Μια επικίνδυνη επιλογή
|
Προθυμοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός να συναντηθεί με τους πολιτικούς αρχηγούς για μια συνεργασία μαζί τους, με αντικείμενο πολιτικές αντιμετώπισης της εγκληματικότητας και των λαθρομεταναστών. Τα θέματα αυτά βρίσκονται στην επικαιρότητα και ο πρωθυπουργός, μετά το εκλογικό πλήγμα που δέχθηκε το κυβερνών κόμμα στις 13 Ιουνίου, αναζητεί ευκαιρίες προκειμένου να αποδείξει ότι δεν είναι αδιάφορος προς τα προβλήματα της «καθημερινότητας» (ένα από αυτά είναι και η ασφάλεια των πολιτών) κι έτσι δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί ο λόγος για τον οποίον ζητεί αυτή τη συνεργασία.
Αυτό που πάντοτε είναι δύσκολο να κατανοηθεί είναι το γιατί ο πρωθυπουργός αρνείται τη συνεργασία με την αντιπολίτευση στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής - κάτι που από καιρό επιμόνως του ζητούν αρχηγοί κομμάτων. Αν ο κ. Σημίτης εκτιμά ότι εμφανιζόμενος πρόθυμος για συνεργασία στο θέμα της εγκληματικότητας θα αποκομίσει κέρδη πολιτικά (και εκλογικά) νομίζει, άραγε, πως θα κερδίσει τίποτε, χειριζόμενος τις εξωτερικές υποθέσεις κλεισμένος στο «καβούκι» του, όπως το κάνει συνεχώς;
Μπορεί, ίσως, να αγνοεί ο πρωθυπουργός την αντιπολίτευση στα εξωτερικά θέματα, ενθαρρυμένος από το γεγονός ότι αυτή δεν τον ενοχλεί ιδιαιτέρως, εμφανίζοντας σοβαρές, μελετημένες απόψεις σε αυτό τον τομέα. Αν όμως αύριο του συμβούν (πράγμα πιθανόν) κάποιες «στραβές» στην εξέλιξη των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, η κυβέρνηση και ο κ. Σημίτης προσωπικώς θα δεχθεί τα πυκνά πυρά της αντιπολίτευσης. Σήμερα σοβαρότατα θέματα εξωτερικής πολιτικής εξελίσσονται και μάλιστα σ' ένα διεθνές σκηνικό καθόλου ευνοϊκό για τη χώρα μας. Ελληνοτουρκικές σχέσεις, ευρωτουρκικές σχέσεις, Κυπριακό, ενταξιακή πορεία της Κύπρου στην Ε.Ε., συνιστούν προβλήματα εξαιρετικά δύσκολα για την κυβέρνηση, που επιπλέον πιέζεται δυνατά από τις ΗΠΑ για την «ομαλοποίηση» αυτών των θεμάτων - πράγμα που σημαίνει την αποδοχή ενός κόστους όχι μικρού από την ελληνική πλευρά.
Πιθανώς να πιστεύει ο πρωθυπουργός ότι επιδεικνύοντας μετριοπάθεια προς τις απαιτητικές ΗΠΑ, ότι ευρισκόμενος εντός της αμερικανικής λογικής ή πολύ κοντά σε αυτήν, σχετικώς με τη μελλοντική κατάσταση πραγμάτων στην περιοχή μας, θα είναι γενικώς ασφαλής. Το πιθανότερο είναι, όμως, ότι η συνέχεια θα τον πείσει πως αυτό δεν ισχύει.
|
| |
