Οι συνέπειες
της επέμβασης
Εάν η πρόθεση των σχεδιαστών της στρατιωτικής επιχειρήσεως του ΝΑΤΟ εναντίον της Γιουγκοσλαβίας ήταν η αναβίωση του πλέον πρωτόγονου και αποσταθεροποιητικού εθνικισμού από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τότε ο στόχος επετεύχθη πλήρως, όπως αποδεικνύεται καθημερινώς από την κλιμακούμενη πρόκληση των ανδρών του UCK εναντίον των Σέρβων αμάχων, αλλά και της πολυεθνούς ειρηνευτικής δυνάμεως που δρα στην περιοχή. Οι διαβεβαιώσεις ότι οι νατοϊκές δυνάμεις στο Κοσσυφοπέδιο θα εγγυηθούν τον πολυπολιτισμικό και πολυεθνικό χαρακτήρα της περιοχής ηχούν υποκριτικές και αναξιόπιστες, από τη στιγμή κατά την οποία η δράση του UCK αντιμετωπίζεται με εμφανέστατη ανοχή από τη Δύση. Το πρακτικό αποτέλεσμα της επιχειρήσεως του ΝΑΤΟ θα είναι ο διαμελισμός της Δημοκρατίας της Σερβίας, η σταδιακή ανακήρυξη του Κοσσυφοπεδίου από προτεκτοράτο σε ανεξάρτητη κρατική οντότητα, με όποιες συνέπειες συνεπάγεται μια εξέλιξη αυτής της μορφής στα γειτονικά κράτη, όπου συνυπάρχουν διαφορετικά έθνη. Οι ανωτέρω διαπιστώσεις δεν απαλλάσσουν από τις τραγικές ευθύνες του ούτε δικαιολογούν τα ολέθρια σφάλματα και τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις του προέδρου της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και των συνεργάτων του, στη διάρκεια των τελευταίων ετών. Ο κ. Μιλόσεβιτς και το καθεστώς του, όμως, αποτελούσαν έναν αναχρονισμό, τον οποίο θα εξοστράκιζε το σερβικό έθνος -αργά ή γρήγορα- εάν οι πολιτικές ηγεσίες των ΗΠΑ και ορισμένων σημαντικών χωρών της Ε.Ε. δεν διακατέχονταν από την αυταπάτη ότι έχουν το δικαίωμα και, κυρίως, την ικανότητα να παρέμβουν αποτελεσματικά στα εσωτερικά της Γιουγκοσλαβίας. Η αντίδραση της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και των διαφόρων αντιπολιτευτικών ομάδων εναντίον του κ. Μιλόσεβιτς θα είχε εκδηλωθεί αποτελεσματικότερα και πολύ πιο έγκαιρα, εάν ορισμένες ισχυρές χώρες της Δύσεως και, κυρίως, οι ΗΠΑ δεν έσπευδαν να υποστηρίξουν τις απόπειρες καθεστωτικής αλλαγής ή δεν επιχειρούσαν να επιβάλουν διάφορους ανίκανους στην ηγεσία αυτής της χώρας. Εκείνο το οποίο δεν αντιλαμβάνεται η ομάδα που σήμερα διοικεί την Ουάσιγκτον είναι ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι του κ. Μιλόσεβιτς και του καθεστώτος του είναι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, Σέρβοι πατριώτες και όχι ενεργούμενα της αμερικανικής διοικήσεως του προέδρου Κλίντον, που κατάφερε να καταστήσει τις αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις και το ΝΑΤΟ όργανο της πολιτικής του UCK.