ΣΚΕΨΕΙΣ (30-12-99)

«Κάτι το ωραίον»

Παλιότερα ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος είχε όρια· χρονικά και ποσοτικά. Εναρξη στολισμού, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Λήξη, τ' Αη Γιαννιού, στις 7 Ιανουαρίου. Τα τελευταία χρόνια, οι δρόμοι των πόλεων, αλλά και αρκετά σπίτια, βάζουν τα «γιορτινά» τους από τις πρώτες μέρες του Δεκεμβρίου, ή τις τελευταίες του Νοεμβρίου. Λίγα χρόνια πριν, τα Χριστούγεννα έφταναν μαζί με τα φώτα των στολισμένων δέντρων που αναβόσβηναν ρυθμικά μέσα από τα παράθυρα των σπιτιών. Σήμερα δεν αρκούν μόνο τα φωτάκια των δέντρων. Φώτα, χιονάνθρωποι και αγιοβασίληδες εν είδει πορτατίφ, φωτάκια που περιστρέφονται σπειροειδώς γύρω από τους κορμούς των δέντρων κοσμούν τα μπαλκόνια, τις αυλές, τα δέντρα και τις γλάστρες του κήπου, ό,τι θεωρείται πως μπορεί να δεχθεί διάκοσμο. Κι επειδή η μόδα αγγίζει και τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο, κάθε χρόνο προστίθενται νέα σχέδια και χρώματα στις σειρές με τα φωτάκια, καινούργιες φωτορρυθμίσεις. Σαν ένα νέο αγώνισμα, σπεύδουμε όλοι, να γεμίσουμε με στολίδια κάθε ελεύθερη επιφάνεια. Σε κάποιους δήμους μάλιστα έχουν αθλοθετηθεί βραβεία για τον επιτυχέστερο στολισμό! Το νέο «πνεύμα των Χριστουγέννων» δεν θα μπορούσε να απέχει από τον καταναλωτικό εθισμό μας, από την επιδειξιομανία που χαρακτηρίζει σχέσεις και συμπεριφορές, βίους και πολιτείες. Δίπλα στην υπερβολή, κάτι μοιάζει να διατηρείται αφτιασίδωτο. Το παζάρι στο Πεδίον του Αρεως στεγάζει τα τελευταία χρόνια, για την περίοδο των γιορτών, κάθε λογής μικροπωλητές. Πάγκοι, φωνές, πραμάτεια, όλα θυμίζουν το κλίμα και το χρώμα των πάγκων της οδού Αιόλου, μερικές δεκαετίες πριν. Δεν υπάρχουν φίρμες, φανταχτερά περιτυλίγματα, φωτισμένες βιτρίνες ή εντυπωσιακά καφέ στις γωνίες. Οι τσάντες των μικροπωλητών είναι πλαστικές, ο φωτισμός είναι τα συνήθη πανηγυριώτικα λαμπιόνια, το περιτύλιγμα είναι το απλό άσπρο χαρτί, και όποιος πεινάσει μπορεί να ικανοποιηθεί με μαλλί της γριάς, ποπ κορν, πασατέμπο, κάστανα... Δύο διαφορετικοί κόσμοι στην ίδια πόλη. Ο γιορτινός διάκοσμος των σπιτιών και των πόλεων στοχεύει στον εντυπωσιασμό. Χαρακτηρίζεται από την υπερβολή. Το παζάρι στο Πεδίον του Αρεως δεν καμώνεται πως είναι κάτι άλλο από αυτό που φαίνεται. Δεν προσπαθεί να εξωραΐσει. Η πραμάτεια των πάγκων τους, παρά την ευτέλεια ή την κακοτεχνία των αντικειμένων, προσφέρουν την ικανοποίηση της αμεσότητας. Και της νοσταλγίας.

Της ΟΛΓΑΣ ΣΕΛΛΑ