|
|
|
| Τέλος «καλό» (κι ας χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή!) όλα καλά, λοιπόν. «Καλό», όσο επέτρεπαν οι δραματικές λεπτομέρειες και ιδιαιτερότητες του δεύτερου αυτού κρούσματος εγκληματικής ενέργειας με ομήρους, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε τραγικές πολυαίμακτες εξελίξεις - ή σε ένα νέο «φιάσκο» της αστυνομίας και μια «δικαίωση» των εγκληματιών. Και είναι παρήγορο (κι ελπίζουμε όχι «τυχαίο», αλλά αποτέλεσμα των «διδαγμάτων» των προηγούμενων «αστοχιών» και ερασιτεχνισμών της αστυνομίας!) ότι αυτή τη φορά οι δυνάμεις ασφαλείας έδρασαν επαγγελματικά, προγραμματισμένα, βάσει σχεδίων «ειδικών» (μέχρι και «διαπραγματευτές» υπήρξαν αυτή τη φορά για τις συνεννοήσεις με τον Αλβανό) και είχαν αποτέλεσμα! |
| Σκοτώθηκε, βέβαια, ένας άνθρωπος - αλλά όσο σκληρό και αν ακούγεται, ΕΤΣΙ έπρεπε να γίνει! Ας το δούμε ρεαλιστικά: Λογικό είναι οι αστυνομικές αρχές αλλά και η κυβέρνηση να ενδιαφέρονταν πρωτίστως για την ασφάλεια των ομήρων. Γι' αυτό άλλωστε και στις διαπραγματεύσεις τους (μέσω, πλέον, «ειδικών διαπραγματευτών» της αστυνομίας) εκείνο με το οποίο επιχειρούσαν να δελεάσουν και να πείσουν τον Αλβανό, είναι να άφηνε ελεύθερους τους ομήρους και να εισέπραττε τα λύτρα, που ζητούσε, ώστε να έφευγε με το λεωφορείο (ο οδηγός θα έμενε όμηρός του) και από εκεί και έπειτα «θα έβλεπαν τι θα γίνει...», αφήνοντας να εννοείται πως σε κάποια «βολική» στιγμή ο εγκληματίας μπορεί να τα «καταφέρει» να ξεφύγει... |
| Η προστασία της ζωής των ομήρων, πάνω απ' όλα - και δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Αλλωστε στην ελληνική νοοτροπία και ψυχοσύνθεση (άλλο, τώρα, που όσο η αγανάκτηση της κοινής γνώμης κορυφώνεται, είναι πολλοί εκείνοι που επιμένουν πως «πρέπει να τον σκοτώσουν επιτόπου το κτήνος - κι ό,τι θέλει να γίνει ας γίνει!») οι σκληρές και δυναμικές «λύσεις» που επιβάλλουν άμεση και «αποφασιστική» αντιμετώπιση του προβλήματος, από τους αστυνομικούς, αδιαφορώντας για το «κόστος» τους ενδεχομένως και σ' αθώα θύματα, «λύσεις» σαν αυτές που έχουν υιοθετηθεί από το Ισραήλ, τη Γερμανία, αλλά ακόμη και από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν προσιδιάζουν... |
| Βλέποντας όμως το φαινόμενο όσο πιο «ψύχραιμα» μπορείς, δεν μπορείς παρά να σκεφθείς πως αν σε κάθε νέο κρούσμα εγκληματικότητας, στο οποίο οι κακοποιοί συλλαμβάνουν και κρατούν ομήρους, η πολιτεία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο «υποχωρεί» στις απαιτήσεις των εγκληματιών και τις ικανοποιεί, αυτό με μαθηματική ακρίβεια θα... ανοίξει την όρεξη όλο και περισσότερων κακούργων να επαναλαμβάνουν το πείραμα, βέβαιοι όντες πως στο τέλος θα «την σκαπουλάρουν»! |
| Από την άλλη, πάλι, αν πεις «κορόιδεψέ τον, μέχρι ν' αφήσει τους ομήρους και μετά τον "εξουδετερώνεις"... ολοκληρωτικά και εκ του ασφαλούς!», μια τέτοια έκβαση δεν θα αποτρέψει τους επίδοξους μιμητές μιας ίδιας εγκληματικής ενέργειας, αλλά απλώς θα τους... καταστήσει πιο «προσεκτικούς» και αδιάλλακτους, να μην δεχθούν σε καμιά περίπτωση ν' απελευθερώσουν τους ομήρους τους, πριν εξασφαλίσουν τη βέβαιη διαφυγή τους - σίγουρα η κατ' απόλυτο «αποτελεσματικό» τρόπο αντιμετώπιση τέτοιων μορφών εγκληματικότητας δεν είναι εύκολο πράγμα. Και φυσικά κάθε άλλο παρά «ευχάριστο»... |
