|
|
|
| Aρχίζει ο ελληνοτουρκικός διάλογος, επικεντρωμένος, σύμφωνα με την κυβέρνηση, στα πεδία της τρομοκρατίας, της ασφάλειας, της λαθρομετανάστευσης, του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά και του πολιτισμού, του τουρισμού κ.ο.κ. Περιλαμβάνει, δηλαδή, ό,τι ενδιαφέρει και τις ΗΠΑ, με την προσθήκη «άσχετων» θεμάτων, αλλά δεν αφορά την ουσία του ελληνοτουρκικού προβλήματος: το Κυπριακό και το Αιγαίο. Οι αντιπροσωπείες θα συνέλθουν σε επίπεδο διευθυντών υπουργείων και στην Αγκυρα και στην Αθήνα. Κατ' αρχάς ορθή η κίνηση να μην αφεθεί η Αγκυρα να μονοπωλεί ως θεματοφύλακας ό,τι ενδιαφέρει τους Αμερικανούς. |
| Eφόσον όμως πρόκειται για θέματα πολυμερούς ενδιαφέροντος, γιατί δεν καλούνται και άλλες όμορες χώρες ή ακόμη και οι ΗΠΑ να συμμετέχουν επίσημα σε αυτόν το διάλογο, στον οποίο πρέπει φυσικά να εντάξουμε το τεράστιο πρόβλημα με τους Τούρκους δουλεμπόρους, την ασύστολη διακίνηση ναρκωτικών από την Τουρκία προς την Ευρώπη και άλλα συναφή θέματα; Δεν θα ήταν μια καλή ευκαιρία να διαπιστώσουμε πόσο καλά τα γνωρίζουν αυτά οι Αμερικανοί και ποιες «θυσίες» είναι έτοιμοι να κάνουν οι Τούρκοι; Γιατί να αφήσουμε ξανά στην Αγκυρα το ρόλο του άτυπου εκφραστή των αμερικανικών θέσεων, σε μια ατζέντα που επιδιώκει να την οδηγήσει μόνον εκεί που θέλει; Δηλαδή, σε μια άτυπη αλλά ουσιαστική συζήτηση εφ' όλης της ύλης των βασικών διμερών προβλημάτων που θέτει η Αγκυρα. |
| Eν τω μεταξύ, Αμερικανοί ειδικοί εκπαιδεύουν Ελληνες για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, ενώ -σύμφωνα με τα όσα προβλέπει η συνεργασία των αρμόδιων υπουργείων Ελλάδος - Αλβανίας- οι Ελληνες ειδικοί (αυτοί που εκπαιδεύτηκαν από τους Αμερικανούς;) θα εκπαιδεύουν Αλβανούς αστυνομικούς στο ίδιο αντικείμενο. Καλά, αλλά οι Αλβανοί ποιους θα εκπαιδεύουν; Γιατί αν είναι να την «πληρώσει» τελικά η ελληνική μειονότητα, καλύτερα να τους τα μάθουμε απλώς «αλά ελληνικά». Ας τους πάρει, λ.χ., η ΕΛΑΣ, να τους δείξει πώς αντιμετωπίζονται επεισόδια σαν αυτά που προβλέπεται να γίνουν την Παρασκευή στη νέα αναγγελθείσα συναυλία δίπλα στο Privilege. Μπορεί έτσι να αποφύγουμε ευκολότερα τον κίνδυνο να εξελιχθεί σε... «Μεγάλη Παρασκευή». |
