Γράμμα εκπαιδευτικού
Καθηγητής Μαθηματικών σε Λύκειο μας έστειλε την ακόλουθη επιστολή, την οποία και δημοσιεύουμε. Η επιστολή είναι επώνυμος, ο επιστολογράφος την υπογράφει φαρδιά-πλατιά και συνοδεύει την υπογραφή του με διεύθυνση και τηλέφωνο. Εμείς όμως καλού-κακού και επειδή ακριβώς συμβαίνουν σε ευρύτατη κλίμακα (και όχι μόνο στο Λύκειό του) αυτά που καταγγέλλει, θεωρήσαμε σκόπιμο, για την προστασία του ιδίου, να απαλείψουμε την υπογραφή του.
Κύριε Καρκαγιάννη,
Με αφορμή πρόσφατο άρθρο σας στην «Καθημερινή» αναφορικά με τη χαμηλή απόδοση των μαθητών στις εξετάσεις της Β‹ Λυκείου, επιτρέψτε μου να καταθέσω την προσωπική μου άποψη, μια που η εικοσαετής παρουσία μου στα Λύκεια της χώρας ως καθηγητής μαθηματικών μου το επιτρέπει. Σίγουρα το πρόβλημα της εκπαίδευσης είναι από τα πλέον πολύπλοκα προβλήματα με πολλές παραμέτρους που η επιτυχία ενός εκπαιδευτικού συστήματος εξαρτάται βεβαίως και πρωτίστως από την πολιτεία. Συμβάλλουν όμως στην επιτυχία του επιδιωκόμενου στόχου οι γονείς, οι μαθητές, η υπόλοιπη κοινωνία και πάνω απ' όλους οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Ενθυμούμαι το 1983 αλλά και στα επόμενα χρόνια ένα από τα συνθήματα του συνδικαλιστικού μας κινήματος ήταν «Οχι στην αξιολόγηση του καθηγητή» αλλά και κατάργηση κάθε είδους ελέγχου. Κανενός είδους έλεγχος λοιπόν. Ούτε καν το Συμβούλιο Ειδικότητος αλλά ούτε και από τον Διευθυντή του Σχολείου. Να αναφέρω εν προκειμένω ότι οι σημερινοί διευθυντές εκλέγονται από τέσσερις συνδικαλιστές του κλάδου. Δύο αιρετούς εκπροσώπους κομμάτων και δύο ανθρώπους της διοίκησης, πρώην συνδικαλιστές. Και, δυστυχώς, εκτός των άλλων οι διευθυντές δεν προτείνονται από την Πολιτεία αλλά ύστερα από προσωπική τους αίτηση. Τα σχόλια είναι περιττά. Αναφέρω πως τα τελευταία χρόνια ο έλεγχος του προσφερόμενου εκπαιδευτικού έργου, διδακτικού και παιδαγωγικού, στην Ευρώπη είναι διαρκής, αυστηρός με θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις για τον διδάσκοντα. Σήμερα, που πλησιάζουμε την εικοσαετία χωρίς καμία αξιολόγηση, παρατηρούνται φαινόμενα, ας μου επιτραπεί η λέξη, ανεπίτρεπτα από πλευράς μερίδας εκπαιδευτικών. Και όμως, μέτριοι, ανεπαρκείς, άξιοι, εξαίρετοι, αδιάφοροι, αλλά και επικίνδυνοι ακόμα, βρισκόμαστε όλοι στην ίδια μοίρα. Θα φανεί υπερβολικό αλλά είναι μία αλήθεια που θα τολμήσω να την αναφέρω. Ζητώ από τους μαθητές μου σε σχετικό ερωτηματολόγιο να μου αναφέρουν ποιο το ποσοστό των καθηγητών που ανταποκρίνεται στις ανάγκες και στις απαιτήσεις του σημερινού σχολείου, και αναφέρουν το ποσοστό του 10-15%. Αλλά και κάτι άλλο. Αναφέρεται συχνά η ΟΛΜΕ και οι εκπρόσωποί της. Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί πόσους καθηγητές εκφράζει αυτή η αξιοθρήνητη και επικίνδυνη ομοσπονδία; Με ένα ερωτηματολόγιο που εύκολα μπορεί να συνταχθεί και να δοθεί στους καθηγητές προς απάντηση, θα διαπιστωθεί ότι δεν ξεπερνάει αυτό το ποσοστό των μαθητών όταν αναφέρονται στους αποδεκτούς και ικανούς εκπαιδευτικούς.
