ΑΚΙΣ (16-12-99)
Κέρκυρα...	Χειμώνας, με βροχή, συννεφιά και αέρα, στην Κέρκυρα. Η «άλλη Ελλάδα», η μικρή, σφύζουσα κοινωνία, η πολύβουη, καταπράσινη γη των Φαιάκων, χωρίς τη φασαρία της «τουριστικής σεζόν», συζητεί και προβληματίζεται για το μέλλον της οικονομίας της. Οργανωμένη και προσεκτική, η Κέρκυρα επιθυμεί να εισέλθει στη νέα χιλιετία δυναμικά, κυρίως στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών, όπου κάποτε, διέπρεπε. Στολίδι μοναδικό η πόλη και τα γύρω, λες και είναι απλωμένα στο χειμωνιάτικο ανεμοβρόχι, για να ξεπλυθούν, να στεγνώσουν και να παραδοθούν πεντακάθαρα στους αμφιβόλου καθαριότητας και προθέσεις τουρίστες. Αυτήν την Κέρκυρα, του χειμώνα, δεν την είχα συναντήσει άλλοτε. Τη γνώρισα καλοκαιρινή, φασαριόζα. Τώρα, Δεκέμβρης καιρός, ξαποσταίνει, με τα κτίριά της να αναδεύουν τα κομμάτια τους στη βροχή, με το Αχίλλειο να αλλάζει χρώματα, ανάλογα προς τα «κέφια» του καιρού, με τη θάλασσα, γαλάζια και στο καταχείμωνο να προκαλεί τη στεριά και να την πληγώνει με τα κύματά της. Βέβαια, αν ψάξεις κάτω από την εικόνα που θες να δώσεις, θα δεις και εδώ την «κλειστή κοινωνία», που μιλάει στα «κινητά», που ανακαλύπτει, λόγω της πλήξης, βασικά, τις ΕΛΔΕ και τα επιτόκια, που δημιουργεί και διακόπτει σχέσεις παραχρήμα. Είναι πανέμορφη τον χειμώνα η Κέρκυρα. Πανέμορφη και ίσια. Ετοιμη να μπει σε κάθε περιπέτεια και πρόκληση των καιρών. Δεν είναι δύσκολο, ασφαλώς, για ένα νησί με παράδοση. Αρκεί να ενωθούν οι δυνάμεις του, που τώρα είναι σκορπισμένες... Δημήτρης Καπράνος