ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ (31-08-99)

Ο... συνήθης «οργασμός» συσκέψεων και προετοιμασίας, που πάντα προηγείται πριν από την ΔΕΘ (και τις θεσμοθετημένες οικονομικές εξαγγελίες!) επικρατεί τούτες τις μέρες στα κυβερνητικά γραφεία και το Μέγαρο Μαξίμου, εν όψει της πρωθυπουργικής ομιλίας το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη -και φανταζόμαστε πως η αγωνία των συσκεπτομένων αλλά και του ίδιου του κ. Σημίτη, θα είναι τι... να βρει να εξαγγείλει που να μην έχει ήδη γραφεί και προεξοφληθεί από τις εφημερίδες και τα ΜΜΕ!

Εκτός, πια κι αν ο «εντυπωσιασμός» (ιδιαίτερου «ειδικού βάρους» κατά τη φετινή Διεθνή Εκθεση, αφού σε κάθε περίπτωση το 2000 είναι έτος εκλογικό!) να έγκειται ακριβώς στο ότι ο κ. Σημίτης τελικά δεν θα εξαγγείλει τίποτε από τα «προεξοφληθέντα» -τώρα αν αυτό θα είναι «καλό» ή «κακό» για μας όλους, αυτό θα... φανεί στη νεκροψία!

Την Πέμπτη, πάντως, αμέσως μετά από ένα «κρίσιμο» (αλλά όλα έτσι δεν τα χαρακτηρίζουν;) Εκτελεστικό Γραφείο, θα συνεδριάσει η Κυβερνητική Επιτροπή για να συγκεκριμενοποιήσει απολύτως (ως προς τους δεκαδικούς και τις... υποδιαιρέσεις, υποθέτουμε -το όποιο «ψητό» δεν πιστεύουμε να μην έχει ήδη αποφασισθεί!) και τα φορολογικά που θ' ανακοινωθούν αλλά και τα πρόσθετα αντιπληθωριστικά μέτρα που θα ληφθούν για να πιάσουμε εκ του ασφαλούς κι αυτό το δύσκολο «κριτήριο» για την ΟΝΕ. Και μετά...

Ε, «μετά» βλέπουμε! Γιατί μπορεί μεν ο πρωθυπουργός να «διαβεβαίωσε» τους υπουργούς την περασμένη εβδομάδα πως δεν υπάρχει περίπτωση ούτε για ανασχηματισμό, ούτε για αλλαγή του εκλογικού νόμου, ούτε «φυσικά» για πρόωρες εκλογές, αλλά τα ξέρετε τώρα: στην πολιτική (ΚΑΙ στην πολιτική, δηλαδή...) «ποτέ μη λες ποτέ!» Ιδίως, μάλιστα, όταν δεν είναι λίγοι εκείνοι στο Κίνημα (λίγοι, και στην κυβέρνηση...) που «στοίχημα δεν βάζουν» ότι αποκλείεται να έχουμε «πρώιμες» κάλπες εκεί περί τον Οκτώβριο!

Αν οι βολιδοσκοπήσεις και τα σχέδια για την εκλογή Προέδρου τον Μάρτιο δεν «βγαίνουν θετικά» αν τελικά εκτιμηθεί πως με «βέβαιη» την ΟΝΕ (και περί τον Μάρτιο του 2000 θα είναι σχεδόν βέβαιη...), δεν αποκλείεται ο κόσμος να πει στον εκσυγχρονισμό «ευχαριστούμε για την ένταξη - αφήστε τώρα να... δοκιμάσουμε και τους άλλους!», αν η περιβόητη «ανασυγκρότηση» και «ανασύνταξη» του ΠΑΣΟΚ προχωράει όπως... προχωράει σήμερα, δεν αποκλείεται ο κ. Σημίτης να... θυμηθεί το 1996 (και τότε διέψευσε τα περί πρόωρων εκλογών!) και ν' ακούσει εκείνους τους συνεργάτες του (κυρίως «εκσυγχρονιστές» υπουργικού... στενού επιπέδου!) και να μας στείλει στις κάλπες με... κοντομάνικα και ίχνη αντιηλιακού στις πλάτες!

Και μια και θίξαμε την «ανασύνταξη» του ΠΑΣΟΚ: αλήθεια, τι να ενοούσε ο (επανεμφανισθείς στο προσκήνιο - και δυνατά!) «στρατηγός» Θόδωρος Τσουκάτος στη χθεσινή ομιλία του στην «Επιτροπή Ανασυγκρότησης» του ΠΑΣΟΚ του Νομού Ηρακλείου, ότι «το κόμμα (σ.σ. καλά, από πότε έπαψε να είναι... Κίνημα, σύντροφε;) δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ένας μηχανισμός παραγόντων, πρέπει ν' ανοίξουμε τις πόρτες και τα παράθυρά του για να μπει ήλιος, να μπει φως...»; Καλό είναι (γενικώς...) αλλά ειπωμένο από το «στρατηγό», σε βάζει σε σκέψεις αν πρόκειται για... αυτοκριτική ή για αλλαγή πορείας!

