Το μαρτύριο
των πολλών
Το χθεσινό κυκλοφοριακό χάος στην πρωτεύουσα δεν ήταν κάτι πρωτοφανές, αλλά ο πολίτης δεν έχει κανένα λόγο να συμβιβασθεί μ' ένα φαινόμενο, το οποίο στρέφεται ευθέως εναντίον της ποιότητος της ζωής του. Το γεγονός ότι ορισμένες ομάδες -δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα- διαμαρτυρομένων μπορούν να κλείνουν τους δρόμους και να μετατρέπουν σε κόλαση την καθημερινότητα εκατομμυρίων εργαζομένων, αποδεικνύει ότι η πολιτεία ολιγωρεί κατά ανεπίτρεπτο τρόπο. Θα πρέπει εξ υπαρχής να υπογραμμισθεί ότι η «Κ» δεν αμφισβητεί το δικαίωμα οποιασδήποτε κατηγορίας πολιτών να εκφράσει με μια συγκέντρωση ή πορεία τη διαμαρτυρία της. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ομάδες εργαζομένων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν ζωτικής σημασίας προβλήματα, όπως είναι το φάσμα της ανεργίας. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν είναι δυνατόν ακόμα και απολύτως δικαιολογημένα διαμαρτυρόμενοι να υποβάλλουν τους συμπολίτες τους στο γνωστό μαρτύριο του κυκλοφοριακού χάους. Εκτός, άλλωστε, από την προσωπική ταλαιπωρία όσων κινούνται στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου της πρωτεύουσας, υπάρχει και η οικονομική διάσταση. Κάθε κλείσιμο δρόμου προκαλεί την απώλεια δεκάδων, ίσως και εκατοντάδων, χιλιάδων εργατοωρών. Το κόστος αυτό μπορεί να μην είναι προφανές, αλλά είναι υπαρκτό και για τις επιχειρήσεις και για την εθνική οικονομία. Το αξιοσημείωτο είναι ότι το πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί εύκολα και, μάλιστα, χωρίς να θιγεί ούτε κατά κεραία το δικαίωμα του οποιουδήποτε να εκδηλώσει τη διαμαρτυρία του. Σ' όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι πορείες πραγματοποιούνται υπό την επίβλεψη της αστυνομίας σε μια λωρίδα του δρόμου, δεδομένου ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων οι διαμαρτυρόμενοι ανέρχονται σε λίγες εκατοντάδες άτομα. Με τον τρόπο αυτό και η διαμαρτυρία πραγματοποιείται και η επίπτωση στο κυκλοφοριακό περιορίζεται σε ανεκτά επίπεδα. Παρ' ότι η λύση είναι και γνωστή και απλούστατη στην εφαρμογή της, η πολιτεία διστάζει να την επιβάλλει. Προφανώς, παραμένει δέσμια μιας κακώς εννοούμενης ευαισθησίας. Φοβάται μήπως κατηγορηθεί ότι παραβιάζει δημοκρατικά δικαιώματα. Στην πραγματικότητα, όμως, με την ολιγωρία της παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των υπολοίπων, αφού, όπως ήδη σημειώσαμε, το πρακτικό αποτέλεσμα της στάσεώς της είναι, αφ' ενός, η αφάνταστη ταλαιπωρία των Αθηναίων και, αφ' ετέρου, η απώλεια τεράστιου αριθμού εργατοωρών. Η κατάσταση, όμως, έχει υπερβεί κάθε όριο, γεγονός το οποίο καθιστά επιτακτική την ανάγκη μιας συνολικής ρυθμίσεως, η οποία να θεσπίζει αυστηρούς κανόνες. Δεν είναι δυνατόν όλα τα κόμματα, με πρώτο το κυβερνών, να ομιλούν κατά κόρον για την καθημερινότητα του πολίτη και ταυτοχρόνως να επιδεικνύουν μια τόσο μεγάλη αδιαφορία, ή τουλάχιστον έλλειψη πολιτικού θάρρους.