Καραμανλής Κωνσταντίνος

Γεννήθηκε στο χωριό Πρώτη του νομού Σερρών στις 23 Φεβρουαρίου 1907. Αρχικά έγινε δικηγόρος και άσκησε το επάγγελμά του στις Σέρρες. Εισήλθε στην πολιτική το 1935, οπότε και εξελέγη βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος στις Σέρρες. Επανεκλέχθηκε βουλευτής το 1936. Στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά και της Κατοχής είχε αποσυρθεί από την πολιτική. Μετά την απελευθέρωση εισήλθε εκ νέου στον στίβο της πολιτικής. Στις εκλογές του 1946 και του 1950 έγινε βουλευτής Σερρών με το Λαϊκό Κόμμα. Όταν δημιούργησε ο Παπάγος τον "Ελληνικό Συναγερμό" αποχώρησε από τους Λαϊκούς και προσήλθε στον "Ελληνικό Συναγερμό" με τη σημαία του οποίου εξελέγη βουλευτής Σερρών το 1951 και 1952.

Στο διάστημα 1946-1952 χρημάτισε πολλές φορές υπουργός. Για πρώτη φορά είχε ορκιστεί υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Κ.Τσαλδάρη στις 24 Νοεμβρίου 1946 μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου 1947. Το 1948 έγινε υπουργός Μεταφορών στην κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη και στη συνέχεια υπουργός Κοινωνικής Προνοίας μέχρι τον Ιανουάριο του 1950. Στο διάστημα Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 1950 κράτησε το υπουργείο Εθνικής Αμύνης στην κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου. Στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου ήταν υπουργός δημοσίων έργων.

Από τη θητεία του στα διάφορα υπουργεία μπορεί να ξεχωρίσει κανείς τη θητεία του στο υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας που πέτυχε τον επαναπατρισμό 100.000 ανταρτόπληκτων χωρικών προσφύγων στις πόλεις στον Εμφύλιο, και πάλι στα χωριά τους, όπως επίσης και εκείνη στο Υπουργείο Δημοσίων Εργων. Επί θητείας του έγιναν ο νέος δρόμος Αθηνών-Κορίνθου, μεγάλο μέρος του αντίστοιχου Αθηνών-Θεσσαλονίκης, ο εξωραϊσμός της περιοχής γύρω από την Ακρόπολη και τον λόφο του Φιλοπάππου.

Το 1955 χρίστηκε από τον τότε βασιλέα Παύλο πρωθυπουργός σε αντικατάσταση του ετοιμοθάνατου Παπάγου. Μέσα σε τέσσερις μήνες ίδρυσε την "Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση", στην οποία προσχώρησαν 190 βουλευτές. Ως αρχηγός της ΕΡΕ κέρδισε τρεις φορές τις εκλογές το 1956, το 1958, το 1961 και παρέμεινε πρωθυπουργός μέχρι τον Νοέμβριο του 1963. Στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963 η ΕΡΕ αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα μετά την "Ένωση Κέντρου" του Γεωργίου Παπανδρέου. Τότε ο Καραμανλής παραιτήθηκε από την ηγεσία της ΕΡΕ και έφυγε στο Παρίσι, όπου ιδιώτευσε μέχρι τη Μεταπολίτευση.

Γύρισε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1974 και σχημάτισε ως πρωθυπουργός την Εθνική κυβέρνηση συνασπισμού. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1974, το κόμμα του η Νέα Δημοκρατία αναδείχθηκε πρώτο κόμμα με 54% και στις επόμενες του 1978 με 41%. Μεγάλα επιτεύγματα της διακυβέρνησης του Καραμανλή μετά τη Μεταπολίτευση ήταν η νομιμοποίηση του ΚΚΕ και η απόδωση της ελληνικής ιθαγένειας σε ηγετικά κομμουνιστικά στελέχη που επέστρεψαν από την εξορία, και η προσέγγιση με τα περισσότερα κομμουνιστικά κράτη. Στο διάστημα 1975-1978 ο Καραμανλής επισκέφθηκε προσωπικά όλα τα κράτη που αποτελούσαν δορυφόρους της Σοβιετικής Ένωσης και το 1979 επισκέφθηκε τον Οκτώβριο τη Σοβιετική Ενωση και τον Νοέμβριο την Κίνα. Παρόμοια ανοίγματα έκανε και προς τον αραβικό κόσμο.

Όμως τα σημαντικότερα επιτεύγματα των κυβερνήσεων Καραμανλή ήταν η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα που επιτεύχθη τον Μάιο του 1979 και η επανένταξη στο ΝΑΤΟ που ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 1980.