Μετά από μία σύντομη καμπή, παρένθεση στην εναλλαγή των αυτοδύναμων μονοκομματικών κυβερνήσεων (με τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνεργασίας Τζ.Τζανετάκη και της "οικουμενικής" Ξ.Ζολώτα), και ενώ στην πολιτική ζωή διαμορφώθηκε ένα νέο ιδεολογικό κλίμα, που είχε ως επίκεντρο την ανάγκη εκσυγχρονισμού (χωρίς όμως να προσδιορίζεται επακριβώς το περιεχόμενό του)και καταπολέμησης του λαϊκισμού ( που είναι όμως διάχυτος και δεν εντοπίζεται μόνο σε μία παράταξη ή σε μία εφημερίδα) το πολίτευμα ξαναβρήκε την εύρυθμη λειτουργία του: Οι δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις (1990 και 1993) οδήγησαν στη διαχείριση της εξουσίας από τις κυβερνήσεις Κ.Μητσοτάκη και Α.Παπανδρέου αντίστοιχα και σε μία συσσώρευση προβλημάτων εθνικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών που επιζητούν τώρα λύσεις βασισμένες σε ευρύτατη συγκατάθεση.

Ανεξάρτητα πάντως από τις εξελίξεις στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας και ενώ έχει αποχωρήσει από την πολιτική ζωή ο Κ. Καραμανλής και έχει εκλείψει ο Α. Παπανδρέου, δηλ. οι 2 χαρισματικές φυσιογνωμίες που σφραγίζουν με το έργο τους και τις επιλογές τους (θετικές και αρνητικές) το προφίλ της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας, αυτό που φαίνεται να κερδίζει συνεχώς έδαφος στην κοινή συνείδηση καθώς ο κόσμος αγγίζει πλέον το κατώφλι του 21ου αιώνα, είναι η αναγκαιότητα μιας σειράς γενναίων και κοινωνικά ευαίσθητων πολιτικών αποφάσεων για μια ουσιαστική μεταρρύθμιση (και όχι μόνο για μια περιορισμένη συνταγματική αναθεώρηση που αναμένεται να ολοκληρωθεί πλέον από την μεθεπόμενη βουλή εφόσον βέβαια η βουλή που θα αναδειχθεί από τις εκλογές της 22.9.96 ψηφίσει την πρόταση αναθεώρησης που έχει ήδη επεξεργαστεί η προηγούμενη). Μια μεταρρύθμιση που όχι μόνο θα εκσυγχρονίσει το θεσμικό πλαίσιο της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά θα αλλάξει-ανανεώσει το σημερινό τοπίο ενός πολιτικού λόγου "κουρασμένου" και όχι τόσο αξιόπιστου και θα αφυπνίσει-ενεργοποιήσει μια κοινωνία του θεάματος που "καταναλώνει" την πολιτική όπως και τα προϊόντα των τηλεοπτικών διαφημίσεων, ένα φαινόμενο παγκόσμιο βέβαια που απειλεί σοβαρά πλέον τα δημοκρατικά αντανακλαστικά και την συλλογική ιστορική μνήμη και αυτογνωσία των Ελλήνων.