Διάφορα «σενάρια»
Συνεχίζοντας τις σκέψεις του χθεσινού κυρίου άρθρου της «Καθημερινής» με τις ίδιες ανησυχίες και από την ίδια σκοπιά, ας δούμε τα διάφορα σενάρια πιθανών πολιτικών εξελίξεων σε χρονικό ορίζοντα ενός περίπου χρόνου. Το πρώτο, που ελάχιστοι το συζητούν για να το αποκλείσουν είναι το μόνο κανονικό και κατά κάποιο τρόπο νόμιμο, απολύτως σύμφωνο με το γράμμα και το πνεύμα του πολιτεύματός μας: Είναι να αφεθεί η εκλεγμένη κυβέρνηση, κρινόμενη διαρκώς από την αντιπολίτευση σε «μια πορεία φθοράς μη αναστρέψιμη», να εξαντλήσει την τετραετία για την οποία εξελέγη και να ολοκληρώσει αυτό που η ίδια νομίζει και διακηρύσσει ως έργο της. Ετσι, ενδεχόμενη διαδοχή από τη Ν.Δ. θα είναι ομαλή και πιστεύω ωφέλιμη για την ίδια και ίσως και για τον τόπο. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι είναι η μόνη πολιτικά ομαλή πορεία και κάθε εκτροπή από αυτήν είναι δυνατό να οδηγήσει τη χώρα και τη δημόσια ζωή μας σε μεγαλύτερες ή μικρότερες περιπέτειες και ζημίες. Στο διάστημα ώς το τέλος της τετραετίας θα ολοκληρωθεί (ή όχι) η ένταξή μας στην ΟΝΕ, που θεωρείται ιστορικός ρόλος της σημερινής κυβέρνησης και του κ. Σημίτη και η μόνη στρατηγική της προσήλωση. Είναι δε αναγκαίο και για τη Ν.Δ. να έχει εκπεφρασμένη τη θετική ή αρνητική στάση του λαού πάνω στο κρίσιμο και στρατηγικής σημασίας αυτό θέμα.
Το δεύτερο σενάριο θέλει τον κ. Σημίτη επανερχόμενο από τις θερινές διακοπές του να φέρνει κάποια σχέδια πρόωρων και αιφνίδιων εκλογών σε κάποια ημερομηνία του φθινοπώρου με το ψευδέστατο πάντοτε πρόσχημα του μείζονος «εθνικού θέματος», το οποίο, εκτός των άλλων, έχει καταξευτελίσει και τα «εθνικά θέματα» και θα την πάθουμε όπως ο τσομπάνος με το λύκιο: Κάποτε μπορεί η επίκληση να είναι αληθινή αλλά κανείς δεν θα τους πιστέψει. Οι «σεναριογράφοι» αποδίδουν στον πρωθυπουργό την πρόθεση να αιφνιδιάσει κόμματα και εκλογείς, να τρομοκρατήσει με ψευδή ίσως συνθήματα τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και, κατά κάποιο τρόπο, να υφαρπάσσει την εκλογική νίκη, έπειτα από δύο αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες. Το «σενάριο» αυτό θα μπορούσε να αφαιρέσει από τον κ. Σημίτη τον μόνο ίσως τίτλο που επαξίως διεκδικεί: Του πρώτου πρωθυπουργού έπειτα από πολλά χρόνια που θέλησε να κάνει αυτό που νομίζει καλό και ωφέλιμο για τη χώρα, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος: έντρομος αφήνει στη μέση το έργο του και αποζητάει τη λαϊκή συναίνεση.
Το τρίτο σενάριο είναι το χειρότερο από όλα, αλλά δυστυχώς περισσότερο εφικτό από τα άλλα, γιατί εξαρτάται αποκλειστικά από την πρωτοβουλία της Αντιπολίτευσης. Η Αντιπολίτευση ματαιώνει την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας τον Φεβρουάριο και προκαλεί πρόωρες εκλογές τον Μάρτιο, με το πρόσχημα ότι όσο περισσότερο παραμένει αυτή η κυβέρνηση στην εξουσία τόσο χειρότερα για τη χώρα! Υποστηρίζοντας μάλιστα ότι το πολιτικό νόημα αυτής της διαδικασίας είναι η πτώση της κυβέρνησης και όχι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας! Θα υπενθυμίσουμε κακεντρεχώς ότι το πρόσχημα αυτό το προέβαλε και άλλοτε η Ν.Δ. και της βγήκε σε κακό. Το ίδιο υπάρχει πιθανότητα να συμβεί και τώρα, γιατί οι ψηφοφόροι μπορεί να είναι δυσαρεστημένοι από αυτή την κυβέρνηση (οι δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις έδειξαν ότι είναι) κουτοί όμως δεν είναι: Η Ν.Δ. θα βλάψει τον εαυτό της καταστρατηγώντας το Σύνταγμα, όπως με επιμονή υποστηρίζει ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρός της κ. Γ. Ράλλης, και εμφανιζόμενη ως κόμμα χωρίς αρχές και μόνο με σκοπιμότητες, ανυπόμονο να αναλάβει την άσκηση (ή τη νομή) της εξουσίας. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όλα αυτά θα συμβούν σε κρίσιμη στιγμή για τη χώρα (πριν ακόμη ολοκληρωθεί η ένταξη στην ΟΝΕ) και φυσικά η Ν.Δ. αναλαμβάνει όλη την πολιτική ευθύνη, όχι μόνο για ό,τι θα συμβεί από κει και πέρα, αλλά και για τη μακρά περίοδο πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας που θα προηγηθεί και όπου, όπως τόνιζε χθες η «Κ», όλα τα κόμμα υπάρχει πιθανότητα να εκδηλώσουν το χειρότερο εαυτό τους. Κανείς δεν έχει την απαίτηση να δηλώσει από τώρα ο κ. Κ. Καραμανλής τι θα κάνει τον Φεβρουάριο. Είναι όμως υποχρέωσή του να δηλώσει ότι οι διαδικασίες του Φεβρουαρίου έχουν ένα μόνο στόχο: την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως ακριβώς επιτάσσει το Σύνταγμα.