Η ελληνική «παρουσία»
|
Εάν η στρατιωτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ εναντίον της Γιουγκοσλαβίας υπήρξε κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό θλιβερή, η έως τώρα δράση των διεθνών ειρηνευτικών δυνάμεων του Κοσσυφοπεδίου (KFOR) οδηγεί σταδιακώς στην πλήρη απαξίωσή τους. Οι άνδρες της KFOR που έχουν, υποτίθεται, ως αποστολή να διασφαλίσουν τον πολυεθνικό χαρακτήρα της περιοχής, παρακολουθούν τις βιαιοπραγίες εναντίον των Σέρβων και προπηλακίζοναι από τον UCK, που έχει εξασφαλίσει ατιμωρησία, κυρίως από τις ΗΠΑ. Το όλο θέμα θα είχε ακαδημαϊκό χαρακτήρα ενδεχομένως εάν στην KFOR δεν συμμετείχαν και ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Επισημαίνεται ότι όταν ο Ρώσος διαμεσολαβητής κ. Βίκτορ Τσερνομίρντιν βολιδοσκοπούσε τις διάφορες κυβερνήσεις, προσπαθώντας να συγκροτήσει πρόταση περί των ειρηνευτικών δυνάμεων είχε ρωτήσει εάν η Ελλάς ήταν διατεθειμένη να αποστείλει στο Κοσσυφοπέδιο στρατιωτική δύναμη, υπερβαίνουσα τους 5.000 άνδρες προκάλεσε περίπου δέος στους Ελληνες συνομιλητές του. Η δύναμη που αποφασίσθηκε να αποσταλεί ορίσθηκε στα 1.200 άτομα και σήμερα αποτελείται από 500 άνδρες.
Η τάση της κυβερνήσεως -αλλά και των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως που υποστήριζαν τη στρατιωτική παρουσία της χώρας μας στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου- ήταν ότι οι ελληνικές δυνάμεις θα έπρεπε να αναπτυχθούν σε περιοχές όπου υπήρχαν πολιτιστικά μνημεία της Ορθοδοξίας και της εθνικής ιστορίας των Σέρβων ή στον Βορρά όπου βρισκόταν συγκεντρωμένος ο σερβικός πληθυσμός.
Παρά ταύτα ο υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Ακης Τσοχατζόπουλος, πεισθείς από τους Αμερικανούς, συνεφώνησε στην ανάπτυξη των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στη ζώνη ευθύνης των ΗΠΑ.
Κατά μία άποψη η απόφαση της κυβερνήσεως έχει διασφαλίσει ότι οι ελληνικές δυνάμεις στο Κοσσυφοπέδιο δρουν σε φίλιο αμερικανικό περιβάλλον και ως εκ τούτου δεν θα αποτελέσουν στόχο των ανδρών του UCK. Παράλληλα, επισημαίνεται ότι θα ήταν εξαιρετικώς επικίνδυνο για τις ελληνικές δυνάμεις να αντιδικήσουν με τους Αλβανούς, που θεωρούν -δικαίως ή αδίκως- τη χώρα μας ως υποστηρίζουσα ενθέρμως τη Σερβία.
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι Ελληνες αξιωματικοί και στρατιώτες καθίστανται απλοί θεατές της πολιτικής ανυπακοής του UCK και ως εκ τούτου από μίαν άποψη συνυπεύθυνοι της καταστάσεως που δημιουργείται στο Κοσσυφοπέδιο. Παρεμπιπτόντως σημειώνεται ότι η δαπάνη της ελληνικής «παρουσίας» σε αυτήν την αλβανόφωνη περιοχή εκτιμάται σε περισσότερο από 20 δισ. δραχμές το χρόνο.
|
| |
