ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ (13-01-00)

Φως στην άκρη της... «κλειδαρότρυπας» χθες, σε ό,τι αφορά το περιβόητο «κλείδωμα» της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ, και άρα «πράσινο φως», για τις κάλπες: στη λογική του να σταματήσει η... κλειδαρολογία και η εκλογολογία, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Δημήτρης Ρέππας δήλωσε χθες, με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας «Ημερησία» (που μάλιστα αναπαράχθηκε και από έγκυρους ξένους ραδιοσταθμούς...) ότι η τελική και ουσιαστική έγκριση της εισόδου στην ΟΝΕ, θα γίνει στην τακτική Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. τον Ιούνιο και όχι στην έκτακτη της 24ης Μαρτίου, όπως διάφοροι διατείνονται και θεώρησε δεδομένο η εφημερίδα.

Βέβαια, ο κ. Ρέππας πρόσθεσε και το... περίεργο «όλα αυτά, με βάση τα σημερινά δεδομένα» που αφήνει περιθώρια και «άλλων» σκέψεων ή ξαφνικών «αλλαγών πλεύσης», αλλά αυτές οι «επιφυλάξεις», το πιθανότερο είναι πως πρέπει να αποδοθούν στην «πισινή» που (λογικώς...) θέλει καλού κακού να κρατήσει η κυβέρνηση για την περίπτωση που δεν αποκλείεται να σπάσει «ο διάολος το ποδάρι του», όχι επί της ουσίας του αν μπαίνει η Ελλάδα ή όχι στην ΟΝΕ, αλλά για διαδικαστικούς λόγους στις Βρυξέλλες...

Αλλωστε, στο γραφείο του υπουργού Εθνικής Οικονομίας κ. Γιάννου Παπαντωνίου, έχει φθάσει έγγραφο της Ε.Ε. με πολύ συγκεκριμένο (και στηριζόμενο στις νομικές και τυπικές διαδικασίες που προβλέπονται) χρονοδιάγραμμα για τις από δω και μπρος «τεχνικές» κινήσεις που πρέπει να γίνουν στην πορεία προς ένταξη, που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για κάτι «έκτακτο» -έτσι κι αλλιώς πάντως αυτό το «με βάση τα σημερινά δεδομένα...» του κυβερνητικού εκπροσώπου, προσφέρεται για όσους θέλουν (και προσδοκούν πολιτικά οφέλη...) να συνεχίσουν την «αοριστία» της εκλογολογίας - και αναφερόμαστε τόσο για τους εκτός όσο και τους εντός ΠΑΣΟΚ κινούμενους!

Και σίγουρα «νερό στ' αυλάκι» της εκλογολογίας, θα ρίξει και η χθεσινή συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου του προέδρου της ΓΣΕΕ κ. Χρήστου Πολυζωγόπουλου με τον Κώστα Σημίτη κατά την οποία συζητήθηκε (τυπικά, κατά βάση...) η νέα συλλογική σύμβαση, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος αναλώθηκε σε προτάσεις του εκπροσώπου των εργαζομένων για συγκεκριμένες «ρυθμίσεις» που προσφέρονται απολύτως (και χρονικά επικαιρότατα!) για τη λήψη (και κυρίως: την εξαγγελία!) μέτρων λίαν ελκυστικών για τον κόσμο!

Οχι τόσο στον τομέα των αυξήσεων (έτσι κι αλλιώς με τον πληθωρισμό να κινείται στα χαμηλά επίπεδα που τείνουμε όλοι να συνηθίσουμε το ποσοστό των αυξήσεων των αποδοχών, έπαψε να 'χει τη σημασία και το βάρος που είχε παλιότερα...), όσο στη δυνατότητα των εργαζομένων στη βιομηχανία να συνταξιοδοτούνται με τη συμπλήρωση 10.500 ενσήμων (που πρακτικά σημαίνει συνταξιοδότηση χιλιάδων εργαζομένων στην «περιοχή» της ηλικίας των 55 ετών!) και -ακόμη πιο «ελκυστική» προοπτική- να καλυφθούν τα «ελλείποντα» ένσημα που απαιτούνται για να στοιχειοθετήσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα οι άνω των 55 ετών άνεργοι, από το κοινό ταμείο εργοδοτών-εργαζομένων! Λύση που αφορά πάνω από 6.000 ανέργους (και τις οικογένειές τους, φυσικά...) της κρίσιμης και πολύ δύσκολης αυτής ηλικιακής κατηγορίας...

