ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ (26-08-99)

Eφιάλτης στο δρόμο που είχε λεύκες. Τελικά, ενώ οι γλάστρες κάνουν λαμπρή καριέρα, το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου τύχει στην Ελλάδα, είναι να είσαι δέντρο. Τι ήταν να χαρούμε για τις λίγες φωτιές και τις επιτυχείς κατασβέσεις του φετινού καλοκαιριού; Εκεί που όλα πήγαιναν καλά, έγινε το κακό. Οχι, δεν ξέσπασε καμιά τεράστια πυρκαγιά. Απλώς, στο υπουργείο Γεωργίας, άρχισαν κάποιοι να έχουν υπαρξιακές αγωνίες: «Τι είναι δάσος»; αναρωτιούνται ξαφνικά. Και τώρα ο κ. Ανωμερίτης, «απειλεί» να προχωρήσει τις ρυθμίσεις Τζουμάκα για τον χαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων, αλλά «ακόμη πιο τολμηρά». Οι γνωρίζοντες, φοβούνται ότι, μετά τη «φωτιά», θα δούμε και το «τσεκούρι», ως αποτέλεσμα αυτής της υπόθεσης, που στην ουσία πιστεύουν ότι θα επιχειρήσει να νομιμοποιήσει ό,τι έχει χτιστεί μέχρι σήμερα σε «δασικές» εκτάσεις, ενώ, δεν αποκλείεται, παίρνοντας αφορμή από τις υπαρκτές περιπτώσεις στις οποίες η γραφειοκρατία για ένα πεύκο δημιουργεί μεγάλα και άδικα προβλήματα σε ιδιοκτήτες νόμιμης γης, να έρθει πια η ώρα και του... «δολοφόνου με το πριόνι».

H μόνη μας ελπίδα πλέον, είναι όσοι έχουν ήδη χτίσει σε καμένη γη. Αυτοί, αφού έκαναν τη δουλειά τους, κατά παράδοξο τρόπο, έχουν μετατραπεί σήμερα όλοι σε ακτιβιστές οικολόγους - μην έρθει κανένας και χτίσει δίπλα! Είναι, δηλαδή, σαν να λέει ότι προσπαθούσε να συμβάλει στην αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, αυτός που συνέλαβε η αστυνομία να πουλάει κλεμμένες πράσινες κάρτες προς 150.000 δρχ. έκαστη. Πάντως, η υποκρισία που περιέχουν όλα αυτά, δεν είναι τελικά τίποτε δίπλα στα καταπληκτικά μαθήματα που (εξακολουθούν να) μας προσφέρουν δωρεάν κάποιοι ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων.

Nα, λ.χ., ο λάβρος «σοσιαλιστής» Τόνι Μπλερ, ο οποίος, σύμφωνα με τον Γκάρντιαν, καταρτίζει τον... «Θατσερικότερο» προϋπολογισμό που γνώρισε η Αγγλία, όχι από την εποχή της Θάτσερ, αλλά από την εποχή του Μακμίλαν. Στη Γαλλία, ένας άλλος «σοσιαλιστής», ο Λοράν Φαμπίς, προτείνει τη μείωση των φόρων, λησμονώντας να πει ότι αν τελικά πραγματοποιηθεί, το πρώτο αποτέλεσμά της θα είναι η μείωση και του κοινωνικού κράτους, όποιου τελοσπάντων έχει απομείνει. Βέβαια, τα «σκήπτρα υποκρισίας» της εβδομάδος, τα κρατεί ο Μπορίς Γέλτσιν, αν και πολλοί αποδίδουν τις εξωφρενικές δηλώσεις του σε ένα συνδυασμό μέθης και ασθενείας. Είπε λοιπόν ο Ρώσος πρόεδρος Μπορίς Γέλτσιν, ότι είναι «έτοιμος να τσακίσει τις ΗΠΑ και τη Δύση», σε μια στιγμή που οι Ρώσοι στρατιώτες δεν τολμούν να μπουν στην πόλη Οράκοβατς στο Κοσσυφοπέδιο γιατί δεν τους το επιτρέπει ο UCK και ζητούν την... επέμβαση των δυτικών! Γιατί τα είπε αυτά ο Γέλτσιν, το στενό περιβάλλον του οποίου εμπλέκεται σε μια μυθιστορηματική υπόθεση με μαφίες, μυστικές υπηρεσίες και καταθέσεις στην Ελβετία; Επειδή, συναντώντας τον Κινέζο ομόλογό του, ήθελε να έχει κάνει σαφές στα λόγια, εκείνο που δεν μπόρεσε να κάνει στην πράξη: Ποιος είναι ο «άλλος πόλος» στον πλανήτη.

