Αβυσσαλέα ανισότης
Εντυπωσιακά στοιχεία περί των συνεπειών της παγκοσμιοποιήσεως της οικονομίας εμπεριέχει η έκθεση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών περί της «Ανθρώπινης Αναπτύξεως», η οποία εδόθη χθες στη δημοσιότητα. Επί παραδείγματι, το 20% του πληθυσμού που ζει στις πλουσιότερες χώρες κατέχει το 86% του παγκοσμίου ΑΕΠ, ενώ το πτωχότερο 20% μόλις το 1% του ΑΕΠ του πλανήτη. Το χάσμα εισοδημάτων, κατά μέσο όρο, του πλουσιότερου και του πτωχότερου 20% του πληθυσμού, από 30 προς 1 που ήταν το 1960, ανήλθε σε 74 προς 1 το 1997. Αποτέλεσμα είναι οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου να έχουν προσωπική περιουσία υπερβαίνουσα το σύνολο του ΑΕΠ των 35 πτωχοτέρων χωρών, με πληθυσμό 600 εκατομμυρίων ατόμων! Υπό το βάρος πληθώρας αναλόγων στοιχείων που εμφανίζουν επιτάχυνση της διευρύνσεως των ανισοτήτων, αντιλαμβάνεται κανείς τους λόγους που ωθούν τη διευθύντρια της αρμοδίας για τη σύνταξη της εκθέσεως υπηρεσίας του ΟΗΕ να προτείνει «μια νέα προσέγγιση στη διακυβέρνηση, τέτοια που να διατηρεί τα πλεονεκτήματα που προσφέρονται από τις παγκόσμιες αγορές και τον ανταγωνισμό, ενώ την ίδια ώρα θα λαμβάνει υπόψη τους ανθρώπινους, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς πόρους που θα εξασφαλίζουν, ότι η παγκοσμιοποίηση θα λειτουργεί θετικά και για τους ανθρώπους και όχι μόνο για κέρδος». Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάς εμφανίζεται στην 27η θέση της κατατάξεως 174 κρατών, ανήκουσα, φυσικά, στο 20% των πλουσιότερων χωρών του κόσμου, έχοντας βελτιώσει κατά 36% το σύνθετο δείκτη «ανθρωπίνης αναπτύξεως» την τελευταία 20ετία. Μελανό σημείο των επιδόσεων της χώρας μας, η θέση του ουραγού μεταξύ των βιομηχανικών κρατών στην παροχή δυνατοτήτων επαγγελματικής και κοινωνικής ανελίξεως των γυναικών, παρά τη διαρκώς βελτιούμενη πρόσβασή τους σε όλες τις βαθμίδες εκπαιδεύσεως. Επιπροσθέτως, τα στοιχεία περί της ανεργίας που ανακοίνωσε χθες, με ιδιαίτερη καθυστέρηση, η Στατιστική Υπηρεσία, εμφανίζουν μια εξαιρετικά δυσάρεστη αύξηση των ανέργων στο ποσοστό του 10,8% κατά το τέλος του β‹ τριμήνου του 1998, έναντι 9,6% του αντιστοίχου χρονικού διαστήματος του 1997. Μάλιστα το πολύ υψηλό για ευρωπαϊκά δεδομένα ποσοστό του 56% εξ αυτών είναι άνεργοι μακράς διαρκείας - πλέον των 12 μηνών. Ενδεικτικό, δε, των πιέσεων που ασκεί η πολιτική της λιτότητος επί των οικογενειακών εισοδημάτων είναι η παρατηρούμενη αύξηση της αναζητήσεως εργασίας από γυναίκες, οι οποίες προσπαθούν να συνεισφέρουν στην ισοσκέλιση των ελλειμματικών οικογενειακών προϋπολογισμών. Είναι προφανές ότι η παγκόσμια οικονομία -και στο πλαίσιό της και η ελληνική- υφίσταται θυελλώδεις αλλαγές, οι οποίες επηρεάζουν τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Οι πολιτικοί καλούνται να εξεύρουν τρόπους που να αποτρέψουν οι αλλαγές αυτές να κινηθούν επί τα χείρω.