Ελπίδες
Μας απασχολούσε πότε η ασθένεια του Ρώσου προέδρου, πότε τα παιχνίδια εξουσίας γύρω και με το πρόσωπό του, άλλοτε η διαφθορά, το κρύο και η πείνα, το τεράστιο χρέος και τα εκβιαστικά δάνεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενίοτε οι πόλεμοι στον Καύκασο και η προσπάθεια διεύρυνσης της ρωσικής επιρροής στις Δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ. Εδώ και λίγο καιρό, όμως, όλες αυτές οι ειδήσεις συνωστίζονται πλέον όλες μαζί στο ημερήσιο δελτίο από τη ρωσική αυτοκρατορία.
Δεν είναι τυχαίο. Οσο και αν προσπάθησαν κάποιοι, μεγάλοι και μεσαίοι της διεθνούς πολιτικής, να περιθωριοποιήσουν με κάθε τρόπο την αρκούδα στο σιβηρικό περιβάλλον της, οι βρυχηθμοί της ξεπερνούν τα όριά της και η δύναμή της είναι πάντα υπολογίσιμη. Ματαιοπονεί ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όταν επισημαίνει ότι «δουλειά μας είναι να πείσουμε τη Μόσχα πως το τσετσενικό ζήτημα μπορεί και πρέπει να λυθεί με πολιτικό τρόπο», αφού η ρωσική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία με τίποτε δεν σταματά να χαρακτηρίζει τους Τσετσένους ως «συμμορίτες και τρομοκράτες», υλοποιώντας στο ακέραιο το σχέδιο για την ισχυροποίηση της ρωσικής παρουσίας στον Καύκασο. Την ίδια στιγμή, η Μόσχα Πεπισήμως τουλάχιστονΠ κλείνει το κεφάλαιο Γέλτσιν, προσδιορίζοντας τις προεδρικές εκλογές για τον προσεχή Ιούνιο. Στους θερμαινόμενους χώρους της ρωσικής πολιτικής, άσχετο αν έξω από αυτούς ανέρχονται στους 75 οι νεκροί από το ψύχος έως τώρα, θα δοθεί σκληρή μάχη για την προεδρική διαδοχή, με την ελπίδα ότι η Ρωσία του 21ου αιώνα θα διαδραματίσει πιο σημαντικό ρόλο στον πλανήτη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΑΦΗΣ