ΣΧΟΛΙΟ Του ΣΤΑΜΟΥ ΖΟΥΛΑ (23-06-99)

Ομφακες εισίν...

Στο εδώλιο για μία ακόμη φορά οι εφημερίδες και τα άλλα ΜΜΕ. Διότι ενσπείρουν φήμες για σαρωτικό ανασχηματισμό, για αθρόες παροχές, για επιβολή της απλής αναλογικής. Αυστηρός ο κ. Ρέππας διαψεύδει και επιτιμά. Ολα όσα γράφονται και λέγονται είναι εκτός πραγματικότητος. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός παραμένουν αταλάντευτα συνεπείς και σταθεροί στις αρχικές εξαγγελίες τους, στις πάγιες αρχές τους, στην ενδεδειγμένη πολιτική τους. Κι όμως. Ολες αυτές οι φήμες ξεκίνησαν μέσα από την κυβέρνηση. Με εισηγήσεις, δηλώσεις ή -έστω- υπαινιγμούς συγκεκριμένων υπουργών. Τι συμβαίνει λοιπόν; Οι υπουργοί διαφωνούν με τον πρωθυπουργό και μάλιστα σε θέματα καίριας πολιτικής σημασίας; Οχι, βρε αδελφέ. Ολα αυτά ελέχθησαν και υποστηρίχθηκαν από κορυφαία μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου εν θερμώ και σε κατάσταση συγχύσεως, αμέσως μετά την ήττα των ευρωεκλογών. Τώρα, σε πιο ψύχραιμη κατάσταση, ξανασκέφθηκαν τις «λύσεις σωτηρίας» που πρότειναν και τις βρίσκουν μάλλον ως εγχειρήματα αυτοκαταστροφής. Σαρωτικός ανασχηματισμός δεν μπορεί να γίνει, για τον απλούστατο λόγο ότι το σημερινό σχήμα περιλαμβάνει ό,τι το αξιολογότερο σε πρόσωπα διαθέτει το στελεχικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ. Επιπλέον, δε, είναι και κρίσιμα ισορροπημένο μεταξύ των διαφόρων καπετανάτων του κόμματος, ώστε και η παραμικρή διατάραξή του να καθίσταται εξαιρετικά επικίνδυνη. Επομένως κάθε αλλαγή, και μάλιστα «σαρωτική», θα είναι επί τα χείρω και λογικώς αποκλείεται. Το ίδιο αυτοκαταστροφικές θα ήταν οι αλόγιστες παροχές, με στόχο την εκλογική νίκη. Διότι μοναδική ελπίδα πολιτικής ανακάμψεως του ΠΑΣΟΚ είναι το εισιτήριο της χώρας προς την ΟΝΕ. Το θέμα αυτό θα κριθεί μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν πιθανότατα τον επόμενο Μάρτιο, λόγω της προεδρικής εκλογής. Αν, λοιπόν, ο κ. Σημίτης ανοίξει εν σπουδή το δημόσιο ταμείο, οι Ευρωπαίοι θα του κλείσουν εξίσου πρόωρα την πόρτα της ΟΝΕ. Εκλογές, δε, με αποδιοπομπαία τη χώρα μας στην Ευρώπη δεν κερδίζονται με τίποτε. Με σενάριο αυτοκτονίας, τέλος, εξομοιώνεται και το σύστημα της απλής αναλογικής. Οταν τα τρία μικρά κόμματα της Αριστεράς έχουν ήδη το 20% και το ΠΑΣΟΚ το 33%, ένας αναλογικότερος νόμος το πιθανότερο είναι να επιδεινώσει -αν δεν ανατρέψει- τη σχέση αυτή εις βάρος του κυβερνώντος κόμματος. Οπότε το ΠΑΣΟΚ, αναζητώντας αδύναμους εταίρους, δεν αποκλείεται να βρεθεί μπροστά σε άτεγκτους κηδεμόνες. Επειτα απ' όλα αυτά ο κ. Ρέππας θα μπορούσε να πει: «Βρε παιδιά ο ευρύς ανασχηματισμός δεν μας βγαίνει. Η πολιτική των παροχών θα στραφεί εναντίον μας. Η απλή αναλογική θα μας διαλύσει». Ασφαλώς μια τέτοια εξήγηση, εκτός από ειλικρινής, θα ήταν και απολύτως αξιόπιστη. Ωστόσο, η «επικοινωνιακή πολιτική» απαιτεί η αδυναμία, ο πειθαναγκασμός και το αδιέξοδο να εμφανίζονται ως γενναιότης, αυταπάρνηση, εκούσια επιλογή. Οι «επικοινωνιολόγοι» του ΠΑΣΟΚ είναι τόσο πειστικοί όσο και η Αισώπειος αλεπού κάτω από την υψηλή κληματαριά: «Ομφακες εισίν»...