ΑΚΙΣ (09-07-99)
Λάμψη...	Διάβασα λεπτομερώς κάθε τι που έχει σχέση με τη Βουλή των Εφήβων, ένα θεσμό ο οποίος είχε στόχους και καλώς εδημιουργήθη. Μόνο που, δυστυχώς, φαίνεται πως τα πράγματα άλλαξαν πολύ. Τα πρώτα χρόνια της «εφηβικής Βουλής» όλα μύριζαν δροσιά και λεβάντα. Νέα πρόσωπα, φρέσκιες ιδέες, αυθορμητισμός, συγκίνηση. Εφέτος, όμως, σαν να μου φάνηκε πως άκουγα ή διάβαζα λόγους... κανονικών βουλευτών! Σχεδόν ξύλινη γλώσσα, καταγγελίες, στηλιτεύσεις, επισημάνσεις. Λες και μιλούσαν εκπρόσωποι κομμάτων, λες και μιλούσαν στελέχη νομαρχιακών επιτροπών. Χωρίς φρεσκάδα, χωρίς δροσοσταλίδες, χωρίς κόκκινο χρώμα στα μάγουλα. Μάταια ο Αντώνης Σαμαράκης προσπάθησε να θυμίσει το ξεκίνημα της προσπάθειας. Φαίνεται, φίλε Αντώνη, ότι τα κόμματα-μηχανισμοί εκλογικοί και τίποτε άλλο πλέον- έκαναν κι εδώ καλά τη δουλειά τους! Οσο κι αν φαίνεται τρελό σε μια εποχή που ο πολίτης αποστασιοποιείται από την κομματική δράση, φαίνεται ότι οι νέοι παραμένουν ευάλωτοι στην κομματική πλημμυρίδα. Μαθαίνουν, λοιπόν, τον «τυφλοσούρτη» και τον ξεδιπλώνουν στα έδρανα της Βουλής. Τα είδαμε, εξάλλου, τα χαΐρια μας με τις «καταλήψεις» στην αρχή της περιόδου. «Καταληψίες» κομματικοί, με λόγο που έφθασε μέχρι και σε «Νέα Βάρκιζα»! Κρίμα, για τη Βουλή των Εφήβων, που θα μπορούσε να παραμείνει χώρος ανεπιτήδευτου προβληματισμού. Ας το ξανασκεφθούν οι αρμόδιοι και ας βρουν τρόπους να περιφρουρήσουν την καθαρότητά της. Η σκέψη των νέων πρέπει να λάμπει από μόνη της και δεν χρειάζεται τα «γυαλιστικά» των κομματικών γραφείων. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