Προεδρικές εκλογές και... εγγραφές υποθηκών «διά παν ενδεχόμενον»; Γιατί αυτή η ξαφνική (όπως και να το δεις, με τις σημερινές συγκυρίες ξαφνική είναι...) υποψηφιότητα με «επώνυμες» υπογραφές υποστηρικτών της (με πρώτη του ίδιου του πρωθυπουργού!) για το Νόμπελ Ειρήνης του 2000 του αγαπημένου (και απρόβλεπτου, και συχνά αμφιλεγόμενου, και... -αλλά τι σημασία έχουν αυτά;) Μίκη Θεοδωράκη, γεννά σκέψεις και δίνει αφορμή για σεναριολογίες που συνδέονται με την προεδρική εκλογή του επόμενου Μάρτη...

Αν δεν «κάτσει» η πρόταση (στην οποία τυπικά εμμένει το ΠΑΣΟΚ...) για τον κ. Κωστή Στεφανόπουλο, αν χρειασθεί να υπάρξει άλλη πρόταση «αποδεκτή» και από την Αριστερά, αν αληθεύουν τα κυκλοφορούντα πως τον Μίκη τον είχαν «σκεφθεί» και στη Ν.Δ., αν...αν...αν! Προβάλλεις, λοιπόν, από τώρα σε πολιτικό επίπεδο τον διάσημο μουσικοσυνθέτη, αφήνεις το όνομα να «τρέχει» στην επικαιρότητα και αν... «χρειασθεί» σπεκουλάρεις σ' αυτό και για τις «ιθαγενείς» πολιτικές ανάγκες!

Λάβρος κατά της ιδέας της άρσης του ελληνικού «βέτο» στα χρηματοδοτικά πρωτόκολλα της Ε.Ε. προς την Τουρκία, εμφανίσθηκε με χθεσινό άρθρο του (που έγινε και πρώτο θέμα -άβυσσος η κρίση του ανθρώπου...) στα «Νέα», ο τέως υπουργός Εξωτερικών κ. Θόδωρος Πάγκαλος, που δεν δίστασε να χαρακτηρίσει «γραικύλους» και «ανιστόρητους» όσους πιέζουν για αλλαγή της εξωτερικής μας πολιτικής προς αυτή την κατεύθυνση, δεχόμενος μόνο να πρωτοστατήσει η Ελλάδα για παροχή κοινωνικής βοήθειας προς την δοκιμαζόμενη από το σεισμό Τουρκία, «αλλά ώς εδώ!».

Τώρα, δεν ξέρουμε αν αυτή η υπό σκέψη στροφή της εξωτερικής πολιτικής (που για πολλούς, σε διάφορες πλευρές, αποτελεί «στροφή ρεαλισμού»...) είχε αποφασισθεί επί υπουργίας... άλλου υπουργού Εξωτερικών πλην του «άσπονδου συντρόφου» του κ. Πάγκαλου, Γιώργου Παπανδρέου, θα προκαλούσε μια τόση σφοδρή αντίθεση (και επίθεση, με σκληρούς χαρακτηρισμούς για την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ...) του τέως υπουργού, αλλά σίγουρα ο κ. Πάγκαλος είναι από τους πολιτικούς που δεν... αποκλείει την εμπάθεια από τις διαδικασίες της καθαρά πολιτικής του κρίσης!

Γούστο, πάντως, έχει η απάντηση που έδωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Δημήτρης Ρέππας χθες κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, όταν ρωτήθηκε πώς σχολιάζει «και σε ποιους αναφέρεται...» ο κ. Πάγκαλος: «ο κ. Πάγκαλος, είναι από τους... στυλοβάτες της κυβέρνησης!», είπε, αγέρωχα και... σίγουρα ο εκπρόσωπος της κυβερνήσεως, αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα περί «γραικύλων» και «ανιστόρητων» δεν απευθύνονται στους υπεύθυνους της «στροφής», αλλά σ' εκείνους που... συμφωνούν με τη στροφή της κυβέρνησης! Παλιοδουλειά κι' αυτή του κυβερνητικού εκπροσώπου...

Και στη Ν.Δ., πάντως, (την Πέμπτη θα συναντηθεί για το ζήτημα ο κ. Παπανδρέου με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Καραμανλή...) οι αντιδράσεις, πλην Μητσοτάκη φυσικά, είναι αρνητικές γι' αυτήν την αλλαγή πολιτικής: θεωρούν την άρση του «βέτο» (κι ας πούμε την «εμφατικότερη» επίδειξη χειρονομίας καλής θελήσεως προς την Αγκυρα...) ως «μη ώριμη» κίνηση, ότι δεν έχουν εξασφαλισθεί τα ανάλογα ανταλλάγματα και διαβεβαιώσεις από τουρκικής πλευράς και...συμφωνούν με τις θέσεις Πάγκαλου, «ναι στη γενναία ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά... ώς εδώ!».

Μ' όσους μιλάς, πάντως, σε όποια πλευρά κι αν βρίσκονται όλοι (πλην των... φανατικών «εθνοκαπήλων»!) στο «κατ' ιδίαν» σού ομολογούν πως το «βέτο» ό,τι ήταν να προσφέρει το πρόσφερε κι από δω κι εμπρός μάλλον προβλήματα δημιουργεί. Τώρα γιατί αυτό το ειλικρινές «κατ' ιδίαν» δυσκολεύεται τόσο πολύ να βγει και... δημόσια, είναι άλλο ζήτημα της σύγχρονης νεοελληνικής πολιτικής ψυχοπαθολογίας!

Θάνος Οικονομόπουλος