Οταν το Δημόσιο αργεί...
|
Τείνει να καθιερωθεί πλέον ο Αύγουστος ως ο προσφιλέστερος μήνας των διακοπών. Το φαινόμενο εξελίχθηκε στον ιδιωτικό τομέα κάπως όπως η επιδημία. Οσο το κύμα της φυγής μεγάλωνε χρόνο με το χρόνο, συνεχώς περισσότερα καταστήματα, βιοτεχνίες, αλλά και βιομηχανίες αποφάσιζαν να κλείσουν για 10 έως 20 ημέρες, καθώς η πελατεία λιγόστευε και η ομαδική άδεια του προσωπικού συνέφερε οικονομικά. Βεβαίως στον ιδιωτικό τομέα το φαινόμενο εκδηλώθηκε φυσιολογικά, με βάση τον γενικό κανόνα της προσφοράς και της ζητήσεως.
Π.χ., κανείς καταστηματάρχης ναυτιλιακών, αλιευτικών, τουριστικών ειδών, πρακτορείου ταξιδίων κ.λπ. δεν θα 'κανε την τρέλα να βάλει λουκέτο κατακαλόκαιρο και να κάνει τις διακοπές του πάνω στην αιχμή της αγοραστικής κινήσεως του μαγαζιού του. Προφανώς και οι εργαζόμενοι των κατηγοριών αυτών έχουν συμβιβασθεί απολύτως με την ιδέα ότι η άδειά τους δεν μπορεί να ενταχθεί στο θερινό κύμα φυγής, στη διάρκεια του οποίου το προσωπικό όχι μόνον δεν αποδεκατίζεται, αλλά συμπληρώνεται και με εκτάκτους υπαλλήλους.
Από τη λογική και τους κανόνες του ιδιωτικού τομέα περνάμε τώρα στην παράνοια και στο χάος των δημοσίων υπηρεσιών. Διότι η επιδημία της μαζικής φυγής του Αυγούστου εξαπλώθηκε και στο Δημόσιο, πλήττοντας, όμως, αδιακρίτως λειτουργίες και υπηρεσίες. Υπάλληλοι του τουρισμού, λιμενικοί, φύλακες αρχαιολογικών χώρων, τελωνειακοί και δεκάδες άλλες κατηγορίες με αιχμή απασχολήσεώς τους το καλοκαίρι, αξιώνουν και παίρνουν άδεια τον Αύγουστο ή... κατά παραχώρηση τον Ιούλιο. Είδαμε όλοι προ ημερών τη νομάρχη κ. Μπεσμπέα να ωρύεται γιατί βρήκε κατάκλειστη μια υπηρεσία συγκοινωνιών της νομαρχίας Αθηνών και μια χειρόγραφη ανακοίνωση στην πόρτα που πληροφορούσε το κοινό ότι όλοι(!) οι υπάλληλοι «έκαναν χρήση» της θερινής τους αδείας. Ακούσαμε επίσης τον κ. Γκίνη, εκ μέρους των τουριστικών πρακτόρων, να διεκτραγωδεί τον καθημερινό γολγοθά εκατοντάδων ξένων τουριστών κρουαζιεροπλοίων, υψηλότατης οικονομικής στάθμης, οι οποίοι περιμένουν επί ώρες στον Πειραιά να τους ελέγξει τα διαβατήρια ένας(!) τελωνειακός που «αναπληροί» βαρυγκομώντας ολόκληρη την αδειούχο υπηρεσία του...
Τα δύο περιστατικά, τα οποία είναι απλώς ενδεικτικά της κρατικής ραστώνης και παραλυσίας, εντάσσονται ασφαλώς στα «προβλήματα της καθημερινότητας» και στην «ποιότητα ζωής» που τόσο συχνά επικαλείται ο κ. Σημίτης. Με τη διαφορά ότι για να λυθούν τα καθημερινά προβλήματα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, μάλλον πρέπει να υποβαθμισθεί η προνομιακή ποιότητα ζωής ορισμένων συμπολιτών μας...
|
| |