| «Σε ρόλο κομπάρσου η Θεσσαλονίκη» έγραφε χθες η πρώτη σελίδα αντιπολιτευόμενης εφημερίδας. «Οριστικά η Θεσσαλονίκη έδρα των Βαλκανίων», απαντούσε η πρώτη σελίδα συμπολιτευόμενης. Και αν διάβαζε κάποιος τα ρεπορτάζ, μπερδευόταν ακόμη περισσότερο από τις προβολές και τις συσκοτίσεις με τις οποίες καθεμιά πλευρά προσπαθούσε να στηρίξει «δημοσιογραφικά» τα γραφόμενα - ήταν σχεδόν αδύνατον να βγάλει συμπέρασμα όποιος αναγνώστης έκανε το λάθος να τα διαβάσει και τα δύο. Εν τω μεταξύ, ουδείς ασχολείται με το τι πραγματικά θα κάνει -και πώς θα το κάνει- όλος αυτός ο μηχανισμός ανασυγκρότησης των Βαλκανίων που στήνεται μεταξύ Πρίστινα και Θεσσαλονίκης. Και όμως, ήδη οι «αρμόδιες» Βρυξέλλες ανακοίνωσαν ότι για λόγους ταχύτητας και ευελιξίας, οι αναθέσεις των έργων θα γίνονται απευθείας. Πεδίον δόξης λαμπρόν (και) για τους Ελληνες εργολάβους. |
| Γιατί αν περιμένουν να χτίσουν το νέο διακομιστικό κέντρο των ΕΛΤΑ, άσ' το καλύτερα. Μεταξύ διοικητικής ανεπάρκειας και... «λαδερών» ανταγωνισμών, κινδυνεύει να χαθεί η ραχοκοκαλιά του προγράμματος εκσυγχρονισμού και μετεξέλιξης των ΕΛΤΑ. Ολα κόλλησαν στην αγορά ενός οικοπέδου και τώρα, μαζί με το σχέδιο ανασυγκρότησης, καθώς εκπνέουν οι σχετικές προθεσμίες, κινδυνεύουν άμεσα να χαθούν εξασφαλισμένοι πόροι 35 δισ. και ως προταθείσες επεκτάσεις άλλα 65 δισ. δρχ. Αλλά εισαγγελέας δεν επεμβαίνει για «ενδεχόμενη» απώλεια πόρων, έστω και τέτοιας τάξεως. Επεμβαίνει μόνον άμα γίνει το κακό, όπως στην Ολυμπιακή, που καταγγέλλεται θύελλα κλοπών εξοπλισμού. Αν όμως στα ΕΛΤΑ κάποιο πρωί διαβάσουν ότι τους αναλαμβάνει στέλεχος των Royal Mail, μη βάλουν τα κλάματα. Και τώρα που το συντεχνιακό, συγγνώμη το συνδικαλιστικό, κίνημα γίνεται πλέον χίλια κομμάτια, να δούμε ποιος θα βάζει τις φωνές και μάλιστα στα αγγλικά... |
| Aρουραίος-τέρας, σε μέγεθος σκύλου, με μήκος μεγαλύτερο από μισό μέτρο, επετέθη άγρια σε Γερμανό που καθάριζε τον κήπο του. Αφού προσπάθησε, ματαίως, να τον αντιμετωπίσει, κάλεσε την αστυνομία. Προσπαθώντας να τον μαζέψουν, οι αστυνομικοί τα βρήκαν κι εκείνοι σκούρα και αναγκάστηκαν τελικά να τον πυροβολήσουν. Τώρα πού «κολλάει» αυτό; Δεν ξέρω, αλλά κάτι μου λέει ότι το «σούπερ ποντίκι» πήγε χαμένο. Εδώ, ίσως να είχε πολύ μέλλον: Θα μπορούσε λ.χ. να κάνει καριέρα σε νυχτερινό κέντρο. Τι να κάνει; Ε, οι άλλοι δηλαδή τι κάνουν; Καλύτεροι είναι; |
| Aνώτατο Δικαστήριο της Μόσχας αποφάσισε ότι δεν θα επιστραφούν στη Γερμανία τουλάχιστον τα σημαντικά κομμάτια από αρχαίους θησαυρούς που πάρθηκαν από τους Σοβιετικούς όταν κατέλαβαν το Βερολίνο, αφού είναι λάφυρα πολέμου. Ανάμεσά τους και ο «Θησαυρός της Τροίας». Κατά μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λογική, οι Γερμανοί φωνάζουν ότι τους ανήκουν, γιατί τους... «βρήκαν» πρώτοι. Εχουν όμως μια λύση. Να κάνουν ξανά ό,τι έκαναν και με τις ραδιοφωνικές ηχογραφήσεις του θρυλικού Φουρτβένγκλερ και τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, που επίσης πήραν το 1945 οι Ρώσοι και τις κράτησαν ανέκδοτες για περίπου 40 χρόνια: να αγοράσουν τους θησαυρούς. Οσο για την τιμή, εξαρτάται από το ποιους θα τους ζητήσουν... |
