OI ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.

A. ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - Σ.Α.Ε.

Οι θέσεις του ΚΚΕ διατυπώθηκαν αναλυτικά κατά την πρώτη οργανωτική συνέλευση του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού (ΣΑΕ), που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στο τέλος του 1995. Με βάση το ΠΔ 196/95 που εκδόθηκε σε εφαρμογή του άρθρου 17 του νόμου 1867/89, αλλοιώθηκε το πνεύμα και το γράμμα του νόμου.

Μετάτρεψε το ΣΑΕ από γνωμοδοτικό και εισηγητικό όργανο του οποίου τη γνώμη ζητάει η κυβέρνηση υποχρεωτικά, σε συμβουλευτικό χωρίς να του δίνει δυνατότητα παρέμβασης και επεξεργασίας ζητημάτων που αφορούν τους απόδημους σε σχέση με την ελληνική πολιτεία και τις χώρες υποδοχής. Στη συνέχεια δίνονται υπερβολικές, συγκεντρωτικές αρμοδιότητες στον εκάστοτε Γενικό Γραμματέα Απόδημου Ελληνισμού ώστε να καθορίζει αυτός αυθαίρετα ποιοί και πόσοι αντιπρόσωποι θα παίρνουν μέρος στο συνέδριο. Καθορίζει ακόμα και την ημερήσια διάταξη του συνεδρίου.

Αλλο ζήτημα σοβαρό, στο οποίο είμαστε αντίθετοι είναι ο καθορισμός των αντιπροσώπων. Από εκεί που καθοριζόταν ότι ο κύριος κορμός των αντιπροσώπων θα ήταν από τις Κοινότητες και τις Ομοσπονδίες τους τελικά με το ΠΔ δεν ξεπερνούν το 1/4 των αντιπροσώπων. Μ΄αυτό τον τρόπο υποβαθμίζεται ο ρόλος των Κοινοτήτων και των Ομοσπονδιών τους και όλα καθορίζονται από ένα όργανο ασφυκτικά ελεγχόμενο από την κυβέρνηση μια και η πλειοψηφία του αποτελείται από μη εκλεγμένους αντιπροσώπους. Η πλειοψηφία δίνεται σε διάφορες εκκλησιαστικές, κληρικολαϊκές συνελεύσεις καθώς και σε διάφορους επιχειρηματικούς κύκλους των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας, στις ονομαζόμενες αυθαίρετα από το ΓΓΑΕ ¨στρατηγικής σημασίας¨ εθνικοτοπικές και άλλες οργανώσεις. Δε συμφωνούμε επίσης με τη συμμετοχή σ΄αυτό το όργανο της Εκκλησίας γιατί θεωρούμε πως άλλοι είναι οι σκοποί που έχει να επιτελέσει. Κατά τη γνώμη μας ένα τέτοιο όργανο πρέπει να αποτελείται κύρια από τους εκπροσώπους των μεταναστών μέσω των Κοινοτήτων και Ομοσπονδιών τους.Πρέπει να δωθεί ιδιαίτερο βάρος στα τοπικά ΣΑΕ των ηπείρων αφού τα προβλήματα διαφέρουν από ήπειρο σε ήπειρο.

Τέλος θεωρούμε πως στους βασικούς στόχους αυτού του οργάνου πέρα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστές μας και ο απόδημος ελληνισμός πρέπει να συμπεριληφθούν και η προώθηση της κατανόησης, της φιλίας και της ειρήνης ανάμεσα στους λαούς και ο αγώνας κατά του ρατσισμού, του εθνικισμού, του φασισμού και του πολέμου.

B. ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Κατά τη γνώμη μας, που έχουμε εκθέσει επανειλλημένα και στην πολιτική ηγεσία και τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου, ότι στο κυπριακό πρόβλημα έχουν δρομολογηθεί προοπτικές επικίνδυνες, που απομακρύνουν τη δυνατότητα για μιά δίκαιη και βιώσιμη λύση του. Αυτό οφείλεται κατα κύριο λόγο στο οτι και σήμερα οι ίδιες δυνάμεις που έδωσαν το πράσινο φώς και την κάλυψη τους στο πραξικόπημα και την εισβολή συνεχίζουν να έχουν πρωτεύοντα ρόλο και να καθορίζουν βασικές πλευρές των εξελίξεων. Σημειώνονται συγκεκριμένες προσπάθειες αποχαρακτηρισμού του κυπριακού ως διεθνούς προβληματος και εμφάνισης του ως διμερούς διένεξης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ή ως πρόβλημα διευθέτησης μεταξύ Ελληνικής και Τουρκικής κοινότητας στην Κύπρο. Οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία με τη σταση τους ανέχονται και καλλιεργούν την αδιαλαξία του Ντεκτας και το ρόλο της Τουρκίας σε βάρος του κυπριακού.

