|
|
|
| Οσο διαρκούσε ακόμη ο πόλεμος στο Κόσοβο, από πολύ συγκεκριμένες (και «δυνάμενες να γνωρίζουν...»!) πηγές εκφραζόταν η άποψη (την οποία, μάλιστα, είχε επισημάνει η «Κ» σε ρεπορτάζ, αλλά και στη σχολιογραφία της...) ότι με το που θα πάρει το δρόμο της αποκλιμάκωσής της η κρίση στη γειτονική μας χώρα, θα ενταθούν εντυπωσιακά οι πιέσεις -σε όλα τα επίπεδα και με όλες τις μορφές- των Ηνωμένων Πολιτειών προς την Ελλάδα, για το θέμα της τρομοκρατίας, όπως τουλάχιστον οι Αμερικανοί την «περιγράφουν» και με τη σημασία (ίσως και πέρα από τις πραγματικές της διαστάσεις...) που θέλουν να της δίνουν. Για διάφορους λόγους... |
| Σε κάθε συνάντησή της με τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Παπανδρέου η κ. Μαντλίν Ολμπράιτ έθετε πάντοτε (και όχι πάντα με τον κομψότερο ή και φιλικότερο τρόπο...) το ζήτημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», για το ίδιο θέμα μίλησαν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι με τον πρόεδρο της Ν.Δ. Κώστα Καραμανλή, κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στην Ουάσιγκτον, περί του ίδιου προβλήματος άνοιγαν συζητήσεις οι όποιοι Αμερικανοί έρχονταν στην όποια επαφή με τον όποιο Ελληνα επίσημο - κάτι, ας πούμε, σαν... μονομανία να τους έχει πιάσει! |
| Δεν υπάρχει, φυσικά, αμφιβολία πως η τρομοκρατία αποτελεί μια σύγχρονη μάστιγα της παγκόσμιας κοινωνίας -αλλά αν το δει κανείς νηφάλια (ακόμη και με βάση τα... στατιστικά δεδομένα!) θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως το «πρόβλημα» δεν βρίσκεται σε καμιά ιδιαίτερη έξαρση στην Ελλάδα. Θα 'λεγε, μάλιστα, κανείς ότι σε πολύ πιο «οργανωμένες» και «αποτελεσματικές» από πλευράς κρατικής υποδομής χώρες, όπως λ.χ. η Γαλλία, τα κρούσματα είναι και πολύ πιο «εντυπωσιακά» (εδώ πρόσφατα τίναξαν στον αέρα την... εξοχική πρωθυπουργική κατοικία!) και πολύ πιο συχνά... |
| Ασε, δηλαδή, τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Κορσική, τις πολύνεκρες επιθέσεις στη Βρετανία, τις εντυπωσιακότατες «επιχειρήσεις» στο αστυνομοκρατούμενο και αυστηρότατο Ισραήλ, τα καθημερινά κρούσματα στην Τουρκία, αλλά και τα... πρωτοφανή χτυπήματα τρομοκρατών μέσα στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες - από το πασίγνωστο και πολύνεκρο πλήγμα (εναντίον μάλιστα κεντρικών γραφείων του... FBI!) στην Οκλαχόμα, μέχρι τις βομβιστικές επιθέσεις στο εμπορικό κέντρο του Μανχάταν και τη βόμβα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα... |
| Τούτες τις μέρες, οι πιέσεις (επίσημες, με τις... «έμμεσες» υιοθετήσεις εκ μέρους του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των αστήρικτων τουρκικών καταγγελιών για εκπαίδευση τρομοκρατών στη χώρα μας, αλλά και ανεπίσημες, με κάθε πρόσφορο και μη πρόσφορο μέσο...) των Αμερικανών έχουν πολλαπλασιασθεί εντυπωσιακά - με αποτέλεσμα να... έχουν πολλαπλασιασθεί αντίστοιχα και οι «συσκέψεις αρμοδίων παραγόντων» στην Αθήνα για την αντιμετώπιση των... πιέσεων! |
| Λένε, τώρα, πολλοί πως αυτές οι πιέσεις των ΗΠΑ οφείλονται μεν από τη μια στον «λογικό» φόβο μιας υπερδύναμης (της μόνης...) που αισθάνεται ότι από καμιά άλλη χώρα δεν απειλείται παρά μόνο από την... ανεξέλεγκτη τρομοκρατία, αλλά από την άλλη είναι πολύ πιθανόν (πιθανότατο, θα λέγαμε...) να αποβλέπουν στη μέσω τέτοιων πιέσεων «εξώθηση» μιας «φίλης και συμμάχου» χώρας προς την εναρμόνισή της σε πολιτικές και μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς που αφορούν ολόκληρες γεωπολιτικές περιοχές - Μ. Ανατολή, Ευρωασία, Βαλκάνια. Αντε και «επίλυση» ελληνοτουρκικών διαφορών, που «ενοχλούν» και δυσκολεύουν ευρύτερους προγραμματισμούς... |
