ΑΚΙΣ (19-10-99)
Ερωτήματα...	Τι είναι, τελικά, ο νεοέλληνας; Είναι «βολεψάκιας»; «Αλογομούρης»; «Ωχαδερφιστής»; «Αεριτζής»; «Οπορτουνιστής»; «Απολίτικος»; «Κομματόσκυλο»; «Λαϊκιστής»; «Της κονόμας»; Τι απ' όλα είναι τελικά; Μήπως είναι όλα τα ανωτέρω εκτεθέντα μαζί; Κι αν είναι, τότε τι δουλειά έχει στην ουρά για να προσκυνήσει την εικόνα «Αξιον Εστί»; Πώς συμβιβάζεται το κυνήγι του εύκολου κέρδους, το κυνήγι του ρουσφετιού, το «λάδωμα» του κρατικού υπαλλήλου «για να γίνει η δουλειά μας» με την πίστη στην Παναγία; Γιατί, ασφαλώς, δεν είναι λίγοι εκείνοι που «παίζουν» στο Χρηματιστήριο και που έχουν ήδη προσκυνήσει την εικόνα. Πολλοί δε θα έκαναν και την κρυφή ευχή «να πάει πάνω η Σοφοκλέους»! Λοιπόν, τι είμαστε τελικά; Πώς τα συνδυάζουμε όλα; Σ' όποιον αρέσουμε, αγαπητοί. Αυτοί είμαστε. Και πιστοί και «παίκτες» και «κυνηγοί» και πολλά άλλα. Ετσι είμαστε, γιατί έχουμε κάτι που λείπει από πολλούς άλλους λαούς. Την «ψυχούλα», που πεταρίζει, που ερωτεύεται, που «παίζει», που τρέχει στα χρηματιστήριο, που αγοράζει «μπλου τσιπς» για «να τα βρουν τα παιδιά» και που δεν ξεχνάει την πίστη και την παράδοση και σπεύδει να σταθεί στη σειρά για να ακουμπήσει τα χείλη του στο «τίμιο ξύλο». Δεν είναι «για γέλια», αγαπητοί. Ο νεοέλληνας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Προτιμότερος από κάθε άλλο Ευρωπαίο και καλύτερος από πολλούς υπερποντίους. Και, εν κατακλείδι, σ' όποιον αρέσει! ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