ΑΚΙΣ (15-12-99)
Χρονοδείκτες	Γέμισαν οι οροφές των κτιρίων με ρολόγια που μετρούν τις μέρες, τις ώρες και τα λεπτά μέχρι την πρώτη Ιανουαρίου του έτους 2000. Λες και μετά την ημερομηνία αυτή θ' αλλάξει ο κόσμος. Λες κι όλα θα γίνουν καλύτερα. Βεβαίως, η ελπίδα είναι για τον άνθρωπο μεγάλη υπόθεση. Και κάθε τόσο, βάζει στόχους και κάνει όνειρα. Διώχνει τα παλιά, ψάχνει για καινούρια, απογοητεύεται, ξαναγυρίζει πίσω, ξανατραβά μπροστά. Θυμάστε, αλήθεια, τι έγινε με το έτος 1984 και τις «προφητείες» του Οργουελ; Τώρα, μας έχει καταλάβει το αμόκ της χιλιετίας. Λες και θα ζήσει κανείς απ' όλους εμάς για τα επόμενα χίλια χρόνια! Θλίψη, λοιπόν, μάλλον γεννούν οι πολυάριθμοι χρονομετρητές, που κοσμούν οροφές μεγάρων και τοίχους πολυκατοικιών. Τι να μας δείξουν, δηλαδή; Οτι θα μεγαλώσουμε κατά ένα χρόνο από την πρώτη Ιανουαρίου; Οτι κάποιοι υπολογιστές μπορεί να «κολλήσουν» τον ιό της χιλιετίας, με τον οποίο τόσο εύστοχα ασχολήθηκε και το ρεπορτάζ της εφημερίδας τον τελευταίο καιρό; Τα ξέρουμε αυτά. Μπορούν να τοποθετήσουν κάποιους «δείκτες ευτυχίας»; Κάποια ρολόγια που να μας δείξουν πόσο ευτυχέστεροι θα γίνουμε κατά το νέο έτος; Να μας δείξουν αν κάποιοι θα καταλάβουν ότι μας αδίκησαν και αδίκησαν συγχρόνως τον εαυτό τους; Μπορούν να μας δείξουν πόσο καλύτεροι θα είναι οι άνθρωποι γύρω μας στη νέα χιλιετία; Αν μπορούν, καλώς. Αν όχι, ας σταματήσουν αυτούς τους ανόητους χρονοδείκτες. Το 'χει πει κι ο Διονύσης. «Ο χρόνος που μετράει, σε λίγο δεν θα 'ναι εδώ. Θα τον φάω ή θα με φάει, αυτό είχα να σου πω». Δημήτρης Καπράνος