ΣΚΕΨΕΙΣ (03-08-99)

Το ακατόρθωτο
Ηταν ένα ευρωπαϊκό ταξίδι απ' αυτά που γίνονται εύκολα πια, μαρτυρώντας εξοικείωση με τις αποστάσεις. Εκ των συνθηκών, το αεροπλάνο έχει μεταμορφωθεί σε υπερηχητικό πούλμαν που σε πάει γρήγορα παντού, σαρώνοντας την ιδέα των συνόρων, τουλάχιστον των ευρωπαϊκών. Είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της ευρωπαϊκής ιδέας. Τα σημερινά αεροπλάνα έχουν ένα εξάρτημα που δεν διέθεταν τα παλαιότερα. Τηλέφωνο στην πλάτη του καθίσματος. Επειδή τα κινητά απενεργοποιούνται στην διάρκεια της πτήσης, ενώ η ανάγκη επικοινωνίας παραμένει αδιαπραγμάτευτη, δημιουργήθηκε ο αναγκαίος χώρος για τη νέα εφεύρεση: τηλέφωνα καμπίνας. Αν βάλουμε στην άκρη την επικοινωνιακή μας μανία, δεν είναι απολύτως ευδιάκριτη η σημασία αυτής της αναγκαιότητας. Ωστόσο όλοι παίξαμε με την τηλεφωνική συσκευή, όπως με κάθετι νέο. Μπήκαμε στον πειρασμό να τηλεφωνήσουμε από τα σύννεφα σε κάποιον, για να ξεστομίσουμε τη φράση: «Βρίσκομαι πάνω από το Πρίντεζι»; ‹Η μήπως άραγε στο βάθος του μυαλού μας τριγύρισε η σκέψη ότι όταν μιλάς από τον ουρανό, στέλνεις ένα σχεδόν μεταφυσικό μήνυμα; Γιατί τα τηλεφωνήματα από το αεροπλάνο προέρχονται από μια περιοχή που στα παιδικά μας όνειρα ταυτιζόταν με το Θεό και μ' ένα σχεδόν παραμυθένιο θάνατο, όπου αγγελάκια ξεμυτίζουν πίσω από μπαμπάκια. Ενήλικοι πια, αλλά κατά βάθος παιδιά με λεφτά, θέλουμε να κάνουμε τα πιο παράξενα πράγματα. Εκείνα που μας κράταγαν ξύπνιους το βράδυ στην τρυφερή ηλικία όπου μπορείς να τα φανταστείς όλα. Ονειρευόμασταν διαστημόπλοια, έλλειψη βαρύτητας, τούμπες στο Διάστημα, αλλά και διαρκή επαφή με τη γη: γείωση με το πραγματικό, με τον κόσμο της ασφάλειας, των γονιών. Τα τηλεφωνήματα από το αεροπλάνο, όπως και κάθε καταναλωτική μανία, σκάβει ύπουλα μέσα μας μέχρι να βρει το παιδί που θα απαιτήσει, όπως παλιά, το ακατόρθωτο. «Ναι, είμαι στα σύννεφα, είναι συναρπαστικό. Σου μιλάω από τον ουρανό, από τον φαντασιακό παράδεισο». Αυτό είναι το μήνυμα που θα θέλαμε να στείλουμε πίσω, στη γη. Ασφαλώς μπορεί κανείς να δει σ' αυτά τα φαινόμενα το πορτρέτο ενός κακομαθημένου καταναλωτή που θέλει εξάπαντος να δοκιμάσει ότι ήταν μέχρι πρότινος απαγορευμένο. Ας μην ξεχνάμε όμως πού έχει τη ρίζα της και τη διαολιά και η απαγόρευση.
Της ΑΜΑΝΤΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

	ΣΚΕΨΕΙΣ (03-08-99)
Το ακατόρθωτο	Ηταν ένα ευρωπαϊκό ταξίδι απ' αυτά που γίνονται εύκολα πια, μαρτυρώντας εξοικείωση με τις αποστάσεις. Εκ των συνθηκών, το αεροπλάνο έχει μεταμορφωθεί σε υπερηχητικό πούλμαν που σε πάει γρήγορα παντού, σαρώνοντας την ιδέα των συνόρων, τουλάχιστον των ευρωπαϊκών. Είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της ευρωπαϊκής ιδέας. Τα σημερινά αεροπλάνα έχουν ένα εξάρτημα που δεν διέθεταν τα παλαιότερα. Τηλέφωνο στην πλάτη του καθίσματος. Επειδή τα κινητά απενεργοποιούνται στην διάρκεια της πτήσης, ενώ η ανάγκη επικοινωνίας παραμένει αδιαπραγμάτευτη, δημιουργήθηκε ο αναγκαίος χώρος για τη νέα εφεύρεση: τηλέφωνα καμπίνας. Αν βάλουμε στην άκρη την επικοινωνιακή μας μανία, δεν είναι απολύτως ευδιάκριτη η σημασία αυτής της αναγκαιότητας. Ωστόσο όλοι παίξαμε με την τηλεφωνική συσκευή, όπως με κάθετι νέο. Μπήκαμε στον πειρασμό να τηλεφωνήσουμε από τα σύννεφα σε κάποιον, για να ξεστομίσουμε τη φράση: «Βρίσκομαι πάνω από το Πρίντεζι»; ‹Η μήπως άραγε στο βάθος του μυαλού μας τριγύρισε η σκέψη ότι όταν μιλάς από τον ουρανό, στέλνεις ένα σχεδόν μεταφυσικό μήνυμα; Γιατί τα τηλεφωνήματα από το αεροπλάνο προέρχονται από μια περιοχή που στα παιδικά μας όνειρα ταυτιζόταν με το Θεό και μ' ένα σχεδόν παραμυθένιο θάνατο, όπου αγγελάκια ξεμυτίζουν πίσω από μπαμπάκια. Ενήλικοι πια, αλλά κατά βάθος παιδιά με λεφτά, θέλουμε να κάνουμε τα πιο παράξενα πράγματα. Εκείνα που μας κράταγαν ξύπνιους το βράδυ στην τρυφερή ηλικία όπου μπορείς να τα φανταστείς όλα. Ονειρευόμασταν διαστημόπλοια, έλλειψη βαρύτητας, τούμπες στο Διάστημα, αλλά και διαρκή επαφή με τη γη: γείωση με το πραγματικό, με τον κόσμο της ασφάλειας, των γονιών. Τα τηλεφωνήματα από το αεροπλάνο, όπως και κάθε καταναλωτική μανία, σκάβει ύπουλα μέσα μας μέχρι να βρει το παιδί που θα απαιτήσει, όπως παλιά, το ακατόρθωτο. «Ναι, είμαι στα σύννεφα, είναι συναρπαστικό. Σου μιλάω από τον ουρανό, από τον φαντασιακό παράδεισο». Αυτό είναι το μήνυμα που θα θέλαμε να στείλουμε πίσω, στη γη. Ασφαλώς μπορεί κανείς να δει σ' αυτά τα φαινόμενα το πορτρέτο ενός κακομαθημένου καταναλωτή που θέλει εξάπαντος να δοκιμάσει ότι ήταν μέχρι πρότινος απαγορευμένο. Ας μην ξεχνάμε όμως πού έχει τη ρίζα της και τη διαολιά και η απαγόρευση. Της ΑΜΑΝΤΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