Πετρέλαιο
Οι αισθητές αυξήσεις τιμών που επέβαλε χθες στα καύσιμα η κυβέρνηση και κυρίως ο εμφανής εκνευρισμός της, καθώς διαπιστώνει ότι ενδεχομένως τίθεται εν κινδύνω ο σχεδιασμός της περί παροχών καθαρώς προεκλογικού χαρακτήρος, υποδηλώνουν τις άμεσες συνέπειες που έχει και για την ελληνική οικονομία η θεαματική ανάκαμψη της τιμής του πετρελαίου. Πραγματικά ο πάλαι ποτέ «μαύρος χρυσός», ο οποίος τον Φεβρουάριο είχε κατρακυλήσει στο χαμηλότερο σημείο της τελευταίας 25ετίας, πέφτοντας κάτω ακόμη και από το όριο των 10 δολαρίων το βαρέλι, είχε αναρριχηθεί χθες και προχθές στο ύψος των 18 και δολαρίων στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, αντιστοίχως - δηλαδή, στο υψηλότερο σημείο από τον Νοέμβριο του 1997. Η προσπάθεια των χωρών-μελών του ΟΠΕΚ, δηλαδή των κρατών που εξάγουν πετρέλαιο, να περικόψουν κατά 7% την παραγωγή τους, ώστε να απορροφηθούν τα υφιστάμενα τεράστια πλεονάσματα αργού πετρελαίου, για πρώτη φορά μετά δεκαετίες, φαίνεται ότι αποδίδει καρπούς, με αποτέλεσμα την ταχεία άνοδο της τιμής του σε «φυσιολογικά» επίπεδα. Δεν πρέπει να θεωρείται απίθανο να επιτευχθεί ο στόχος του ΟΠΕΚ περί επανόδου της τιμής του πετρελαίου στα προ διετίας επίπεδα, δηλαδή εντός του ορίου των 18-20 δολαρίων, αν και η σχετικά υψηλή τιμή ενδέχεται να δελεάσει τις φτωχότερες από τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες να παραβιάσουν τις ποσοστώσεις τους και να πωλήσουν μεγαλύτερες ποσότητες για να καλύψουν ζωτικές ανάγκες τους, αδιαφορώντας αν αυτό προκαλέσει νέα κατάρρευση τιμών. Το πρόβλημα, πάντως, για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι ότι έχει καταρτίσει τον προϋπολογισμό του 1999 με τιμή πετρελαίου γύρω στα 12-13 δολάρια. Αυτό επηρεάζει άμεσα την τύχη των 200-300 δισεκατομμυρίων δραχμών που ο κ. Σημίτης προόριζε για προεκλογικές παροχές και τον θέτει ενώπιον σοβαρού διλήμματος. Ο πρωθυπουργός έχει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να υπηρετήσει αταλάντευτα τον στόχο της εντάξεως της χώρας στην ΟΝΕ - άρα να προκρίνει την καταπολέμηση του πληθωρισμού, επομένως να μειώσει τη φορολογία των καυσίμων ώστε να μην περάσει η αύξηση των διεθνών τιμών του πετρελαίου στην εσωτερική κατανάλωση. Αυτό σημαίνει ότι μεγάλο τμήμα του προοριζόμενου για παροχές ποσού πρέπει να δαπανηθεί για την αναπλήρωση των εσόδων που θα απολεσθούν από τη φορολογία καυσίμων. Η δεύτερη επιλογή είναι να πρυτανεύσει η λογική του κομματικού οφέλους, να προχωρήσει η κυβέρνηση στις προεκλογικές παροχές και να μετακυλισθούν οι αυξήσεις στην κατανάλωση, με αποτέλεσμα έξαρση του πληθωρισμού και διακύβευση της εντάξεως της Ελλάδος στην ΟΝΕ, λόγω ακριβώς πιθανής μη επιτεύξεως του κριτηρίου του πληθωρισμού. Ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση δεν θα υποτάξει ένα μείζονα εθνικό στόχο στην καταστροφική παροχολογία του μικροκομματισμού και του ιδιοτελούς εκλογικού οφέλους.