«Μεγάλη Αλβανία»
Το «όραμα» περί μιας Μεγάλης Αλβανίας, που θα συμπεριλαμβάνει εδάφη ομόρων κρατών κατοικούμενα από αλβανικές μειονότητες, έχει καταστεί ένα από τα κύρια ζητήματα των προεκλογικών συζητήσεων στην ΠΓΔΜ, εν όψει των προεδρικών εκλογών της Κυριακής. Αιτία αυτού του φαινομένου δεν αποτελούν τόσο εθνικιστικές ανησυχίες ή δημαγωγικές τάσεις των Σλαβομακεδόνων υποψηφίων των Σκοπίων, όσο το γεγονός ότι οι δύο συμπρατριώτες τους Αλβανοί υποψήφιοι για την προεδρία της ΠΓΔΜ ζητούν επιμόνως αναθεώρηση του Συντάγματος της χώρας, ώστε να εξισωθούν πλήρως ως συστατικές εθνότητες οι Αλβανοί με τους Σλαβομακεδόνες, ενώ παραλλήλως τάσσονται αναφανδόν υπέρ της αποσχίσεως του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία και της αναγνωρίσεώς του ως ανεξάρτητης χώρας. Δικαίως ανησυχούν οι ηγετικοί κύκλοι των Σκοπίων, δεδομένης της ευαίσθητης εθνολογικής συνθέσεως της χώρας τους - με τους Αλβανούς να αποτελούν σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού. Πολύ περισσότερο είναι δικαιολογημένες οι ανησυχίες τους, καθώς γνωρίζουν ότι αυτού του είδους οι επεκτατικές μεγαλοϊδεατικές απόψεις δεν εκφράζουν απλώς απόψεις ακραίων εθνικιστικών αλβανικών κύκλων της ΠΓΔΜ, αλλά εκπορεύονται απευθείας από την Αλβανία - και μάλιστα από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας αυτής. Μόλις προ εβδομάδων, ο επανεκλεγείς πανηγυρικά στην προεδρία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα δήλωσε: «Οι αλβανικοί πληθυσμοί στο Κόσοβο, στη Μακεδονία, στο Μαυροβούνιο και στην Ελλάδα δεν πρέπει να είναι αντικείμενο κακής μεταχείρισης... Αν δεν σταματήσει ο αντιαλβανικός ρατσισμός, δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα οι Αλβανοί να ενωθούν για να σχηματίσουν μια ομοσπονδία των ελεύθερων Αλβανών των Βαλκανίων, ως θεμελιακή προϋπόθεση επιβίωσης»! Δοθέντος δε ότι ανάλογες απόψεις, λιγότερο ή περισσότερο συγκαλυμμένες, εκφράζονται κατά καιρούς και από στελέχη του κυβερνώντος σοσιαλιστικού κόμματος, σχηματίζεται βασίμως η υποψία ότι η πολιτική ηγεσία της Αλβανίας, βοηθούσης και της απειρίας των Αλβανών πολιτικών σε θέματα διεθνούς πολιτικής, μάλλον δεν αντιλαμβάνεται τις εξαιρετικά αποσταθεροποιητικές και επικίνδυνες επιπτώσεις παρομοίων θέσεων, τόσο για τις χώρες της Βαλκανικής όσο και για τις ίδιες τις αλβανικές μειονότητες. Δυστυχώς, ο πόλεμος του ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας και η βίαιη «ντε φάκτο» απόσπαση του Κοσσυφοπεδίου από τη γιουγκοσλαβική επικράτεια ενίσχυσαν τις αυταπάτες αλβανικών κύκλων, ότι δήθεν είναι εφικτή η επέκταση της αλβανικής κυριαρχίας σε περιοχές γειτονικών χωρών και ο ακρωτηριασμός της εδαφικής τους ακεραιότητος υπέρ των Τιράνων, αρκεί να εξασφαλισθεί η υποστήριξη της Ουάσιγκτον. Η εξαφάνιση παρόμοιων αυταπατών αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση σταθερότητος στα Βαλκάνια και στο καθήκον εξαφανίσεώς τους οφείλουν να βοηθήσουν και εκείνοι που με τη δράση τους συνέτειναν αντικειμενικά στην υπόθαλψή τους.