| Να το ξαναπούμε; Η μόνη κατά το δυνατόν αποτελεσματικότερη μέθοδος ΠΡΟΛΗΨΗΣ, ή έστω μείωσης των πιθανοτήτων εκδήλωσης, τέτοιων ακραίων εγκληματικών ενεργειών και ουσιαστικής μείωσης της «εισαγόμενης» εγκληματικότητας, είναι η πραγματική και ουσιαστική φύλαξη των συνόρων της χώρας! Εκεί πρέπει να στρέψει την προσοχή της η πολιτεία. Για να έχουν νόημα και οι επιχειρήσεις συλλήψεως των λαθρομεταναστών που καταλήγουν στις «επαναπροωθήσεις»! Αλλιώς, τι νόημα έχει να κάνεις τέτοιες εκστρατείες, να μαζεύεις κατά χιλιάδες τους λαθρομετανάστες και να ξοδεύεις τεράστια ποσά σε «επαναπροωθήσεις», αν το αποτέλεσμα θα είναι τα... επόμενα 24ωρα οι ίδιοι οι απελαθέντες να ξαναγυρίζουν ανενόχλητοι; |
| Δεν ξέρουμε τι στοιχεία έχουν (κι αν έχουν...) τα κυβερνητικά εκείνα στελέχη που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο διοχέτευαν τις πληροφορίες πως πίσω από αυτό το τελευταίο κρούσμα «λεωφορειοπειρατίας» ίσως κρύβονταν «ξένοι δάκτυλοι» και ύποπτες εθνικιστικές ή μαφιόζικες οργανώσεις των γειτονικών χωρών -μάλλον δεν πρέπει όμως να έχουν έτσι τα πράγματα. Εκτός κι αν αυτού του είδους η «ενημέρωση» αποβλέπει στο να μειώσει τις δυσμενείς για την κρατική μηχανή (και την κυβέρνηση, φυσικά...) εντυπώσεις και την αγανάκτηση και τον φόβο του κόσμου. «Μετράει» όμως κάτι τέτοιο στον απλό πολίτη, που βλέπει και καταλαβαίνει πως είναι ανυπεράσπιστος και έρμαιο του πρώτου κακούργου, μέσα στην ίδια του τη χώρα, μέσα στο ίδιο του το σπίτι; |
| Μαθαίνουμε πως κάποιοι «ειδικοί σύμβουλοι» και «επικοινωνιολόγοι» που έχει προσλάβει (έναντι αδρότατων αμοιβών...) το Μέγαρο Μαξίμου, εξηγούν και «εισηγούνται» να κάνει επειγόντως «κάτι» η κυβέρνηση στο μέγα πρόβλημα της εγκηματικότητας, γιατί απ' όλη την «γκρίζα καθημερινότητα» του πολίτη, αυτό είναι το πρόβλημα που έχει το μεγαλύτερο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ -σωστό είναι. Αλλά, αλήθεια, χρειάζονταν... «ειδικοί σύμβουλοι» για να το «εισηγηθούν» στην κυβέρνηση; Μια... απλή βόλτα στα καφενεία των πόλεων και της υπαίθρου θα τους έπειθε περί τούτου -και δη... αδαπάνως! |
| Κάτι «ενοχλητικό»: στις δηλώσεις, και έγινε μετά την «επιχείρηση»! Στο υπουργείο Εσωτερικών η κ. Βάσω Παπανδρέου ΟΦΕΙΛΕ ν' αφήσει να μιλήσει πρώτα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης - έργο των υπηρεσιών του υπουργείου του ήταν το «καλό» τέλος της περιπέτειας. Διερωτώμεθα αν η εξέλιξη είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο των πέντε ομήρων, θα... επέλεγε η κ. Παπανδρέου να δρέψει «δάφνες»; |
| Σωστές οι προβλέψεις του νομοσχεδίου του υπουργείου Υγείας για τις μεταμοσχεύσεις ανθρωπίνων ιστών - ιδιαίτερα εκείνες που «επιτρέπουν» τη δυνατότητα αφαίρεσης οργάνων από νεκρό «δότη», ακόμη και στην περίπτωση που εκείνος κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν είχε επισήμως γίνει «δωρητής σώματος», ή δεν είχε εκφράσει έστω την επιθυμία μετά τον θάνατό του να χρησιμοποιηθούν όργανά του για να σωθεί κάποιος συνάνθρωπός του. Υπό την προϋπόθεση, φυσικά, να μην έχουν αντιρρήσεις οι στενοί συγγενείς του... |
| Το μέτρο και η νομοθετική του «κάλυψη» κρίθηκε ως αναγκαίο μετά τη διαπίστωση ότι η οργάνωση της εθελοντικής προσφοράς οργάνων για την κάλυψη των υπαρχουσών αναγκών δεν επαρκεί. Ομολογούμε, πάντως, ότι δεν κατανοούμε την αντίθεση συγγενών νεκρού να χρησιμοποιηθούν όργανα του σώματός του, που μπορούν να εξασφαλίσουν την υγεία, αλλά ακόμη και τη ζωή συνανθρώπων του. Κάτι τέτοιο, όχι μόνο δεν αποτελεί «βεβήλωση» ή «προσβολή» του νεκρού (όπως κάποιοι συγγενείς ισχυρίζονται...) αλλά αντίθετα συνιστά «θέωσή» του - ζωή προσφέρει! Υπάρχει μεγαλύτερη προσφορά; |
Θ. Οικονομόπουλος
|