Να διευκολύνονται οι ρήτορες...
|
Κάποτε στο δημόσιο λόγο των πολιτικών ευρύτατη ήταν η χρήση του ΘΑ, μια και η παροχή υποσχέσεων προς τους πολίτες αποτελούσε βασικό καθήκον κάθε πολιτικού, όταν αυτός ερχόταν σε άμεση επικοινωνία με τον πάσχοντα λαό. Ηταν τόσο πλούσια η υποσχεσιολογία και τόσο ακραία συχνά, ώστε το ΘΑ έδωσε επί έτη τροφή σε θεατρικές επιθεωρήσεις, σε σατιρικά κείμενα και αύξησε επίσης την παραγωγή ανεκδότων.
Τα χρόνια πέρασαν, τα δημόσια ελλείμματα μεγάλωσαν και η γενικότερη εξέλιξη των εθνικών πραγμάτων κατέστησε τόσο αναξιόπιστα τα ΘΑ των πολιτικών, ώστε αυτοί κατάλαβαν κάποτε πως η παραδοσιακή χρήση του μέλλοντος, στη ρητορεία τους, είχε εξαντλήσει τα όριά της. Δεν αποθαρρύνθηκαν, όμως, οι πολιτικοί ρήτορες των κομμάτων εξουσίας. Και η λύση βρέθηκε: Αντί του ΘΑ, υπάρχει και το ΝΑ, το οποίο καταλλήλως αξιοποιούμενο καταργεί τον αναξιόπιστο μέλλοντα, δίνει μια εντύπωση έντιμης παραδοχής πολιτικής αδυναμίας κατά το παρελθόν και παραλλήλως δίνει μια προοπτική ενός αόριστου μέλλοντος που αιτιολογεί και τον λόγο ύπαρξης του ρήτορα.
Αντί να υπόσχεται λοιπόν ο πολιτικός ότι ΘΑ κατασκευαστεί π.χ. μια γέφυρα, μπορεί να λέει ότι σίγουρα αυτό το έργο στην τάδε περιοχή πρέπει ΝΑ κατασκευαστεί. Η αστυνομία π.χ. δεν ΘΑ εκσυγχρονιστεί, αλλά η κυβέρνηση (ή το κόμμα) αναγνωρίζει ότι πρέπει ΝΑ εκσυγχρονιστεί και γι' αυτό προτίθεται ΝΑ δραστηριοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Αν κάτι στραβό υπάρχει στον τάδε τομέα, αυτό μπορεί και πρέπει ΝΑ αλλάξει. Στο τάδε ζήτημα οφείλουμε ΝΑ πάρουμε πρωτοβουλίες, οφείλουμε ΝΑ βελτιώσουμε την καθημερινότητα των πολιτών, καθήκον μας είναι ΝΑ προσπαθήσουμε, ΝΑ ματώσουμε, ΝΑ αναδιοργανώσουμε το κόμμα, ΝΑ είμαστε έτοιμοι το 2004, ΝΑ κυβερνήσουμε αύριο κ.λπ.
Η χαρά της υποτακτικής!
Διαβάζοντας προ ημερών μια συνέντευξη υπουργών της κυβέρνησης, εντοπίσαμε 24 «ΝΑ». Κυριαρχούσε το «πρέπει να...» δίπλα σε μερικά «δεν πρέπει να...», ενώ δεν έλειπαν και «οι δυνατότητες να αναδείξουμε... να εμπνεύσουμε... να αντιπαρατεθούμε», οι προτροπές «να συστοιχηθούμε...», «να ακολουθήσουμε»..., καθώς και μερικά «μπορεί να»...
Αντί του παλαιομοδίτικου ΘΑ, λοιπόν, το ανώδυνο και ευπρεπέστερο ΝΑ. Γιατί όχι; Γιατί να μη διευκολυνθούν οι πολιτικοί ρήτορες της χώρας μας, που τόσο κοπιάζουν για να γίνει και δική μας η φαντασίωσή τους για την ισχυρή Ελλάδα του 21ου αιώνα;
|
| |