| Οι πληροφορίες «μιλούν» για συγκεκριμένες «προτάσεις» που έχουν ρίξει στο τραπέζι οι Αμερικανοί, και περιμένουν την «ανταπόκριση» από ελληνικής πλευράς - όπως λ.χ. από την ψήφιση «αντιτρομοκρατικού νόμου» με πολύ σκληρές πολιτικές, στις οποίες ας πούμε θα συμπεριλαμβάνεται η... κατάργηση (για θέματα τρομοκρατίας) των μικρών ορκωτών δικαστηρίων (με ενόρκους, δηλαδή...) και η αντικατάστασή τους από δικαστήρια που θα αποτελούνται αποκλειστικά από τακτικούς δικαστές, οι «αυξημένες αρμοδιότητες» των αστυνομικών και εισαγγελικών αρχών στις διαδικασίες σύλληψης και ανάκρισης υπόπτων (με πιθανή κατάργηση του «ασύλου» και επέκταση της 24ώρου κρατήσεως χωρίς την απαγγελία συγκεκριμένης κατηγορίας -αρχών, δηλαδή, που προβλέπονται και προστατεύονται από το Σύνταγμά μας...) και η ακόμη ευρύτερη και «στενότερη» συνεργασία με ξένες μυστικές υπηρεσίες. Τέτοια θέματα. |
| Το περίεργο είναι πως οι Αμερικανοί, που φέρονται να προτείνουν τη μέσω του «αντιτρομοκρατικού νόμου» κατάργηση των μικτών ορκωτών δικαστηρίων, «λησμονούν» πως στο δικό τους δικαστικό σύστημα όχι μόνο η παρουσία ενόρκων θεωρείται «δημοκρατική αρχή» που εξασφαλίζει το αδέκαστο της απονομής δικαιοσύνης, αλλά τα δικαστήριά τους είναι... αμιγώς «ορκωτά» και ο πρόεδρος δικαστής απλώς ελέγχει τη διαδικασία! Τώρα, γιατί μια «αρχή» που τηρείται με... ευλάβεια στην Αμερική, θεωρείται «διαβλητή» για μια άλλη χώρα, αυτό είναι κάτι που μόνο οι Αμερικανοί φίλοι μας είναι σε θέση να μας εξηγήσουν... |
| Δεν ξέρουμε τι ακριβώς συζητήθηκε κατά τη χθεσινή σύσκεψη του υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδη με τον υπουργό Εξωτερικών κ. Γιώργο Παπανδρέου, με θέμα την τρομοκρατία -ούτε φυσικά εάν ελήφθησαν συγκεκριμένες αποφάσεις προς την κατεύθυνση των «σκέψεων» και των πιέσεων που ασκούνται επ' εσχάτοις. Αλλά αυτό το τελευταίο, το θεωρούμε μάλλον απίθανο... |
| Στην Ελλάδα υπάρχει Σύνταγμα και υπάρχουν και νόμοι, που «παρεκκλίσεις» από τις αρχές της προστασίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (άσυλο, «Habeas Corpus» κ.λπ.) του πολίτη δεν τις επιτρέπουν. Αλλωστε, στο παρελθόν έχει καταστεί σαφές, ότι το υπάρχον νομικό καθεστώς είναι επαρκές για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας -σε άλλα ζητήματα και ελλείψεις ίσως να πρέπει να αποδοθεί η μη σύλληψη τρομοκρατών και η εξάρθρωση τρομοκρατικών ομάδων, που άλλωστε δεν αποτελούν και... ακραιφνώς «ελληνικό» φαινόμενο! |
| Ο επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ., ο κ. Κ. Μητσοτάκης, πάντως, με... αξιοθαύμαστη «επικαιρότητα» έκανε χθες μια δήλωση για την τρομοκρατία, με την οποία τάσσεται απολύτως υπέρ και της ψήφισης «αντιτρομοκρατικού νόμου», αλλά και της συνεργασίας με τις... τουρκικές μυστικές υπηρεσίες για την αντιμετώπιση αυτής της μάστιγας -για το τελευταίο μάλιστα, χωρίς κανέναν όρο ή προϋπόθεση, επικαλούμενος ότι επί των ημερών της δικής του κυβέρνησης, τέτοια συνεργασία υπήρχε. Χωρίς, πάντως, αποτέλεσμα απ' ό,τι θυμόμαστε... |
Θ. Οικονομόπουλος
|