Θεωρητικά, ο γενικός προβληματισμός αφορά την κρίσιμη «μετά ΟΝΕ» εποχή, αλλά δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαιτέρως «πονηρός» για ν' αντιληφθεί την... επίκαιρη αξία αυτών των σκέψεων, προτάσεων και πιθανότατων λύσεων, σε μια ουσιαστικά προεκλογική περίοδο! Κι αν μάλιστα συνδέσει αυτή την «επικαιρότητα» με τις συγκεκριμένες πληροφορίες που υπάρχουν, ότι το «δεύτερο πακέτο» μέτρων (αν θεωρηθεί πρώτο, εκείνο το ελκυστικότατο που εξήγγειλε ο κ. Σημίτης στη ΔΕΘ τον περασμένο Σεπτέμβριο...) που σκοπεύει να ανακοινώσει η κυβέρνηση θα είναι κατά πολυ πιο «ζουμερό» από το πρώτο των 450 δισ. σε παροχές και «ρυθμίσεις», το πράγμα αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον!

Ολα αυτά, όμως, μάλλον συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι οι κάλπες δεν φαίνεται να είναι τόσο «πρόωρες» όσο οι υπέρμαχοι της θεωρίας «Μαρτίου - Απριλίου» υποστηρίζουν, αφού και η προεργασία αλλά και η μεθόδευση της λήψης και εξαγγελίας των μέτρων, απαιτούν χρόνο και επί της ουσίας, αλλά και για να μην περάσουν στον κόσμο ως απλές «προεκλογικές υποσχέσεις», οπότε ο αντίκτυπός τους θα είναι κατά πολύ μειωμένος...

Στα 450 δισ. το «πρώτο πακέτο» του περασμένου Σεπτεμβρίου, κατά πολλά περισσότερα δισ. αυξημένο (κατά τις πληροφορίες...) το αναμενόμενο «δεύτερο» - έχουμε χάσει το μέτρο της αξίας των δισεκατομμυρίων, ε; Εχει, φυσικά, «βοηθήσει» και το Χρηματιστήριο με τους θηριώδεις καθημερινούς τζίρους του (αν και τις τελευταίες μέρες παρατηρείται κάμψη σημαντική σ' αυτόν τον τομέα), καθώς και οι ανακοινώσεις για μεγάλα έργα, μεγάλες προμήθειες, μεγάλες συμφωνίες που έχουν καταστήσει το «δισεκατομμύριο» περίπου σε... «σύνηθες» μέτρο των συναλλαγών.

Για δισ. επί... δισ. και η χθεσινή μακρά σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου υπό την προεδρία του πρωθυπουργού, μεταξύ των ηγεσιών του υπουργείου Εθνικής Αμυνας και του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, κατά την οποία φάνηκε να ξεπερνιέται η «κρίση» που είχε δημιουργηθεί μεταξύ πλατείας Συντάγματος και Πενταγώνου, σχετικά με τις χρηματοδοτήσεις του εξοπλιστικού προγράμματος της χώρας, που το μεν οικονομικό επιτελείο (και ιδίως ο διορισθείς «αρμόδιος» για τις εξοπλιστικές δαπάνες υφυπουργός κ. Νίκος Χριστοδουλάκης...) επιμένει πως δεν μπορούν να ξεπερνούν τα 800 δισ. ετησίως για την προσεχή 5ετία ενώ ο κ. Τσοχατζόπουλος έκρινε πως το ποσό αυτό είναι «ρεαλιστικά ανεπαρκές»...

Και βέβαια μιλάμε για συνολικό ποσό περί τα... 4 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ δραχμές (800 δισ. ετησίως επί 5 χρόνια!) - κι αυτό, πέρα από τα άλλα περίπου... 3 ΤΡΙΣ που έχουν εγκριθεί και αρχίσει ήδη να καταβάλλονται - όπως και να το κάνεις, είναι ένα... «σεβαστό» ποσόν, ακόμη και για χώρες με μεγαλύτερη άνεση από αυτήν που επιτρέπει η ελληνική πραγματικότητα!

Να «ελπίσει» τουλάχιστον κανείς ότι η προοπτική που άνοιξε το Ελσίνκι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις θα φέρει σταδιακά και το δραστικό περιορισμό αυτής της τρέλας των εξοπλισμών, ή κινδυνεύει να θεωρηθεί... αθεράπευτα αφελής, αφού για αυτούς που ξέρουν «άλλο πράγμα να θέλουν κάποιοι "μεγάλοι" την ειρήνη σε μια περιοχή, κι εντελώς διαφορετικό να είναι και... έτοιμοι να δεχθούν μειώσεις στις παραγγελίες των εθνικών πολεμικών βιομηχανιών τους!»; Εμείς, θέλουμε να ανήκουμε στη χορεία των... «αφελών», παρά το γεγονός ότι πιθανότατα δεν θα ζήσουμε (και δεν μας έχουν πάρει και τα βαθιά γεράματα!) για να χαρούμε αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική! Για τις επόμενες γενιές...

ΘΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