Οι δύο διαστάσεις
Σε πεδίο οξείας πολιτικής αντιπαραθέσεως θα μεταβληθεί σήμερα η Βουλή για το ζήτημα του «βιντεολόττο». Οπως προκύπτει και από την ομιλία του στη σύνοδο της Κοινοβουλευτικής Ομάδος του κόμματός του, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως είναι αποφασισμένος να συνεχίσει στη γραμμή της καταγγελίας των διαπλεκομένων συμφερόντων και της διαφθοράς. Η υπόθεση του «βιντεολόττο» είναι αρκούντως κραυγαλέα, ώστε να του προσφέρει την ευκαιρία για μία εντυπωσιακή εκκίνηση. Προς το παρόν, η κυβέρνηση αποφεύγει «να σηκώσει το γάντι». Διά του εκπροσώπου της περιορίσθηκε σε γενικούς χαρακτηρισμούς εναντίον της Ν.Δ. και του αρχηγού της, ενώ παραλλήλως επιχειρεί να αυτοπροβληθεί ως υπερασπιστής της πολιτικής ομαλότητος. Είναι ενδεικτικό, όμως, ότι ο πρωθυπουργός επέλεξε να απουσιάσει από τη σημερινή κοινοβουλευτική μάχη. Προφανώς, επιθυμεί να υποβαθμίσει το πρόβλημα στο επίπεδο μίας συμβάσεως, αφαιρώντας την ευρύτερη πολιτική σημασία του. Η υπόθεση, όμως, δεν είναι μία απλή μεγάλη σύμβαση. Η κυβέρνηση δεν έχει δώσει επαρκείς εξηγήσεις για την απόφασή της να επιλέξει το «βιντεολόττο». Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι η επιλογή δεν είναι τυχαία. Υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις ότι υπαγορεύθηκε από σκοπιμότητες. Για την εγκατάσταση του πυκνότατου δικτύου «κουλοχέρηδων» στην Ελλάδα ένας συγκεκριμένος επιχειρηματικός όμιλος διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα. Είναι αξιοσημείωτο, μάλιστα, ότι στο σχετικό διαγωνισμό η τεχνική πτυχή της προσφοράς θα βαθμολογηθεί με 70%, ενώ η οικονομική πτυχή μόνο 30%. Πέρα, όμως, από τη διάσταση της «διαπλοκής», υπάρχει και η κοινωνική διάσταση. Δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση να αποφασίζει να πλημμυρίσει την Ελλάδα με τα γνωστά μηχανήματα ελαφρά τη καρδία. Ο τομέας του «τζόγου» είναι ήδη υπέρμετρα διογκωμένος. Το «βιντεολόττο» έχει το δέλεαρ μιας αμεσότητος, η οποία είναι πολύ εύκολο να παρασύρει και να εθίσει τη νεολαία. Οπως ήδη σημειώσαμε, η κυβέρνηση έχει προς το παρόν αποφύγει να ανταποκριθεί στην πρόκληση της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Δεν είναι, όμως, καθόλου σίγουρο ότι με τη στάση της θα επιτύχει να κλείσει γρήγορα το θέμα. Τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολιτεύσεως, παρ' ότι δεν επιθυμούν να ταυτισθούν με τη Ν.Δ., είναι εξίσου εχθρικά και ειδικώς έναντι της επιλογής του «βιντεολόττο» και γενικώς έναντι του μείζονος προβλήματος των διαπλεκομένων συμφερόντων. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια ιδιότυπη πολιτική απομόνωση. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και εκτιμήσεις, οι προεκλογικές σκοπιμότητες των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως δεν θα επιτρέψουν η εν εξελίξει αντιπαράθεση να εκφυλισθεί και το θέμα να ξεχασθεί. Το πιθανότερο είναι ότι θα παραμείνει στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, γεγονός το οποίο, αργά ή γρήγορα, θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να αλλάξει τακτική και να δώσει μάχη. Μια τέτοια μάχη, όμως, δεν είναι ό,τι καλύτερο για να συσπειρώσει το κυβερνών κόμμα, δεδομένου ότι πολλά στελέχη του είναι ιδιαιτέρως εχθρικά προς τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.