Φυσικά, δεν έπεισε κανέναν, αφήνοντας τον Μπιλ Κλίντον στη διαρκή μοναξιά του. Αλλά, όπως φαίνεται, «η πολλή μοναξιά, τρώει τον πλανητάρχη». Δεν φτάνει που ήταν χωρίς αντίπαλο, τον αφήσανε και χωρίς φίλες και (από του χρόνου) χωρίς δουλειά τον άνθρωπο και μάλλον άρχισε να ξεφεύγει (και δημοσίως) από τα όρια. Πώς αλλιώς εξηγείται η δήλωση του εκπροσώπου του Λευκού Οίκου (ο οποίος παραμένει στη θέση του), ότι ο πρόεδρος γλείφει τα πούρα του αλλά δεν τα καπνίζει γιατί έχει κόψει το κάπνισμα! Τελικά, στον (Λευκό) Οίκο του κρεμασμένου μιλάνε μόνο για σκοινί.

Eν τω μεταξύ, σαν μετέωρο, κακοχτισμένο αυθαίρετο ταρακουνιέται η εξωτερική μας πολιτική από τις «μετασεισμικές δονήσεις» των όσων έγιναν στην Τουρκία. Εκεί έγινε ο σεισμός, εδώ γίνεται ο «σκοτωμός», με το θέμα της βοήθειας. Ανθρωπισμός και πολιτική μπλέχτηκαν σ' ένα κουβάρι, το οποίο προσπαθεί τώρα διακομματικά να ξεμπλέξει η κυβέρνηση, λέγοντας τώρα ότι θα ζητήσει τη γνώμη των κομμάτων για το σίριαλ της άρσης του ελληνικού βέτο για την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση της Τουρκίας. Κι αυτά, την ίδια στιγμή, που η Αγκυρα έσπευσε να αρνηθεί κάθε βοήθεια από την Αρμενία, το παράδειγμα της οποίας είναι διπλά διδακτικό.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ έχει αρχίσει να σπάει πια τον πάγο του ψυχρού πολέμου με τις ΗΠΑ. Κάποια στιγμή, ισχυροί σεισμοί, του ίδιου ρήγματος με αυτό που έφερε τώρα την καταστροφή στην Τουρκία, χτυπούν την (τότε Σοβιετική) Αρμενία. Το ίδιο βράδυ, σε μια δημοφιλή αμερικανική τηλεοπτική εκπομπή, «πέφτει» η ιδέα: Κάνοντας μια συγκινητική κίνηση καλής θέλησης, οι ΗΠΑ να βοηθήσουν οικονομικά τους Σοβιετικούς να ξεπεράσουν το πρόβλημα. Το αποτέλεσμα; Την επομένη το πρωί, είχε ξεσηκωθεί εναντίον αυτής της πρότασης σύσσωμο το αμερικανικό πολιτικό και πνευματικό κατεστημένο, ανεξαρτήτως κόμματος. Οι πάντες σχεδόν συμφωνούσαν ότι πρέπει να βοηθηθεί ο εχθρός, αλλά, αφού πρώτα βοηθήσει ο ίδιος όσο μπορεί τον εαυτό του. Ετσι, διαμορφώθηκε η ακόλουθη πρόταση: Για κάθε ρούβλι που παίρνει η ΕΣΣΔ από τους εξοπλισμούς για να το δώσει στους σεισμόπληκτους, οι ΗΠΑ να δίνουν ένα δολάριο.

Nα λοιπόν, που η διεθνής εμπειρία βοηθά να δοθούν απαντήσεις και σε τέτοια ερωτήματα. Παρά το δράμα της, η Τουρκία των σεισμών, εξακολουθεί να είναι η Τουρκία της κυπριακής κατοχής, της αμφισβήτησης του καθεστώτος του Αιγαίου, της ανάφλεξης στη Θράκη. Και, όταν, μετά την «καταιγίδα», επιστρέψουμε στα γνωστά, ε, μην αρχίσει η (αναμενόμενη) «κλάψα» της μορφής «μα να μας το κάνουν εμάς αυτό, που συμπαρασταθήκαμε τόσο κ.λπ. κ.λπ.». Πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε ότι, παρά το κλίμα των ημερών, η πολιτική της Αγκυρας θα εξακολουθήσει να ασκείται με το δικό της γνωστό τρόπο. Αν δε ευσταθούν οι πληροφορίες που συνοδεύουν τον ελληνοτουρκικό διάλογο, σύμφωνα με τις οποίες οι Τούρκοι εμφανίζονται τώρα να δίνουν εγγυήσεις για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπόσχονται εντελώς αόριστα να είναι «καλύτεροι στο Αιγαίο», (αλλά με την Ελλάδα παραιτημένη ουσιαστικά από τα 12 μίλια), μα είναι εντελώς αμετακίνητοι στο κυπριακό τους κεκτημένο και μας πληροφορούν και ότι δεν έχουν σκοπό να πιέσουν για άμεση ένταξη στην Ε.Ε. (!), είναι φανερό ότι η Αγκυρα δεν μετακινείται ούτε κατά κεραία από το γνωστό «τα δικά σας δικά μας».

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΜΑΛΟΥΧΟΣ
Ο κ. Θ. Οικονομόπουλος λείπει σε άδεια.