Στασινόπουλος Μιχαήλ

Γεννήθηκε το 1903 στην Καλαμάτα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1934 αναγορεύτηκε διδάκτορας νομικής. Εισηγητής αρχικά στο Συμβούλιο της Επικρατείας, έγινε πάρεδρος το 1937, αντιπρόεδρος το 1963 και πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας το 1966. Διετέλεσε επίσης καθηγητής Διοικητικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και καθηγητής της Παντείου. Μάλιστα στο διάστημα 1951-1957 ήταν παράλληλα και πρύτανης της Παντείου. Το 1968 εξελέγη ακαδημαϊκός στην τάξη των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών. Επίτιμος διδάκτορας των πανεπιστημίων του Μπορντώ και του Παρισιού. Απομακρύνθηκε από τη θέση του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας το 1969 όταν το Συμβούλιο χαρακτήρισε με απόφασή του παράνομο το δικτατορικό καθεστώς των συνταγματαρχών.

Με το διδακτικό και κυρίως το συγγραφικό του έργο που είναι απέραντο συνέβαλε στη διαμόρφωση του Διοικητικού Δικαίου στην Ελλάδα και στη χάραξη σύγχρονων κατευθύνσεων στην ελληνική νομοθεσία. Ταυτόχρονα με το επιστημονικό του έργο ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία με δημοσιεύσεις σε λογοτεχνικά περιοδικά, κυρίως στην Εστία.

Μετά την πτώση της Απριλιανής δικτατορίας, ο Στασινόπουλος εκλέχθηκε πρώτος βουλευτής Επικρατείας με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και μετά το δημοψήφισμα που επανέφερε την αβασίλευτη δημοκρατία, η Βουλή των Ελλήνων, τον εξέλεξε πρώτο Πρόεδρο της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας.