ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ (15-06-99)

Το «μήνυμα» το έδωσε (με το δικό του στυλ και ύφος...) από το βράδυ της Κυριακής ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης: πήραμε το «μήνυμα», αλλά... επιμένουμε στη γραμμή και την πολιτική μας! Μπορεί να 'χει κανείς αντιρρήσεις ως προς το είδος και την εκφορά της αντίδρασης, αλλά έτσι ήταν και είναι (να δούμε και αν «θα είναι»...) ο κ. Σημίτης. Κοφτός και «μη υποχωρητικός», πιστός στη ρότα που έχει χαράξει. Ακόμη κι αν βλέπει πως οι «άλλοι» (οι όποιοι και όσοι «άλλοι»...) δεν μπορούν να δουν ή να συμμερισθούν τη δική του λογική...

Από χθες στο ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση, η επίσημη γραμμή (και ως τέτοια θεωρούμε αυτή που εξέφρασε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Δημήτρης Ρέππας-που παρεμπιπτόντως προχθές το βράδυ στο Ζάππειο ήταν πολύ πιο... συνοφρυωμένος και κατηφής από τον πρωθυπουργό) είναι «δεν αλλάζουμε πολιτική, δεν καταφεύγουμε σε πυροτεχνήματα, δεν κάνουμε βιαστικές κινήσεις και... ανασχηματισμούς!» -κι είναι μια γραμμή! «Θα κάνουμε το καθήκον μας μέχρι τέλους...».

Αν αυτή η «γραμμή», έχει μια (τεχνοκρατική, έστω...) λογική, ομολογούμε ότι η άλλη «γραμμή» που προσπάθησε να περάσει με τη δήλωσή του το βράδυ της Κυριακής στο Ζάππειο, μας δημιούργησε ερωτηματικά: πώς, δηλαδή, μπορεί ένας πολιτικός να... καταγγέλλει («γκρίζα, ολομέτωπη, μονομέτωπη, στείρα και αρνητική...») την προεκλογική εκστρατεία του αντιπάλου κόμματος, από την οποία... μόλις προ ολίγου είχε χάσει! Και πώς, ταυτόχρονα, κατηγορούσε τις ηγεσίες των άλλων (αριστερών...) κομμάτων της αντιπολίτευσης (και κατ' επέκταση: και όσους τα είχαν ψηφίσει!) από τα οποία θεωρητικά τουλάχιστον προσδοκά να βρει ψηφοφόρους, αφού είχε διαπιστώσει ότι όλες οι διαρροές του είναι προς τ' αριστερά!

Κι ως προς μεν την οικονομική πολιτική, λογικό είναι να μην αναμένει κανείς καμιά αλλαγή - ο «μονόδρομος» προς την ΟΝΕ (μ' ό,τι συνεπάγεται σε πρακτικό επίπεδο...) εκτός από... μονόδρομος, είναι και το «κερασάκι» των επιτευγμάτων που προσδοκά να εμφανίσει πριν από τις βουλευτικές εκλογές ο κ. Σημίτης, για να πει στον ελληνικό λαό «πετύχαμε το μείζον» ελπίζοντας στην επανεκλογή του! Αλλά το ζήτημα είναι πως ο βασικός προβληματισμός, ακόμη και στα πιο «εκσυγχρονιστικά» κυβερνητικά στελέχη είναι πως η δυσαρέσκεια του κόσμου, δεν εκφράσθηκε (τόσο, τουλάχιστον!) για την οικονομική πολιτική, όσο γι' αυτήν την έρμη «γκρίζα καθημερινότητα» και την «ποιότητα ζωής» του πολίτη, που... αενάως παραμένει το ζητούμενο!

Παιδεία, υγεία, δημόσια τάξη και ασφάλεια, συγκοινωνίες - γι' αυτά πότε και πώς θα γίνει κάτι... πρακτικό και ορατό; Πάνε δύο χρόνια πια που ο κ. Σημίτης «διαπιστώνει» τις ελλείψεις και... υπόσχεται επίσπευση των διαδικασιών βελτίωσης. Φταίνε τα πρόσωπα; Για κάποιους τομείς, σίγουρα. Αλλα, αν φταίνε μόνο «πρόσωπα», τότε ίσως ένας ανασχηματισμός (ουσίας και... αποτελεσματικότητας, όχι ισορροπιών και συσχετισμών!) να είναι επί θύραις - κι άσε κάποια στελέχη να λένε πως «ο Πρόεδρος δεν βιάζεται!» Γιατί, αν σκοπεύει «κάτι» να γίνει, ο χρόνος που απομένει δεν είναι και... ανεξάντλητος - μόλις 9 μήνες πριν από την πιθανή ημερομηνία διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών, τον Μάρτη του 2000, με την ευκαιρία της προεδρικής εκλογής...

