Προς εμπέδωσιν
Δεν θα ξαναδώ ποτέ την ίδια παράσταση στο θέατρο.
Δεν θα ξαναδώ ποτέ την ίδια παράσταση στο θέατρο.
Σα να γράφουμε όλοι την ίδια τιμωρία στον πίνακα. Σαν να έχει κολλήσει η βελόνα στο πικάπ. Σα να μην υπάρχουν πια πρωτότυπες ιδέες και να αναμασάμε διαρκώς τα ίδια και τα ίδια.
Μπορεί για τον Ουμπέρτο Εκο να μην υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο, αλλά απ' ό,τι διαβάζουμε για τις «νέες» παραγωγές μάλλον και τον χειμώνα δεν θα αλλάξει ιδιαίτερα το τοπίο.
Επαναλήψεις στο θέατρο. Μια πετυχημένη παράσταση μπορεί να διαρκέσει μια ολόκληρη σεζόν. Αντε δύο. Αλλά τρεις; Μαθαίνουμε ότι ορισμένες παραστάσεις που συνοδεύθηκαν από λίστες αναμονής τον περασμένο χειμώνα οδήγησαν τους θεατρικούς επιχειρηματίες στο συμπέρασμα να μην αλλάξουν μαρκίζα ούτε καν διανομή και φέτος. Η επανάληψη τα έχει όλα και συμφέρει. Είναι οικονομική, δεν υπάρχει ρίσκο, κανείς δεν πονοκεφαλιάζει. Μόνον οι θεατές.
Επαναλήψεις στο χορό. Συμβαίνει και στις... καλύτερες ομάδες. Οι χορογράφοι κρίνουν από τις πωλήσεις των εισιτηρίων ποιες παραγωγές υπήρξαν πετυχημένες και τις κουβαλάνε παντού μαζί τους. Το μόνο που αλλάζει είναι το «περιτύλιγμα», δηλαδή το θέατρο, αφού ταξιδεύουν με την ίδια παραγωγή σε φεστιβάλ, εντός κι εκτός Ελλάδας.
Επαναλήψεις στην τηλεόραση. Το «ξαναζεσταμένο» φυγείν αδύνατον. Κάθε καλοκαίρι αποστηθίζουμε τους διαλόγους των τηλεοπτικών σειρών. Δεν είναι και δύσκολο. Σαν να μένουμε επανεξεταστέοι. Και από φθινόπωρο, τα ίδια σίριαλ θα βλέπουμε με τα ίδια πρόσωπα και τα ίδια σκηνικά, μόνο η πλοκή θα αλλάζει λίγο.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Από το σχολείο ακόμη. Η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως. Αυτό το εμπεδώσαμε. Οι ηθοποιοί δεν βαριούνται; Δεν αντιδρούν τα σώματά τους; Δεν αντιδρούν τα σώματά τους; Δεν αντιδρούν τα σώματά τους;
ΣΑΝΤΥ ΤΣΑΝΤΑΚΗ