ΣΤΑΣΕΙΣ (06-08-99)

Ποτέ μόνοι

Φιλανθρωπικές δεξιώσεις, ειδικές πτήσεις με Κονκόρντ πάνω από τον Ατλαντικό, διαδρομές -ακριβοπληρωμένες- με το Οριάν Εξπρές, συναυλίες, μέχρι σκουρόχρωμη μπίρα, ασορτί με το γκρίζο της έκθεσης, θα συνοδεύσουν ένα σπάνιο φυσικό φαινόμενο, την ολική έκλειψη ηλίου, και μια συνηθισμένη ανθρώπινη αντίδραση: την περιέργεια και τη διάθεση συμμετοχής σε όσα παγκοσμίως συμβαίνουν. Οι δικοί μας σχεδιασμοί για την «τελευταία αυγουστιάτικη πανσέληνο του αιώνα» (επειδή τα πάντα πρέπει να φορτίζονται με τη βαρύτητα του «πρώτου» ή του «τελευταίου», σαν από μόνο του το κάθε γεγονός να μην έχει τη δική τους μοναδικότητα) δεν είναι τόσο φιλόδοξες. Μόνο τριάντα εννέα αρχαιολογικοί χώροι θα ανοίξουν το βράδυ της 27ης Αυγούστου για να φιλοξενήσουν τους ρομαντικούς, ανακοίνωσε το υπουργείο Πολιτισμού! Και για το επίσημον της βραδιάς, τα στραμμένα προς τον ουρανό κεφάλια των επισκεπτών θα συνοδεύονται από ήχους μουσικής. Φαίνεται ότι μόνο ανεβασμένοι σ' «αεροπλάνα και βαπόρια» και υπό τους ήχους κάθε είδους μουσικής οφείλουμε να συνοδεύουμε και να χαιρόμαστε ότι συμβαίνει γύρω μας: την ανατολή, τη δύση, την πανσέληνο, τις εκλείψεις και -ποιος ξέρει;- ίσως αργότερα κληθούμε να παρακολουθήσουμε κι άλλα φυσικά φαινόμενα υπό τους ήχους μουσικής και με το ποτό ανά χείρας! Φαίνεται ότι οι απολαύσεις, ό,τι μπορούμε να χαρούμε με τις αισθήσεις μας και με τη συντροφιά αγαπημένων και φίλων, πρέπει να συνοδεύονται από τους κατάλληλους φωτισμούς, το κατάλληλο φαγητό ή ποτό και -γιατί όχι;- το κατάλληλο ένδυμα. Η επιθυμία να μοιραστούμε κάποιες στιγμές μόνο «με τους φίλους τους παλιούς», οι ερασιτεχνικές αυθόρμητες διοργανώσεις για την απόλαυση μικρότερων ή μεγαλύτερων συμβάντων, η άρνηση, ίσως, για την κοινή πρόσληψη στιγμών που μπορούν να είναι και προσωπικές ουδένα φαίνεται να απασχολούν. Κάθε τι σχεδιάζεται, οργανώνεται, προγραμματίζεται στην εντέλεια για το αδηφάγο κοινό: από τις απογειώσεις των μαχητικών του ΝΑΤΟ στην Ιταλία, μέχρι τα δύο λεπτά παρακολούθησης της έκλειψης του ηλίου. Το πρόβλημα είναι ότι τα «μοναδικά» γεγονότα ποτέ δεν λείπουν, αφού πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που τα «ανακαλύπτουν». Ετσι, εκτός από την έκλειψη και την πανσέληνο, έχουμε μπροστά μας πολλά «τελευταία» γεγονότα του αιώνα μέχρι την Πρωτοχρονιά του 2000. Με προεξάρχοντες, φυσικά, τους εορτασμούς για το γύρισμα του αιώνα...

Της ΟΛΓΑΣ ΣΕΛΛΑ