Ρωτάς κυβερνητικά στελέχη και συνεργάτες του κ. Σημίτη πόσο πιθανός είναι ένας εκλογικός αιφνιδιασμός (με αιωρούμενο το δίλημμα «νέα ισχυρή κυβέρνηση, για να επιτευχθεί ο στόχος της ΟΝΕ!») και όλοι σχεδόν (οι περισσότεροι, για ν' ακριβολογούμε...) τον αποκλείουν κατηγορηματικά - «δεν είναι στη λογική του Σημίτη (σ.σ.: ήταν, όμως το Σεπτέμβριο του '96...) και ίσως να ανακόψει την πορεία προς τη σύγκλιση η προεκλογική ατμόσφαιρα...», σου απαντούν! Κι όταν τους αντιτείνεις «μα, την ΟΝΕ καλώς ή κακώς ο κόσμος την έχει... προεξοφλήσει, και δεν αποκλείεται στις αρχές του 2000, να μπούμε μεν στην ΟΝΕ, και τότε ο λαός να πει στο ΠΑΣΟΚ «σας ευχαριστούμε που μας βάλατε, τώρα... καθήστε λίγο στην άκρη να δοκιμάσουμε και τους άλλους...», απλώς... δεν σου απαντούν!

Ο Ακης Τσοχατζόπουλος ο ίδιος που πριν από ένα μήνα έλεγε «ήττα του ΠΑΣΟΚ με 8 μονάδες λιγότερες από τις εθνικές εκλογές, θα 'ναι μεγάλη ήττα...», χθες που διαπιστώθηκε ότι το ΠΑΣΟΚ «έπεσε» ακριβώς 8 μονάδες από το «εθνικό ποσοστό» του, περιορίσθηκε να δηλώσει (και να διανείμει προς όλα τα ΜΜΕ τη δήλωσή του...) ότι «το δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα είναι ένα λαϊκό μήνυμα τελευταίας προειδοποίησης προς το ΠΑΣΟΚ, και το μήνυμα λέει, ναι μεν "Πρώτα η Ελλάδα", αλλά και "Πρώτα ο λαός", ξανά με το λαό, να προχωρήσουμε δηλαδή στη διαμόρφωση πολιτικών που εγγυώνται δυνατότητες ευρύτατων πολιτικών συγκλίσεων...» αυτό, τι πάει να πει, δηλαδή; Θυμίζει κάτι από τις... παλιές «καλές» κουβέντες για την Κεντροαριστερά; Και με ποιους ακριβώς;

Γιατί, ας πούμε, αυτούς τους «φυσικούς αποδέκτες» των γενικόλογων προτάσεων «συγκλίσεως» προχθές στο Ζάππειο τους... κατακευραύνωσε ο κ. Σημίτης, κατηγορώντας τους ότι «είχαν ως μόνο αντίπαλο το ΠΑΣΟΚ, και ήθελαν ανατροπή του πολιτικού σκηνικού...» υπάρχουν τώρα άραγε άλλες σκέψεις, και τις σκέψεις αυτές τις συμμερίζονται και άλλοι πλην του κ. Τσοχατζόπουλου;

Προβληματισμοί (αλλά πιο... χαρούμενοι και «ασφαλείς»!) και στο άλλο στρατόπεδο, τη Ν.Δ. Οπου η πρωτιά έχει μεν γεμίσει ικανοποίηση το ηγετικό επιτελείο, αλλά αντιλαμβάνονται ότι η διαφορά των 3 μονάδων, είναι πολύ νωρίς να εκτιμηθεί ότι τους εξασφαλίζει και τη βεβαιότητα της νίκης στις βουλευτικές εκλογές. Πιο νηφάλια, σήμερα, κρίνουν ότι η μάχη είναι ακόμη «ανοικτή», πιο «άνετη» αφού η Ν.Δ. θα δώσει τον αγώνα επί ίσοις όροις και με την ίδια... προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτό δεν αρκεί, αφού η τελική νίκη για την εξουσία προϋποθέτει πρώτον να «κρατηθεί» η διαφορά, και δεύτερον να διερυνθεί η εκλογική βάση, κάτι όχι και τόσο εύκολο, δεδομένου ότι στις ευρωεκλογές (που δόθηκαν με όρους και «ρυθμούς» εθνικών εκλογών...) το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης «τα έδωσε όλα» και πέτυχε περίπου το άπαν της συσπείρωσης και προσέλκυσης νέων ψηφοφόρων...

Και στην Ρηγίλλης, μελετούν προσεκτικά τ' αποτελέσματα, αθροίζουν ποσοστά «όμορων» πολιτικών χώρων (λ.χ. «Ανοιξης» και «Φιλελευθέρων») αρχίζουν σκέψεις για... επιστροφές στο «μαντρί» διαγραμμένων και «υπονομευτών» (κάποια πτέρυγα της Ν.Δ. τους τελευταίους τους λέει και «προδότες, που έριξαν την κυβέρνηση της Ν.Δ.» - κι εκεί είναι το πρόβλημα...) χαράζουν στρατηγικές και τακτικές...

Το βέβαιο είναι, ότι τούτο το καλοκαίρι, ο μεν λαός θα απολαμβάνει τα... «μπάνια του», οι δε πολιτικοί ταγοί του θα... ιδρώνουν να καταρτίζουν σχέδια για την... επόμενη μάχη! Φυσικά «για το καλό μας»!

Θ. Οικονομόπουλος