Από την επιστολή θα σχολιάσω δύο σημεία: Θα πρέπει, επιτέλους, με ευθύνη των ίδιων των εκπαιδευτικών, του υπουργείου Παιδείας, των ίδιων των εκπαιδευτικών συνδικαλιστών να αποκαλυφθεί με έρευνα για να μάθουμε σε ποιο ποσοστό η ΟΛΜΕ εκπροσωπεί τον εκπαιδευτικό κόσμο της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Αναρωτιέμαι, κατ' αρχήν, γιατί μόνο της Δημόσιας. Οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική εκπαίδευση έχουν πολύ περισσότερα προβλήματα, έχουν την ίδια εκπαιδευτική σχέση με την Πολιτεία (εφαρμόζουν τους ίδιους εκπαιδευτικούς νόμους) και απεδείχθη ότι είναι πολύ καλύτερα ενημερωμένοι. Χωρίς να απολαμβάνουν την νωχελική ασφάλεια του Δημοσίου. Να μάθουμε, λοιπόν, τι ποσοστό εκπαιδευτικών εκπροσωπεί η ΟΛΜΕ, επειδή η ίδια διεκδικεί με πείσμα και θορυβώδη επιμονή το ρόλο του... «εθνικού συνομιλητή» για τα εκπαιδευτικά μας ζητήματα. Λέγεται ότι το ποσοστό εκπροσώπησης είναι κάτω του 35%. Αλλά, και το σπουδαιότερο: αυτό το 35% είναι το κομματικά διετεταγμένο ποσοστό. Το πρόβλημα αφορά σε όλα τα συνδικάτα, έχει σημασία όμως ειδικά για την ΟΛΜΕ. Το δεύτερο σημείο της επιστολής είναι το αναφερόμενο στον διευθυντή του σχολείου. Είναι σε όλους γνωστό ότι σε πολλές περιπτώσεις ο «διευθυντής» είναι ο εκλεκτός του συνδικάτου και τελικά του κόμματος. Ουδεμία ευθύνη έχει για την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου και για την εκπαιδευτική απόδοση. Δεν πρόκειται να υποστεί καμία συνέπεια αν οι μαθητές του σχολείου του αποτύχουν σε ποσοστό 95%! Ολοι μας έχουμε επιφυλάξεις για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του κ. Γερ. Αρσένη. Αναγνωρίζουμε όμως ότι ήταν τολμηρή πράξη που ταρακούνησε τα νερά και έβγαλε στην επιφάνεια πολύ βούρκο. Αναλογισθείτε πόσο προτιμότερο θα ήταν αν είχαν επιχειρηθεί τέτοιες τολμηρές πράξεις και σε άλλους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας, π.χ. στη Δημόσια Διοίκηση, στην Υγεία, στις Δημόσιες Συγκοινωνίες. Ας βρίσκονταν κάποιοι πείσμονες και τολμηροί και ας έχανε η κυβέρνηση τις εκλογές. Το ζητούμενο από τους πολίτες δεν είναι αυτό... Ας πάρει, λοιπόν, μια ανάσα ο κ. Γερ. Αρσένης και να επιχειρήσει και αυτό το τελευταίο: να οροθετήσει και να κατοχυρώσει νομοθετικά τη θέση, τις αρμοδιότητες και τον τρόπο ανάδειξης του διευθυντού. Αλλιώς δεν νοείται ενιαίο ανεξάρτητο και ανταγωνιστικό Γυμνάσιο και Λύκειο. Εν ανάγκη, να απαιτήσει ειδικά προσόντα π.χ. ευδόκιμη προϋπηρεσία και μεταπτυχιακούς τίτλους. Τουλάχιστον για το Λύκειο...