ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (21-09-99)

Θα 'ρθει και το γέλιο
Με εμφανή αμηχανία και νευρικότητα παρουσίαζε η κ. Κορομηλά τις πρώτες ώρες του τηλεμαραθώνιου και μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν έδειχνε σημάδια βελτίωσης. Οσο για τις ερωτήσεις προς τους καλεσμένους ούτε πρωτάκι σε σχολή δημοσιογραφίας π.χ. «Πώς νιώθατε τις στιγμές που σώζατε ανθρώπους;» - προς τους άνδρες των σωστικών συνεργείων που είχαν προσκληθεί στο στούντιο. Από τα χίλια πράγματα που μπορεί κανείς να ρωτήσει αυτούς τους ανθρώπους, που αποτελούν τα σπανιότερα δείγματα ειλικρινούς και έμπρακτης αφοσίωσης στο χρέος προς τον συνάνθρωπο δεν βρήκε η κ. Κορομηλά ούτε ένα να ρωτήσει και κατέφυγε στην πιο αμήχανη λύση. Δεν είναι εύκολη δουλειά να κάνεις θέαμα διαρκείας την έκφραση συναισθημάτων, πολύ περισσότερο όταν για πολλά από αυτά χρειάζεται να υποδυθείς. Θα περάσουν όμως οι δύσκολες ώρες και μακάρι να 'ναι γρήγορα χωρίς άλλα προβλήματα και μετά θα 'ρθουν οι στιγμές της χαράς. Πάντα έτσι γίνεται, θα γίνει το ίδιο και αυτή τη φορά. Και για τότε έχω ετοιμάσει από τώρα τα καλύτερά μου. Προβλέπω τηλεοπτική χρονιά με στιγμές ευθυμίας και τρελού κεφιού, τέτοιες που δεν έχουμε ξαναζήσει. Είδα τα σημάδια για το τι μας περιμένει και κατάλαβα. Πρώτα πρώτα είδα τον κ. Γκλέτσο πρασινοσκούφη σε τρέιλερ στον ΑΝΤ1 και κάνω όρεξη από τώρα. Αλήθεια, έτσι αξιωματικό του στρατού, καμαρωτό, να πρωταγωνιστεί σε ελληνική σειρά, αν δεν κάνω λάθος, έχουμε να δούμε από την εποχή του Βαρτάνη. Ξανανοίγει ξεχασμένους δρόμους ο κ. Γκλέτσος. Είδα επίσης σε τρέιλερ του Mega τον κ. Τζώρτζογλου Σέρβο φαντάρο εκεί που πέφτει επάνω στην απαστράπτουσα πλουσία κ. Ντενίση και εξ όσων γνωρίζουμε από τα δελτία Τύπου η συνάντηση θα εξελιχθεί σε μέγα πάθος και ευθύς η σειρά πήρε τιμητική θέση στις μελλοντικές αγαπημένες μου - κάτι τέτοια είναι η χαρά του επαγγέλματος. Πάντως η αλήθεια είναι πως παρά τη μεγάλη και εμφανή προσπάθεια να πετύχουν τον πρωτότυπο συνδυασμό, τη «χημεία» των πρωταγωνιστών, την έκπληξη στα σενάρια τα κανάλια παραμένουν απελπιστικά ίδια με τα ίδια ακριβώς πρόσωπα να ανακυκλώνονται και να ανακοινώνονται ως «νέα» ονόματα, παλιά, παμπάλαια και μάλλον κουρασμένα, άλλα που δεν έδειξαν σε διάφορες καναλικές τους βόλτες να διαθέτουν ιδιαίτερο ταλέντο για το γυαλί - κρίμα που η επιμονή τους δεν είναι ανάλογη με τις τηλεοπτικές τους δυνατότητες. Μερικοί πάλι που πήραν μεγαλύτερο αέρα από όσο σήκωναν οι προδιαγραφές τους προτίμησαν να επιστρέψουν σε γνώριμα χωράφια, εκεί απ' όπου ξεκίνησαν. Το χειρότερο είναι ότι πηγαινοέρχονται οι ίδιοι εκείνοι που βλέπουν το αστέρι τους να θαμπώνει στο ένα κανάλι και ελπίζουν ότι η αλλαγή στρατοπέδου θα τους ξαναδώσει λίγη λάμψη, νέα ώθηση. Συνήθως δεν συμβαίνει αυτό εκτός εάν αποκαλύψουν κρυμμένες δυνάμεις και καταφέρουν να παρουσιάσουν ένα εντελώς καινούργιο πρόσωπο. Δυστυχώς, οι περισσότεροι που επιμένουν στη γυροβολιά από κανάλι σε κανάλι, ούτε που το βάζει το μυαλό τους ότι έχουν γίνει μονότονοι και πληκτικοί, πιστεύουν πως το κοινό παθιάζεται με αυτό που του δίνουν και πως διάφορες άλλες αντιξοότητες τους εμποδίζουν από το να στεριώσουν για πάντα στην κορυφή του τηλεοπτικού σουξέ. Αλλά οι ανάγκες των καναλιών είναι τόσο μεγάλες που βρίσκουν πάντα γωνιές που θέλουν «κάλυψη», είναι και οι καλές γνωριμίες, ε, όλα μετράνε.
