Το αποτρεπτικό μήνυμα
|
Εύσημα αξίζουν στον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδη και σε όλους τους αστυνομικούς και ειδικούς επιστήμονες, οι οποίοι χειρίσθηκαν το δεύτερο κρούσμα λεωφορειοπειρατίας. Ακόμη πιο σημαντικό από το γεγονός ότι το επεισόδιο έληξε χωρίς αθώα θύματα, είναι ότι ο όλος χειρισμός ήταν από κάθε άποψη άψογος: οι τηλεοπτικές κάμερες κρατήθηκαν μακριά, οι διαπραγματεύσεις με τον κακοποιό ήταν απολύτως επαγγελματικές, όπως συστηματικός ήταν και ο τρόπος σωματικής καταπόνησης και ψυχικής εξουθένωσης του λεωφορειοπειρατή.
Το κράτος απέφυγε να εγκλωβισθεί σε ψευδοδιλήμματα. Ο κ. Χρυσοχοΐδης και οι επιτελείς του εξάντλησαν όλα τα περιθώρια για να περιορίσουν τους κινδύνους για τους ομήρους, αλλά είχαν εξ αρχής αποφασίσει ότι δεν θα υπέκυπταν στον εκβιασμό. Ακολούθησαν εξαιρετικά ευέλικτη γραμμή πλεύσης, αλλά ούτε στιγμή δεν έθεσαν σε αμφισβήτηση το κύρος του κράτους και δεν τροφοδότησαν την εντύπωση ότι μπορεί να εκβιάζεται από οποιονδήποτε αποφασισμένο κακοποιό. Και είναι ακριβώς αυτό το μήνυμα που εφεξής θα λειτουργήσει αποτρεπτικά, διαλύοντας τη διάχυτη εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι «ξέφραγο αμπέλι».
Η κοινή γνώμη αναστέναξε με ανακούφιση, όχι μόνο γιατί διασώθηκαν οι όμηροι, αλλά και γιατί το κράτος έστειλε ένα μήνυμα αποφασισιτκότητας και ένα δείγμα αποτελεσμαστικότητας. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ακόμη πόσο στείρα είναι η ιδεοληπτική αντιπαράθεση για το ρόλο των Αλβανών στην αύξηση της εγκληματικότητας. Οσο αυθαίρετος, ανόητος και μισαλλόδοξος είναι ο ισχυρισμός ότι για όλα τα εγκλήματα είναι υπεύθυνοι οι Αλβανοί, άλλο τόσο αυθαίρετο, ανόητο και συμπλεγματικό είναι να τους αθωώνεις εκ των προτέρων για να αποδείξεις ότι δεν είσαι ξενόφοβος και ρατσιστής.
Η τάση ορισμένων να αρνηθούν το γεγονός ότι οι Αλβανοί έχουν συμβάλει στην αύξηση της εγκληματικότητας, φέρνει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: όταν στη διάχυτη ανασφάλεια των πολιτών απαντάς με ιδεολογικούς κεραυνούς εναντίον του ρατσισμού, δεν κάνεις τίποτε άλλο από το να ενισχύεις και να νομιμοποιείς την ξενοφοβία κυρίως στα μικρομεσαία στρώματα των πόλεων και της υπαίθρου, τα οποία πλήττονται περισσότερο από τις εύπορες τάξεις, που έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες προστασίας.
Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα είναι να το αναγνωρίσεις και να προσπαθήσεις να το λύσεις εγκαίρως και με συντεταγμένο τρόπο. Οσοι εν ονόματι μιας ακραίας και κακοχωνεμένης εκδοχής κοινωνικού φιλελευθερισμού καλλιεργούν κλίμα που παρεμποδίζει την επιβολή της έννομης τάξης σε όλα τα επίπεδα, χωρίς να το συνειδητοποιούν ανοίγουν το δρόμο για παλινδρόμηση στο άλλο άκρο. Οσο η ανασφάλεια των πολιτών θα μεγαλώνει τόσο θα κερδίζει έδαφος στην κοινωνία το αίτημα για «σιδερένιο κράτος», το οποίο μπορεί να έχει άλλου τύπου παρενέργειες...
|
| |
