Ζαχαριάδης Νίκος

Από μικρή ηλικία ήταν μέλος αρχικά της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ), του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ). Το 1929 στάλθηκε από το ΚΚΕ στη Μόσχα για να φοιτήσει στην κομματική σχολή Κούτβ. Επέστρεψε το 1931 και τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ορίστηκε με εντολή του Στάλιν και της Κομμουνιστικής Διεθνούς Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ.

Τον Αύγουστο του 1936 συνελήφθη από την Ασφάλεια και κλείστηκε στις φυλακές. Το 1941 οι Γερμανοί τον μετέφεραν στο Νταχάου από όπου επέστρεψε τον Μάιο του 1945 αναλαμβάνοντας εκ νέου την ηγεσία του ΚΚΕ. Με την έγκριση του Στάλιν ο Ζαχαριάδης προχώρησε στον Εμφύλιο Πόλεμο (1946-1949), από τον οποίο το ΚΚΕ βγήκε ηττημένο.

Τον Μάρτιο του 1956 η 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ τον καθαίρεσε από Γενικό Γραμματέα και τον Φεβρουάριο του 1957 διαγράφηκε και από μέλος του κόμματος. Πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του εξόριστος στη Σιβηρία, αρχικά στη Γιακουτία κοντά στο Βόρειο Πόλο και ύστερα λίγο νοτιότερα, στο Σουργούτ, όπου και πέθανε το 1973.