Γράφει η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ

	ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (21-09-99)
Θα 'ρθει και το γέλιο	Με εμφανή αμηχανία και νευρικότητα παρουσίαζε η κ. Κορομηλά τις πρώτες ώρες του τηλεμαραθώνιου και μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν έδειχνε σημάδια βελτίωσης. Οσο για τις ερωτήσεις προς τους καλεσμένους ούτε πρωτάκι σε σχολή δημοσιογραφίας π.χ. «Πώς νιώθατε τις στιγμές που σώζατε ανθρώπους;» - προς τους άνδρες των σωστικών συνεργείων που είχαν προσκληθεί στο στούντιο. Από τα χίλια πράγματα που μπορεί κανείς να ρωτήσει αυτούς τους ανθρώπους, που αποτελούν τα σπανιότερα δείγματα ειλικρινούς και έμπρακτης αφοσίωσης στο χρέος προς τον συνάνθρωπο δεν βρήκε η κ. Κορομηλά ούτε ένα να ρωτήσει και κατέφυγε στην πιο αμήχανη λύση. Δεν είναι εύκολη δουλειά να κάνεις θέαμα διαρκείας την έκφραση συναισθημάτων, πολύ περισσότερο όταν για πολλά από αυτά χρειάζεται να υποδυθείς. Θα περάσουν όμως οι δύσκολες ώρες και μακάρι να 'ναι γρήγορα χωρίς άλλα προβλήματα και μετά θα 'ρθουν οι στιγμές της χαράς. Πάντα έτσι γίνεται, θα γίνει το ίδιο και αυτή τη φορά. Και για τότε έχω ετοιμάσει από τώρα τα καλύτερά μου. Προβλέπω τηλεοπτική χρονιά με στιγμές ευθυμίας και τρελού κεφιού, τέτοιες που δεν έχουμε ξαναζήσει. Είδα τα σημάδια για το τι μας περιμένει και κατάλαβα. Πρώτα πρώτα είδα τον κ. Γκλέτσο πρασινοσκούφη σε τρέιλερ στον ΑΝΤ1 και κάνω όρεξη από τώρα. Αλήθεια, έτσι αξιωματικό του στρατού, καμαρωτό, να πρωταγωνιστεί σε ελληνική σειρά, αν δεν κάνω λάθος, έχουμε να δούμε από την εποχή του Βαρτάνη. Ξανανοίγει ξεχασμένους δρόμους ο κ. Γκλέτσος. Είδα επίσης σε τρέιλερ του Mega τον κ. Τζώρτζογλου Σέρβο φαντάρο εκεί που πέφτει επάνω στην απαστράπτουσα πλουσία κ. Ντενίση και εξ όσων γνωρίζουμε από τα δελτία Τύπου η συνάντηση θα εξελιχθεί σε μέγα πάθος και ευθύς η σειρά πήρε τιμητική θέση στις μελλοντικές αγαπημένες μου - κάτι τέτοια είναι η χαρά του επαγγέλματος. Πάντως η αλήθεια είναι πως παρά τη μεγάλη και εμφανή προσπάθεια να πετύχουν τον πρωτότυπο συνδυασμό, τη «χημεία» των πρωταγωνιστών, την έκπληξη στα σενάρια τα κανάλια παραμένουν απελπιστικά ίδια με τα ίδια ακριβώς πρόσωπα να ανακυκλώνονται και να ανακοινώνονται ως «νέα» ονόματα, παλιά, παμπάλαια και μάλλον κουρασμένα, άλλα που δεν έδειξαν σε διάφορες καναλικές τους βόλτες να διαθέτουν ιδιαίτερο ταλέντο για το γυαλί - κρίμα που η επιμονή τους δεν είναι ανάλογη με τις τηλεοπτικές τους δυνατότητες. Μερικοί πάλι που πήραν μεγαλύτερο αέρα από όσο σήκωναν οι προδιαγραφές τους προτίμησαν να επιστρέψουν σε γνώριμα χωράφια, εκεί απ' όπου ξεκίνησαν. Το χειρότερο είναι ότι πηγαινοέρχονται οι ίδιοι εκείνοι που βλέπουν το αστέρι τους να θαμπώνει στο ένα κανάλι και ελπίζουν ότι η αλλαγή στρατοπέδου θα τους ξαναδώσει λίγη λάμψη, νέα ώθηση. Συνήθως δεν συμβαίνει αυτό εκτός εάν αποκαλύψουν κρυμμένες δυνάμεις και καταφέρουν να παρουσιάσουν ένα εντελώς καινούργιο πρόσωπο. Δυστυχώς, οι περισσότεροι που επιμένουν στη γυροβολιά από κανάλι σε κανάλι, ούτε που το βάζει το μυαλό τους ότι έχουν γίνει μονότονοι και πληκτικοί, πιστεύουν πως το κοινό παθιάζεται με αυτό που του δίνουν και πως διάφορες άλλες αντιξοότητες τους εμποδίζουν από το να στεριώσουν για πάντα στην κορυφή του τηλεοπτικού σουξέ. Αλλά οι ανάγκες των καναλιών είναι τόσο μεγάλες που βρίσκουν πάντα γωνιές που θέλουν «κάλυψη», είναι και οι καλές γνωριμίες, ε, όλα μετράνε. Γράφει η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