ΠΡΟ-ΒΟΛΕΣ (15-06-99)
Αισιοδοξία	Σήμερα θα είμαστε αισιόδοξοι. Ούτως ή άλλως, το πώς βλέπουμε τα πράγματα είναι πολλές φορές και θέμα διάθεσης. Δεν ασχολούμαστε όμως τυχαία με την Ομόνοια ούτε χαμογελάμε χωρίς λόγο. Οσοι περνάτε από την πλατεία θα έχετε προσέξει τα πρώτα ενθαρρυντικά σημάδια. Το πολυκατάστημα που άνοιξε στη θέση του ξενοδοχείου «Ομόνοια» μπορεί να μην αποτελεί αρχιτεκτονική τομή αλλά διαθέτει πλούσιο συμβολισμό: είναι η πρώτη επέμβαση που γίνεται σε μη-παραδοσιακό κτίσμα της πλατείας και μάλιστα σε τέτοια έκταση ώστε να μιλάμε σήμερα για ένα άλλο κτίριο! Οικοδομές, δηλαδή, που υψώθηκαν στην Αθήνα του '50 και του '60, κρίνονται σήμερα ξεπερασμένες και αντικαθίστανται με νέες -πιο «σύγχρονες»- όψεις. Αλλά απ' ό,τι διαβάζουμε αυτό είναι μόνο η αρχή: μεγάλος ξενοδοχειακός όμιλος εκμίσθωσε για 20 χρόνια το ξενοδοχείο «Αστυ», δίπλα στον «Μπακάκο». Κι ακόμα: το πλέον επιβλητικό κτίριο της πλατείας, ο «Μέγας Αλέξανδρος», έχει προσεκλύσει το ενδιαφέρον άλλης μεγάλης ξενοδοχειακής αλυσίδας. Μπορούμε λοιπόν να αισιοδοξούμε; Ασφαλώς. Το -ακαδημαϊκό- ενδιαφέρον για τα «νεοκλασικά» της δεκαετίας του '80 υποχωρεί και δίνει σιγά-σιγά τη θέση του σ' ένα γενικότερο αίτημα για ανανέωση του ευρύτερου αστικού περιβάλλοντος, είτε έχουμε να κάνουμε για «νεοκλασικά» («Μέγας Αλέξανδρος») είτε πρόκειται για πολύ πιο πρόσφατη «σοδειά» (π.χ. «Αστυ»). Και η Αθήνα έχει μόνο να κερδίσει από μια τέτοια εξέλιξη. Γιατί η γοητεία της βρίσκεται ακριβώς σ' όλη αυτή την κτιριακή πολυμορφία που σήμερα ίσως μας ζαλίζει (και όχι από την πολλή χαρά) αλλά αύριο μπορεί να μας κάνει να χαμογελάμε. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