Μικροί άρχοντες
του ΟΤΕ
Επιχειρηματίας αναγκάσθηκε, λόγω των εργασιών του, να παραμείνει μόνος στην Αθήνα, ενώ η οικογένειά του παραθέριζε ήδη σε μακρινό νησί. Την περασμένη Τρίτη, όλως αιφνιδίως, αντιλαμβάνεται ότι το τηλέφωνο του σπιτιού του εσίγησε, ήταν όπως λέμε νεκρό. Το πρώτο που σκέφθηκε ήταν μήπως κάπου ξεχάσθηκε απλήρωτος ο λογαριασμός. Συμβαίνει και σε μένα αυτό αρκετά συχνά, την τελευταία φορά μάλιστα η ουρά των «κομμένων» στον ΟΤΕ της οδού Αθηνάς έφτανε ώς τη γωνία της Ευριπίδου, καταλαμβάνοντας περίπου ολόκληρο το πεζοδρόμιο. Χρειάσθηκε να περιμένω καρτερικά περίπου δύο ώρες για να πληρώσω το λογαριασμό, σκεπτόμενος: τόσο δύσκολο είναι κάποια υπηρεσία του ΟΤΕ να ειδοποιεί τους συνδρομητές ότι σε μία εβδομάδα θα κόψουν το τηλέφωνο αν δεν το πληρώσουν; Ετσι, για να αισθανόμαστε συνδρομητές και όχι... υπήκοοι. Ας είναι... Ο επιχειρηματίας της μικρής ιστορίας μας, βρήκε το απόκομμα της αποδείξεως, άρα το «νεκρό» τηλέφωνο ήταν πληρωμένο και κάτι άλλο συνέβαινε. Αμεσο πρόβλημα δεν είχε γιατί συνήθως κουβαλάει μαζί του τρία φορητά, όσα και οι αντίστοιχες εταιρείες. Με ένα από αυτά τηλεφώνησε στις «βλάβες». Από την άλλη άκρη του σύρματος, ένας τύπος, αρσενικός και πολλά βαρύς του απαντάει: «Ελα!... τι θέλεις». Στον ενικό και χωρίς να δηλώσει την υπηρεσία για λογαριασμό της οποίας απαντούσε. Ο συνδρομητής νόμισε προς στιγμή ότι έκανε λάθος και ρώτησε: «ΟΤΕ εκεί;» και ο πολλά βαρύς εκνευρίστηκε. «ΟΤΕ δεν πήρες, τι ρωτάς;»... Πάντα στον ενικό! Καταπτοημένος ο συνδρομητής είπε με δυο λόγια τι συμβαίνει με το τηλέφωνο, ο «πολλά βαρύς» από άλλη συσκευή συνεννοήθηκε με άλλες υπηρεσίες και τελικά του είπε ότι ναι υπάρχει βλάβη εντός της οικίας και... «να είσαι αύριο εκεί 8 π.μ. μέχρι 2 μ.μ., θα περάσει το συνεργείο να το φτιάξει». Ευγενώς ο συνδρομητής-υπήκοος παρακάλεσε μήπως γίνεται να του ορίσουν κάποια συγκεκριμένη ώρα γιατί είναι μόνος του και έχει δουλειές. «Οχι, κύριε, δεν γίνεται» απάντησε ο μικρός άρχων του ΟΤΕ αυστηρά και πρόφερε για πρώτη φορά το «κύριε» ακριβώς με το ύφος που ακούγεται σαν βρισιά.
Τι να κάνει ο άνθρωπός μας, αναγκάσθηκε να πληρώσει ένα μεροκάματο στην εβδομαδιαία οικιακή βοηθό για να περιμένει αυτή το συνεργείο. Την Τετάρτη όμως το συνεργείο δεν πέρασε. Οταν πλησίαζε η ώρα δύο, ο «υπήκοος» ξανατηλεφώνησε στις «βλάβες», ήταν ένας άλλος «μικρός άρχων», όχι τόσο ζόρικος, αλλά εμφανώς χασμώμενος Χρειάσθηκαν δέκα λεπτά για να πληροφορηθεί από άλλη υπηρεσία τι συμβαίνει και τελικά του είπε (στον πληθυντικό, καλοσύνη του!): «Ξέρετε, η βλάβη δεν είναι εντός της οικίας, είναι καλωδιακή εκτός οικίας και θα περάσει αύριο (Πέμπτη) το συνεργείο να τη φτιάξει». Ρώτησε ο «υπήκοος» αν χρειάζεται να περιμένει κάποιος στο σπίτι και του είπε «όχι δεν χρειάζεται». Την επομένη, όμως, ημέρα Πέμπτη, διαπίστωσε τηλεφωνικώς από το γραφείο του ότι η βλάβη δεν είχε αποκατασταθεί. Εκνευρισμένος ξανατηλεφώνησε στις «βλάβες», βγήκε η φωνή τρίτου μικρού άρχοντος, από τον οποίο πληροφορήθηκε (έπειτα από εκνευριστικές συνεννοήσεις με άλλες υπηρεσίες) ότι η βλάβη ναι μεν ήταν καλωδιακή και εξωτερική αλλά εντός της αυλής, και η εξώπορτα ήταν κλειδωμένη! Φυσικά ήταν κλειδωμένη αφού κανείς δεν ζήτησε να είναι ξεκλείδωτη! Εξερράγη ο συνδρομητής-υπήκοος και είπε για τον ΟΤΕ και τους μικρούς χωροδεσπότες του ό,τι συνήθως λέμε μεταξύ μας όλοι οι υπήκοοί του: Οτι συμπεριφέρεται προς τους «υπηκόους» του έτσι γιατί έχει το κρατικό μονοπώλιο και οι μικροί άρχοντές του (μέχρι του βαθμού του θυρωρού και της καθαρίστριας) έχουν τη συντεχνιακή κάλυψη και υποστήριξη. (Κύριε Σημίτη, μπορεί να σας στενοχωρεί ο κ. Αρσένης, αλλά θα πρέπει να το έχετε ήδη καταλάβει ότι χωρίς τόλμη και σύγκρουση δεν γίνεται τίποτε. Το ίδιο θα λέγαμε και στον κ. Κ. Καραμανλή). «Τελικά τι θα γίνει», ρώτησε ο «υπήκοος», «θα περάσει αύριο το συνεργείο»; «Αύριο Παρασκευή είναι αδύνατο», του απάντησε ο άρχων, «δεν έχουμε προσωπικό». Προφανώς, λόγω... Δεκαπενταύγουστου! Αυτά τα έμαθα την Κυριακή. Είμαι βέβαιος ότι ούτε τη Δευτέρα πέρασε το συνεργείο, λόγω... νωχελικής επιστροφής από τον Δεκαπενταύγουστο. Η ιστορία είναι ελαφρώς παραποιημένη αλλά τα ουσιαστικά της στοιχεία είναι αυτά...