Συνεχίζεται η τακτική του Συμβουλιου Ασφαλείας να μην προχωράει στη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για την εφαρμογή επι τέλους των αποφάσεων του ΟΗΕ. Η επιμονή για εφαρμογή κατα προτεραιότητα των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης χωρίς την αντιμετώπιση της ουσίας του προβλήματος, εμπεδώνει το στάτους κβο και ενθαρρύνει την αδιαλλαξία της τουρκικής κυβέρνησης και άλλων δυνάμεων που υπονομεύουν την οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Σοβαρότατες ευθύνες για τις εξελίξεις που σημειώνονται αναλαμβάνει και η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η οποία κινείται μέσα στα πλαίσια που θέτουν οι ΗΠΑ για τη διευθέτηση των προβλημάτων στην ευρύτερη περιοχή.

Ειδικά η εξαγγελία και προώθηση του ενιαίου αμυντικού χώρου και αμυντικού δόγματος Ελλάδας - Κύπρου ενώ δεν λύνει το υπαρκτό πρόβλημα της Κύπρου, προωθεί την ενσωμάτωση της Κύπρου στις δομές του ΝΑΤΟ και της ΔΕΕ, αναπαράγει τα αδιέξοδα των αντιλήψεων περί "εθνικού κέντρου", ενισχύει εκείνους που επιδιώκουν την αποδιεθνοποίηση του κυπριακού.

Καμιά λυση δεν μπορούν να προσφέρουν στο πρόβλημα οι κάθε είδους μυστικές συνομιλίες γιατί αυτές αναγορεύουν και κατοχυρώνουν τους κύριους υπεύθυνους για τα δεινά του κυπριακού λαού, σε κύριους ή αποκλειστικούς ρυθμιστές με ολέθριες συνέπειες για την σταθερότητα στην περιοχή και τα συμφέροντα των λαών.

Η ελληνική κυβέρνηση ευθύνεται ακόμα γιατί παραπλανεί τον ελληνικό και κυπριακό λαό με την ένταξη στην Ευρωπαική Ενωση, τη στιγμή που αυξάνουν οι ανησυχίες για μια ντε φάκτο διχοτόμηση του νησιού.

Η Κύπρος αποτελεί ενιαίο, ανεξάρτητο κράτος μέλος του ΟΗΕ και ως τέτοιο πρέπει ν΄ αντιμετωπίζεται.

Το πρόβλημα της Κύπρου είναι κατ΄εξοχήν πρόβλημα εισβολής και κατοχής, πρόβλημα που έχει σχέση με τα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή και αφορά τους γενικότερους σχεδιασμούς της Νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Δεν αποτελεί ελληνοτουρκική διαφορά ή διαφορά των δύο κοινοτήτων.

Οι δηλώσεις της ειδικής απεσταλμένης του προέδρου των ΗΠΑ Κλίντον, Μ. Ολμπράϊτ, κατά την επίσκεψή της τον Ιούλιο στην Αθήνα, Λευκωσία και Αγκυρα, με τις οποίες είναι κατηγορηματικά αντίθετο το ΚΚΕ, δείχνουν με σαφήνεια τους σχεδιασμούς των αμερικανών για το θέμα της Κύπρου.

Αντιμετωπίζεται ως ελληνοτουρκική διαφορά, ως ζήτημα συνεννόησης των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο, που χρήζει μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης κάτω από την εποπτεία των ΗΠΑ. Στα πλαίσια αυτά οι αμερικάνοι προωθούν ρυθμίσεις τύπου Ντέϊτον που συμφωνήθηκαν για τη Βοσνία και αντικατάσταση των δυνάμεων του ΟΗΕ με Νατοϊκά στρατεύματα που θα εποπτεύουν για την τήρηση της συμφωνίας. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η λεγόμενη κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα πλαίσια της προώθησης των συμφωνιών σύνδεσης της Κύπρου και Τουρκίας με αυτήν. Τα σοβαρότατα επεισόδια που έγιναν στην πράσινη γραμμή στην Κύπρο και η εν ψυχρώ δολοφονία δύο ελληνοκυπρίων από τις τουρκικές δυνάμεις κατοχής, οδηγούν αντικειμενικά στην αύξηση των πιέσεων από τον αμερικανονατοϊκό παράγοντα στο να εφαρμοσθούν οι προαναφερόμενοι σχεδιασμοί.

Σοβαρότατες είναι και οι ευθύνες των κυβερνήσεων και εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που αντί να αντιδρούν σε αυτά, δεν αμφισβητούν το ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αντίθετα επιδιώκουν την επιδιαιτησία τους στην περιοχή.

Για το ΚΚΕ, μια δίκαιη λύση του Κυπριακού πρέπει να στηρίζεται στην αντιμετώπιση των αμερικανονατοικών σχεδίων στην περιοχή, και να οδηγεί προς την κατοχύρωση μιας αποστρατιωτικοποιημένης, ανεξάρτητης αδέσμευτης ομόσπονδης και κυρίαρχης Κύπρου.

Μια τέτοια λύση στηριγμένη στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, το διεθνές δίκαιο και τις Συμφωνίες κορυφής θα εγγυάται κατ΄αρχήν ενα ανεξάρτητο κράτος στη Κύπρο με μιά κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα. Χρειάζεται ακόμα η λήψη συγκεκριμένων μέτρων για την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων και την ασφαλή διαβίωση των εγκλωβισμένων.

