο στην άλλη. Οι Γενουάτες συνέχισαν να οχυρώνουν την πόλη.

Ετσι το 1349 έχτισαν τον Πύργο του Γαλατά και τα βόρεια τείχη του Γαλατά, μετά τα τείχη της περιοχής Karakoy, το 1387 περιτείχισαν τις περιοχές Kuledibi eae Sishane και το 1397 ολοκλήρωσαν την οχύρωση με το χτίσιμο τείχους στην περιοχή Azapkap_s_-Sishane. Τέλος το 1404 ένωσαν το Τοχανέ με το Καράκιοι.

Ο Πύργος του Γαλατά ήταν ο κύριος αμυντικός πύργος της οχύρωσης. Σώζεται ακόμη και σήμερα. Είναι δωδεκαόροφος και έχει 61 μέτρα ύψος. Οι Γενουάτες του είχαν δώσει την ονομασία Πύργος του Ιησού. Στα πρώτα χρόνια της οθωμανικής κατάκτησης χρησιμοποιούνταν ως φυλακή. Σήμερα έχει ανακαινιστεί και χρησιμοποιείται ως μουσείο και ως εστιατόριο.

Αν και ο Γαλατάς δημιουργήθηκε με προνόμια που απέσπασαν οι Γενουάτες από τους Βυζαντινούς σε κρίσιμες γι αυτούς ώρες και στα τείχη του ήταν ανηρτημένα τα σύμβολα του Βυζαντίου, ωστόσο στις κρίσιμες ώρες του 1453 έμεινε ουδέτερος και δεν βοήθησε καθόλου στην άμυνα της Κων/πολης. Τα επόμενα χρόνια πέρασε στην κυριαρχία των Τούρκων.