| Oπως η προηγούμενη, έτσι και αυτή η είδηση κάνει από χθες το γύρο του κόσμου: Χωρίς Ελληνα αντιπρόεδρο μένει το Ευρωκοινοβούλιο. «Οποία απώλεια», θα έλεγε, ορθώς, κανείς. Ομως, δεν αποτελεί και το καλύτερο δείγμα αποτελεσματικότητας να μην μπορείς να πάρεις μία από τις δεκάδες, έστω και άχρηστες, θέσεις αντιπροέδρων. Αν αντί να είχαν βγει τα μαχαίρια και να αναπτύσσονταν εσωτερικά μίση για τα οφστσια αυτών των μεγάλων, πλην κενών ουσίας, γραφείων, επιχειρούσαμε σοβαρά να πάρει κάποιος δικός μας την ευθύνη μιας κοπιώδους μα σημαντικής επιτροπής, δεν θα ήταν καλύτερα; «Μπα, τώρα δίνουν και για τους επικεφαλής των επιτροπών μεγάλα γραφεία; Οχι; Ε, καλά, θα δούμε εν καιρώ ποια θα μπορούσε να μας ενδιαφέρει»: Το μεν γράμμα φανταστικό. Το δε πνεύμα κυρίαρχο. |
| «Τα ελληνικά καλοκαίρια του Τζον Τζον», «Φταίνε τα γονίδια», «Σαν τον Ωνάση», «Οικογένεια των θρήνων», «Η κατάρα των Κένεντι», «Σβήνουν όλες οι ελπίδες», «Δάκρυα σε όλο τον κόσμο», ήταν κάποιοι από τους τίτλους των ρεπορτάζ των αθηναϊκών εφημερίδων τρεις μέρες μετά το χαμό του (άγνωστού μας πριν από τέσσερις ημέρες) γιου του JFK. Η υπόθεση προσφέρεται: έχει κατάρες, αίμα, άρωμα πεπρωμένου και νομοτέλειας, ομορφιά, νιάτα, δόξα, πλούτο, δηλαδή πολύ περισσότερα στοιχεία δράματος από εκείνα που έκαναν μεγάλη τη «Δυναστεία» ή την ημεδαπή «Λάμψη». ΚΑΙ το πιο «ερεθιστικό»; Είναι και αληθινή. |
| Δυστυχώς, αυτό το ιδιόμορφο «εμπόριο θανάτου διασημότητος» είναι πλέον αυτονόητο. Το επιπλέον κακό είναι ότι, εν προκειμένω, δεν πέθανε κάποιος «οικείος μας» διάσημος. Ουσιαστικά, οι πάντες αντιμετωπίζουν τον χαμένο γιο του JFK ως πρίγκιπα, δηλαδή ως κάποιον ο οποίος κληρονομεί το ενδιαφέρον που συγκέντρωνε ο «βασιλιάς» πατέρας. Ομως, ο γιος, ένα περιοδικό εξέδιδε, που μάλιστα επιμένει ότι οι ιδέες προηγούνται της πολιτικής, δηλαδή, ακριβώς εκείνο που δεν αντέχουν ούτε να σκεφτούν οι περισσότεροι από τους πενθούντες κοσμικογράφους. Αλλά, όπως έδειξε και η τηλεθέαση των γάμων της Αλεξίας Γλίξμπουργκ, έχουμε ακόρεστη ανάγκη για εστεμμένους. |
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΜΑΛΟΥΧΟΣ
|