Σ΄αυτη την κατεύθυνση πρέπει να συγκλίνουν οι προσπάθειες των πολιτικών δυνάμεων, σ΄αυτή τη βάση μπορεί και πρέπει κατά τη γνώμη μας, να συστρατευθεί ο ελληνικός και κυπριακός λαός.

Γ. ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ Π.Γ.Δ.Μ.

Σχετικά με τις εξελίξεις που σημειώθηκαν στις σχέσεις με την FYROM, θάθελα να αναφερθώ στα εξής:
Σάν κόμμα είμαστε ικανοποιημένοι γιατί δεν υποκύψαμε στις πιέσεις και την φοβερή επίθεση που δεχτήκαμε από εθνικιστικούς και σοβινιστικούς κύκλους για τη θέση που από την αρχή υποστηρίξαμε αταλάντευτα. Τώρα φαίνεται πως πηγαίνουμε σε μιά διευθέτηση και η διμερής συμφωνία που υπογράφηκε θέτει τις βάσεις μιας καλής γειτονίας και φιλίας και γεφύρωσης των όποιων διαφορών είχαν ανακύψει στα πλαίσια της βαλκανικής κρίσης και της πολιτικής των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Είχαμε επισημάνει βέβαια, στις αρχές του χρόνου, τον κίνδυνο κι΄αυτή η συμφωνία να εμπλακεί στα παιγνίδια του μικροκομματικού ανταγωνισμού λόγω εκλογών, όποτε γίνουν, όπου κανένα απ΄αυτά τα κόμματα δε θα θέλει να πάρει την ευθύνη για να κλείσει αυτό το ζήτημα, αδιαφορώντας για τα πραγματικά συμφέροντα του λαού και του τόπου. Με την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών από τον κ. Σημίτη, για άλλη μιά φορά επιβεβαιωθήκαμε.

Υπάρχει ακόμα ο σοβαρός κίνδυνος που προέρχεται από την ενεργή ανάμειξη των ΗΠΑ, της Γερμανίας και του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Γιατί οι σχέσεις μεταξύ των δυό χωρών δεν μπορεί να αποσπούνται από τη γενική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα Βαλκάνια, δεν είναι στενά ένα διμερές πρόβλημα αλλά συνδεμένο με τη βαλκανική κρίση.

Οποιο όνομα κι΄αν έχει η γειτονική χώρα, όσες συμφωνίες κι΄αν γίνουν ανάμεσα στη χώρα μας και άλλες βαλκανικές χώρες, αυτές θα γίνουν άχρηστο χαρτί, από τη στιγμή που οι ιμπεριαλιστές αποφασίσουν ότι τους συμφέρει να επέμβουν στρατιωτικά.

Παρ΄ όλα αυτά, μιά συμφωνία έχει την αξία της, άν τηρηθεί με ευλάβεια από τα συμβαλλόμενα μέρη και προσφέρει λιγότερες ευκαιρίες στους ιμπεριαλιστές να εμφανιστούν ως δήθεν μεσολαβητές στις διαφορές και τις τοπικές συγκρούσεις.

Αναδεικνύεται επίσης, ο αναντικατάστατος ρόλος ενός ισχυρού αντι-ιμπεριαλιστικού, φιλειρηνικού κινήματος που να αγκαλιάσει όλους τους λαούς της περιοχής και θα στέκεται αποφασιστικό εμπόδιο στην υλοποίηση των όποιων σχεδίων και σεναρίων υπάρχουν στα συρτάρια των ιμπεριαλιστών. Απ΄αυτή τη σκοπιά αντιμετωπίζουμε και τα ΝΑΤΟϊκά σενάρια που είδαν το φώς της δημοσιότητας, γιά τη Θράκη.

Με βάση την πρόσφατη πείρα που έχει κατακτηθεί από τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας αλλά και από το τραγικό παράδειγμα της Κύπρου, οι λαοί της περιοχής πιστεύουμε πως θα ορθώσουν αποφασιστικά το ανάστημά τους ενάντια στην πολιτική του ¨διαίρει και βασίλευε¨.

Δ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Θεωρούμε πως τα Βαλκάνια, οι γειτονικές με μας χώρες, δε μπορεί να αντιμετωπίζονται με βάση την αντίληψη ότι αποτελούν την ¨οικονομική ενδοχώρα¨ της Ελλάδας. Σύμφωνα με την πολιτική μας, οι σχέσεις μας πρέπει να οικοδομούνται σε διακρατικό επίπεδο με οικονομικές και άλλες συμφωνίες. Η προσέγγισή μας μ΄ αυτές τις χώρες πρέπει να γίνεται με βάση τις αρχές της αμοιβαίας και επωφελούς συνεργασίας, της προώθησης της εμπιστοσύνης, της ειρήνης και της φιλίας των γειτονικών λαών, για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η πολιτική του ¨διαίρει και βασίλευε¨ που εφαρμόζεται από τις μεγάλες δυνάμεις στην περιοχή.